Vijftig jaar geleden, op 17 april 1975, greep de radicale communist Pol Pot met zijn Rode Khmer de macht in Cambodja en begon een van de meest gewelddadige regimes van de 20ste eeuw. Hij streefde naar een volledig agrarische communistische samenleving die uitliep op een nachtmerrie waarbij 1,5 tot 2 miljoen mensen om het leven kwamen. Tekst van Dirk Verhofstadt.
Federale rechters bieden enige tegenstand, maar worden aangevallen door Trump en gehoorzame partijleiders. "We kunnen een hele districtsrechtbank opheffen", vertelde voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Mike Johnson vorige maand aan verslaggevers. Ondertussen heeft de regering enkele gerechtelijke bevelen genegeerd en is het conservatieve Hooggerechtshof tot nu toe grotendeels een confrontatie uit de weg gegaan.
In de afgelopen dagen heeft Donald Trump ons een perfect voorbeeld gegeven van waarom wetgevende macht noodzakelijk is, waarom checks and balances nuttig zijn, en waarom de meeste eenmansdictaturen arm en corrupt worden. Als de Republikeinse Partij het Congres niet terugbrengt naar de rol die het hoort te spelen en de rechtbanken de president niet aan banden leggen, zal deze cyclus van vernietiging zich voortzetten en zal iedereen op aarde de prijs betalen.
De wetenschap ging er lang van uit dat dieren seks alleen gebruikten voor de voortplanting. Zichtbaar homoseksueel gedrag werd door wetenschappers veelal verdoezeld en genegeerd. Maar seks is complex gedrag. Het wordt aangewend voor stressregulatie, het verstevigen van sociale banden, de voortplanting of gewoon plezier. Mensen die iets tegen de lhbtq+ gemeenschap hebben, moeten dit absoluut lezen. Recensie door Enno Nuy.
Vargas Llosa verzette zich tegen nationalisme en religieus fanatisme, en heeft ons doen beseffen dat vrijheid een kostbaar goed is en dat we er zonder ophouden moeten voor ijveren, want “wie niet bereid is voor de vrijheid te vechten, wie niet bereid is om voor haar in de bres te springen, loopt het risico haar definitief te verliezen.” – In memoriam Mario Vargas Llosa (1936-2025)
Hannah Arendt waarschuwde er in een toespraak in 1975 nog voor dat totalitaire regeringen naar hun eigen goeddunken proberen om de geschiedenis te herschrijven of te begraven. Dat is ook de mening van Jason Stanley, een professor filosofie aan de universiteit van Yale, die in zijn nieuw boek Erasing History aantoont hoe extreemrechts wereldwijd bezig is het verleden aan te passen aan haar ideologische opvattingen. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Veel Amerikaanse universiteiten, wereldwijd gezien als bakens van academische integriteit en vrijheid van meningsuiting, geven toe aan de eisen van de regering-Trump, die de academische wereld al sinds haar aantreden op de korrel neemt. Universiteiten in nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie dachten ook dat toegeven aan de eisen van de overheid hun onafhankelijkheid zou redden.
Leopold is een gids voor een fundamenteel andere manier van omgang met de natuur, een fundamenteel andere manier van leven. Hij was een pionier op het gebied van natuurbeheer en -management. Hij meende dat een andere meer duurzame omgang met de natuur mogelijk was. ‘Op dit moment lijkt niets heilzamer dan een gezonde dosis minachting voor een overvloed van materiële zegeningen,’ aldus Leopold. Recensie door Floris van den Berg.
In plaats van vrijheid bracht Trump een economische oorlog. Met nieuwe invoertarieven en een tsunami aan protectionistische maatregelen zet hij niet alleen de Amerikaanse economie onder druk, maar bedreigt hij ook de fundamenten van de wereldeconomie. Wie denkt dat België buiten schot blijft, vergist zich. Onze bedrijven, onze jobs en onze welvaart staan op het spel. We hebben nood aan meer vrijhandel.
“Een wereld waarin autocratieën samenwerken om aan de macht te blijven, hun systeem te promoten en democratieën te beschadigen is geen verre dystopie,” aldus Applebaum, “Het is de wereld waarin we leven.” Op het moment waarop ze dit schreef kon ze nog niet bevroeden dat Trump een jaar later de Oekraïense leider Zelensky zou vernederen en de rode loper zou uitrollen voor de Russische dictator Poetin. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Het is te zot voor woorden te stellen dat het ontbreken van een onomkeerbaar bewijs, van een verklaring voor het bestaan van de kosmos per definitie zou moeten leiden tot de erkenning dat god, welke dan ook, bestaat. Als deze redeneerkunst aan Maridjan wordt onderwezen stel ik hem voor een andere studierichting te kiezen. Maar nee hoor, hij stelt gewoon dat het irrationeel en zelfs intellectueel oneerlijk is om de mogelijkheid van god terzijde te schuiven.
Deze mensen waren niet roekeloos. Ze geloofden dat hun voertuigen met het Rode Halve Maan-logo duidelijk zouden maken wie ze waren en wat hun doel was. Ze geloofden dat het internationale humanitaire recht iets betekende; dat zorgmedewerkers beschermd zouden worden. Ze gingen ervan uit dat ze daardoor geen doelwit zouden zijn. Ik ben woedend. Maar ik ben het ook zat om woedend te zijn. Humanitaire hulpverleners moeten worden beschermd.
Wat is er fake aan dit verhaal? Niet dat de VS-handelsbalanstekorten hebben. Die zijn er, en zijn zelfs groot. Die handelsbalanstekorten zijn echter het resultaat van het feit dat de Amerikanen meer goederen kopen dan ze er zelf produceren. Niemand verplicht de Amerikanen om dat te doen. Ze doen het met groot plezier en ze financieren dit door schuld aan te gaan ten opzichte van het buitenland.
De verschrikking, de waanzin, de chaos, de morele ondergang, de overrompeling door de Russische troepen, de instorting van het Derde Rijk, werkelijk al deze facetten heeft hij op een indrukwekkende wijze beschreven. En de context van de holocaust en de nazi-ideologie is in dit boek van Bert Natter historisch volkomen verantwoord, juist en geloofwaardig beschreven. Recensie door Enno Nuy.
Vandaag beschikt generatieve AI over het vermogen om datzelfde soort narratieven niet alleen te reproduceren, maar ze te versterken, te vervormen en te verspreiden op ongeziene schaal. Het idee dat kunstmatige intelligentie zichzelf ‘wel zal opvoeden’ is een gevaarlijke illusie. En het vrije speelveld laten aan extremistische krachten om deze technologie ongeremd te exploiteren, is al even roekeloos.
Bouchez probeert onze liberale partij in Vlaanderen te annexeren, en sommigen laten zich verleiden door zijn sirenenzang. Mijn boodschap aan hem is dat de Vlaamse liberalen wel zelf uit het dal zullen klimmen. We zullen samen onze strijdpunten opnieuw scherpstellen en met de kracht van onze overtuiging een eigentijds en enthousiasmerend verhaal schrijven waarin we onze humanistische grondslagen niet zullen verloochenen.
Wie iets onderneemt en daarin succesvol is, mag daarvoor beloond worden. Dat betekent natuurlijk niet er geen enkele herverdeling mag plaatsvinden. Dat moét zelfs gebeuren! Verder hebben sociaalliberalen ook een grote focus voor de culturele en persoonlijke vrijheid die hen in staat stelt hun leven volgens hun eigen waarden in te richten. Vlaanderen heeft nood aan een partij die dergelijke sociaalliberalen huisvest.
Strategisch houdt het idee van een MR-doordrukje in Vlaanderen geen steek. Anders dan in Franstalig België is de markt op rechts hier verzadigd. Naast Vlaams Belang, N-VA en Open Vld, en met een niet te onderschatten ondernemerstraditie rond CD&V, is er gewoonweg geen plaats voor nog een levensvatbare rechtse partij. Zelfs Open Vld vergist zich, als het zou terugplooien op een eng rechtse versie van het liberalisme.
Europa besteedt voldoende aan defensie, maar op een uiterst inefficiënte wijze. België speelde traditioneel de rol van vrijbuiter en besteedde te weinig aan defensie, erop rekenend dat de anderen die dat wel doen ons land vanzelf zouden beschermen. Die tijd van vrijbuiter spelen is voorbij. We zullen dus een extra budgettaire inspanning moeten doen.
Na het overlijden van zijn 92-jarige moeder in 2022 besloot Pearce om de balans van zijn leven op te maken en verscheen een derde boek dat, net zoals zijn vorige twee, veel meer is dan een gewone autobiografie. Het geeft de lezer een indringend beeld van de tijdgeest uit de jaren 50, 60 en 70 in Vlaanderen. Een tijd waarin de katholieke kerk de almacht had over de morele normen in de samenleving. Recensie door Dirk Verhofstadt.
