Bouchez probeert onze liberale partij in Vlaanderen te annexeren, en sommigen laten zich verleiden door zijn sirenenzang. Mijn boodschap aan hem is dat de Vlaamse liberalen wel zelf uit het dal zullen klimmen. We zullen samen onze strijdpunten opnieuw scherpstellen en met de kracht van onze overtuiging een eigentijds en enthousiasmerend verhaal schrijven waarin we onze humanistische grondslagen niet zullen verloochenen.
Wie iets onderneemt en daarin succesvol is, mag daarvoor beloond worden. Dat betekent natuurlijk niet er geen enkele herverdeling mag plaatsvinden. Dat moét zelfs gebeuren! Verder hebben sociaalliberalen ook een grote focus voor de culturele en persoonlijke vrijheid die hen in staat stelt hun leven volgens hun eigen waarden in te richten. Vlaanderen heeft nood aan een partij die dergelijke sociaalliberalen huisvest.
Strategisch houdt het idee van een MR-doordrukje in Vlaanderen geen steek. Anders dan in Franstalig België is de markt op rechts hier verzadigd. Naast Vlaams Belang, N-VA en Open Vld, en met een niet te onderschatten ondernemerstraditie rond CD&V, is er gewoonweg geen plaats voor nog een levensvatbare rechtse partij. Zelfs Open Vld vergist zich, als het zou terugplooien op een eng rechtse versie van het liberalisme.
Europa besteedt voldoende aan defensie, maar op een uiterst inefficiënte wijze. België speelde traditioneel de rol van vrijbuiter en besteedde te weinig aan defensie, erop rekenend dat de anderen die dat wel doen ons land vanzelf zouden beschermen. Die tijd van vrijbuiter spelen is voorbij. We zullen dus een extra budgettaire inspanning moeten doen.
Na het overlijden van zijn 92-jarige moeder in 2022 besloot Pearce om de balans van zijn leven op te maken en verscheen een derde boek dat, net zoals zijn vorige twee, veel meer is dan een gewone autobiografie. Het geeft de lezer een indringend beeld van de tijdgeest uit de jaren 50, 60 en 70 in Vlaanderen. Een tijd waarin de katholieke kerk de almacht had over de morele normen in de samenleving. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Ons internationaal gewicht is compleet in rook opgegaan. En dat strookt niet met de geschiedenis van sterke en gedegen Belgische diplomaten met een uitgebreid internationaal netwerk. Premier De Wever mag af en toe eens met een bevriende Europese leider bellen of krijgt achteraf, na de feiten, een briefing. Dat België hiermee een historische traditie heeft verkwanseld, is ronduit beschamend.
In zijn nieuw boek Erasing History, bespreekt Jason Stanley, professor filosofie aan de universiteit van Yale, hoe extreemrechts wereldwijd probeert om de geschiedenis te herschrijven en een eeuw van vooruitgang op het gebied van ras, geslacht, seksualiteit en klasse ongedaan te maken. Hij toont aan dat de hypothetische dreiging voor een fascistische toekomst nu werkelijkheid wordt.
Vinden we de weg naar gezond verstand terug? Alleen de toekomst weet dat. Hoe we daar geraken? Zegt u het maar. Ik weet het ook niet, maar wat ik wel weet is dat de weg die Joost Vervoort als universitair hoofddocent Duurzame Ontwikkeling aan de Universiteit Utrecht, voor ons in petto heeft, te zot voor woorden is. Ik vind hem een warhoofd en bepaald geen wetenschapper.
Het misprijzen en de haat van president Trump voor de Europese Unie in het algemeen, en voor Duitsland in het bijzonder, heeft ertoe geleid dat de VS en Rusland nu bondgenoten zijn geworden met hetzelfde doel: de Europese Unie de grond inboren. De Duitse politieke elite is tot de conclusie gekomen dat Duitsland zich onafhankelijk moet opstellen ten aanzien van de Verenigde Staten.
Dit leespleidooi van Vallejo is in prachtige taal gegoten. Ik kan het alleen maar onderstrepen en dringend aanbevelen. Toch ontbreekt er iets aan dit boek: de schrille werkelijkheid anno 2025. We leven nu in een wereld waarin boeken weer op een index worden geplaatst en uit het schoolcurriculum worden verwijderd omdat ze de machthebbers niet aanstaan. Recensie door Enno Nuy.
In Libanon leven nu meer dan tweehonderdduizend Palestijnse vluchtelingen in erbarmelijke omstandigheden in de vluchtelingenkampen van onder meer Bourj al-Barajneh, Mar Elias en Shatila. Met haar novelle De Gezichtslozen demonstreert Alicja Gescinska haar kracht om het diepmenselijke drama van vluchtelingen op een verbluffende manier aanschouwelijk te maken. Recensie door Dirk Verhofstadt.
De cynische manier waarop de spoorbonden vandaag het stakingswapen hanteren kan zich op termijn tegen de vakbonden keren. Overal in Europa zien we een verrechtsing van de politiek. Extreemrechtse partijen hebben niet veel sympathie voor vakbonden, en zodra ze aan de macht zijn, zijn ze de eersten om de vakbondsmacht aan banden te leggen. Wat de spoorbonden vandaag doen, is een open uitnodiging aan extreemrechts om de vakbonden aan te pakken.
Ik zeg u, maak gerust gebruik van ChatGTP of DeepSeek, maar wantrouw ieder antwoord dat u krijgt. U zult uw eigen gezonde beoordelingsvermogen moeten meenemen en aanspreken en u zult u altijd af moeten vragen of u wel een correct antwoord krijgt. Maar wat is de praktijk in deze wereld waarin de inhoud van het begrip 'waarheid' leeg is, null and void?
Dit Aardbeien van een van de grootste schrijvers uit de twintigste eeuw, is een nooit afgemaakt manuscript dat als een wonder kon ontsnappen aan de vernietigingsdrift van de nazi’s. De Joods-Oostenrijkse schrijver Joseph Roth kon deze schets van zijn geboortestreek nooit afmaken, omdat hij er geen financiers voor kon vinden. Ongelofelijk jammer want deze vertelling is zo nadrukkelijk Rothiaans. Recensie door Enno Nuy
Als we een pad naar autoritair bestuur zouden ontwerpen, zou dat zijn zoals we in de eerste weken van de Trump-regering hebben gezien. Voor mijn boek No Democracy Lasts Forever heb ik bestudeerd hoe democratieën sterven en vervangen worden door autoritaire regimes. De heersers worden bijna altijd gekozen in plaats van dat ze via een staatsgreep aan de macht komen, en vervolgens consolideren ze hun gezag en brengen ze hun critici tot zwijgen.
We moeten ons als humanisten verzetten tegen deze onmiskenbare afglijding naar de jaren dertig. Democratische partijen moeten de deur voor extreemrechts op slot houden, want door ermee samen te werken, maak je hun gedachtegoed salonfähig zoals in Nederland en Duitsland gebeurt. We moeten vanuit Europa de machtsconcentratie van Elon Musk via X, die een directe bedreiging vormt voor onze democratie, aan banden leggen. Denk aan zijn inmenging in de Duitse verkiezingen.
De Amerikaanse industrie zal nu opnieuw meer gebruik gaan maken van verouderde, op fossiele brandstoffen gebaseerde technologieën. Dat zal die industrie weliswaar een tijdelijk voordeel verschaffen. Op termijn zal echter blijken dat dit een doodlopende straat is. Op dat moment zal ook duidelijk worden dat de Europese keuze om intensief in te zetten op groene technologieën de juiste keuze was.
We leven langer, we kunnen ziektes beter bestrijden, we hebben tal van mogelijkheden tot ontspanning. In materieel opzicht hebben we in het Westen nog nooit zo goed gehad. Maar zijn we gelukkiger geworden? Darrin McMahon verwijst naar studies dat mensen in armoede een lager niveau van subjectief welzijn kennen. Het is het sterkste argument tegen diegenen die pleiten naar vroeger, naar ‘de tijd van toen’ die ze romantiseren als een wereld van groen en vrede. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Philipp Blom windt er geen doekjes om, het onderwerp - is er nog reden om te hopen - verdraagt dat ook niet: de mensheid wordt geconfronteerd met heel wat crisissen. We gaan zware en donkere tijden tegemoet, we zijn er al in aangeland. Maar wie niet hoopt, begint inderdaad maar beter niet aan het leven. Laten we elkaar opzoeken en ons verzetten tegen het onvermijdelijke. Recensie door Enno Nuy.
Warndorff stelt dat seculieren de nationale staat en de maatschappelijke orde verabsoluteren, maar mij lijkt dat echt onzin. Ik ben een atheïst die met instemming Ulrike Guérot’s Red Europa las waarin zij een lans breekt voor juist het afbreken van de natiestaat. Warndorff suggereert dat de atheïst religie afwijst, maar in plaats daarvan een politiek geloof aanhangt: wij zijn eerst en vooral nationaal onderdaan en burger van de maatschappij.
