Humboldt was de meest ervaren bergbeklimmer van zijn tijd. Maakte schetsen van Incamonumenten en legde woordenlijsten van vreemde talen aan. Was geoloog en onderzocht aardmagnetisme. Was de ontdekker van de magnetische evenaar. Hij was kruier voor de bouw van een Parijse vrijheidstempel in 1790. Hij was de eerste die een verband legde tussen kolonialisme en de verwoesting van de natuurlijke omgeving. Recensie door Enno Nuy.
Oud Jong Groen Leuven covoorzitter Steven Vanden Bussche legt uit waarom ook voor Groen een combinatie van markt en ecologie als beste garantie om ecologistische doelen te bereiken.
Denkers als Doegin demoniseren individualisme en liberalisme door de angst voor nihilisme op te roepen. Nihilisme is de opvatting dat er geen (absolute) normen en waarden zijn en dat er geen zin te ontwaren is in het bestaan of in het leven. Liberalisme is een dunne politieke theorie, zonder een levensbeschouwelijke basis. Dit leidt tot de misvatting dat liberalisme nihilistisch is; dat is niet het geval. Liberalisme omhelst levensbeschouwelijk pluralisme en levensbeschouwelijke autonomie. Recensie door Floris van den Berg.
Communist of kapitalist, de mens denderde maar door in zijn ijver de aarde te onderwerpen en daarmee kapot te maken. Tot de dag van vandaag werd de koers nimmer verlegd. Er zijn geen signalen dat het beter gaat, dat we onszelf door hebben. Of zoals Blom het uitdrukt: de curve van het menselijk succes, de geslaagde onderwerping, wijst in de richting van de vernietiging. Recensie door Enno Nuy.
‘Wat gebeurt er als de Sovjetunie plots controle over de Sahara krijgt? De eerste tien jaar gebeurt er niks. Dan is plots al het zand op.’ Het is een Sovjetmop en hij staat niet in dit uitstekende boek van historicus Willem Melching over het politieke en maatschappelijke denken van Karel van het Reve. De zelfdenker: Karel van het Reve is strikt genomen geen biografie, die bestond namelijk al. Het is het verhaal van het politiek denken van Karel van het Reve en het besteedt in de eerste plaats grote aandacht aan diens geloofsafval van het communisme. - Recensie door Jan-Willem Geerinck.
Economie en ecologie staan elkaar immers niet in de weg, zoals het in bepaalde hoeken klinkt. Een gezond economisch beleid kan integendeel ook de hoognodige zuurstof geven aan een performant klimaatbeleid. Want om echt groen te zijn, moeten we ook blauw denken. Maar als we van de groene groei echt een liberaal succesverhaal willen maken, dan moeten we kritisch en omzichtig omgaan met deze vernieuwende ideeën. Onze planeet noch onze welvaart zijn immers gebaat bij oneliners en straffe statements.
Ja, vernietiging was het hoofdkenmerk van al die aanslagen maar we worden geen getuige van een Armageddon. Anders gezegd, Houellebecq begint met een uiterst interessant verhaal maar heeft geen idee hoe hij er een eind aan moet breien. De schrijver is snel en gemakkelijk met zijn kritiek maar oplossingen heeft hij ook niet. - Recensie door Enno Nuy
Over populatiegroei redeneert Philipse als volgt: hoe meer mensen op aarde, hoe meer CO2 uitstoot en hoe meer en hoe sneller de aarde opwarmt, religie maakt dat mensen zich meer voortplanten, ergo, religie is een obstakel voor de oplossing van het klimaatprobleem. - Recensie door Floris van den Berg
Binnen exact een maand zal de Liberale Partij een groot congres organiseren dat het orgelpunt moet worden van operatie Liberaal Vuur. Onze voorzitter houdt een vurig pleidooi om een nieuw paradigma voor de liberale partij te creëren. Dit houdt in dat men bij het amenderen moet zorgen dat iedere goedgekeurde stelling uiteindelijk ook een principe vooropstelt die de tand des tijds kan doorstaan.
Dit is een buitengewoon nuttig en belangrijk boek, dat in de academische wereld verplichte kost zou moeten zijn. Maar ook daarbuiten is het van het grootste belang dat we ons allemaal realiseren hoe gevaarlijk die moderne vorm van politieke correctheid is, wokisme leidt uiteindelijk tot totalitair gedachtegoed, een wereld waar de vrijheid van meningsuiting een dode letter is geworden, waar de humor is verdwenen, waar de gedachtepolitie het voor het zeggen heeft. Recensie door Enno Nuy.
Voorzitter denktank Liberales Lawrence Vanhove: "Het is enigszins atypisch dat we eigen kernleden belonen met deze prijs. De keuze werd toch gemaakt in hun voordeel gezien het universele verhaal van de auteurs dermate relevant is voor onze ideologie. De mens is de motor van vooruitgang, en het ecomodernisme moet door liberalen anno 2023 omarmd worden omdat het een oplossing biedt dat strookt met het liberale vooruitgangsdenken. Het ecomodernisme ligt dicht bij ideeën zoals die van liberale denker Johan Norberg of de cognitieve wetenschapper Steven Pinker, en een vertaling ervan naar de praktijkpolitiek moet ook zijn ingang kunnen vinden bij de liberale partij. Het klassiek-groene denken was een stroming eigen aan de groene partij, terwijl ecomodernisme een belangrijke universele aanvulling vormt. Ecomodernisme biedt hier voor liberalen een fantastische opportuniteit."
Ik denk wel dat je de geschiedenis, de cultuur, de taal van Barnard moet kennen en begrijpen om van zijn proza te kunnen genieten. Een jonger publiek zal hij, vrees ik, niet aantrekken. Dat zij dan maar zo, hoewel … Kortom, ook van deze Barnard heb ik weer ruimhartig genoten, heerlijk om dit alles te lezen. Als toegift krijgt u nog een novelle, door de schrijver roman genoemd, die de titel van het boek draagt: Afscheid van de handkus. – Recensie door Enno Nuy.
Irene Vallejo schreef een erudiet maar vooral schitterend boek! Het schrijfplezier spat van iedere pagina af, geen wonder dat ik hier zo waanzinnig veel leesplezier aan ondervond! Ik ben een verwoed en altoos enthousiast lezer maar ik heb in geen tijden zo’n prachtig boek gelezen. Een echte klassieker, een liefdevolle ode aan de klassieken. – Recensie door Enno Nuy.
Tijd om kleur te bekennen: kiezen sociaaldemocraten en zogenaamde inclusieve nationalisten voor een volksgemeenschap, met als logische consequentie raciaal gebaseerde coherentie; of ziet men in dat de liberale democratie, ondanks alle inherente moeilijkheden, nog steeds moreel superieur is. In elk geval, als liberalen moeten we volop strijden tegen de ideeën van Elchardus, zij aan zij met progressieven en gedegen conservatieven. – Lawrence Vanhove.
In populistische partijen is geen ruimte voor pluralisme, aldus Müller, de leider bepaalt de koers en de inhoud. Er is ook geen (echte) democratie in populistische partijen omdat de leider een centrale rol speelt. Intern heerst er een autoritaire bestuursstijl. Dissidenten worden kalltgestelt. Populisme is niet onschuldig. Populisten zoeken niet naar constructieve oplossingen om in een pluralistische samenleving er samen het beste van te maken. Integendeel, populisten willen conflicten en tegenstellingen op de spits drijven. – Floris van den Berg
Als bomen een vorm van bewustzijn hebben en ze dus op de een of andere manier kunnen lijden, dan vallen ze binnen het criterium van het sentiëntisme (Can they suffer?). Dat heeft dat verstrekkende gevolgen voor onze omgang met bomen en planten. De morele noodzaak is dan niet langer veganisme waarbij er ook schade en leed aan planten wordt gedaan, maar fruitarianisme. Bij fruitarianisme kunnen vruchten of delen van de plant of boom worden genuttigd, zolang de plant als geheel maar intact blijft. – Floris van den Berg
Een wettelijk kader creëren voor de productie, verkoop en consumptie van drugs is vooralsnog niet genoeg om de maatschappelijke problemen op te lossen. Legalisering is dus niet dé oplossing. Het is een onderdeel van een bredere visie op een modern drugsbeleid. Bij legalisering dient ingezet te worden op sensibilisering en preventie. Laat nu net dat zijn waar momenteel geen aandacht voor is. Een derde van het budget in het kader van drugsbeleid gaat naar repressie, terwijl de rest gaat naar hulpverlening. - Jef Druyts
Het liberalisme maakt intervidualisme mogelijk, maar het is zelf geen intervidualisme. De overheid moet het mogelijk maken dat mensen steun zoeken bij elkaar, maar het mag dat zelf niet afdwingen. Als het liberalisme de premisse aanneemt dat individuen de kracht van de gemeenschap nodig hebben, doet het afbreuk aan de eigenheid van elke mens. Niet iedereen put evenveel kracht uit gemeenschapsvorming. Niet iedereen laat zijn keuzes graag leiden door de belangen van anderen.
Als individuen alléén staan we machteloos. Met een digitale maatschappij die razendsnel op ons afkomt dient men een kader te scheppen vertrekkend vanuit een nieuw mensbeeld: het intervidu. Via samenwerking en interconnectiviteit kunnen wij bedreigingen aan, los van de autoritaire regulering van opdringerige regeringen en vaak technofobe parlementen.
