De Oostenrijkse school is van onschatbaar belang voor het liberalisme. Haar stichters en opvolgers legden een economische basis die later zelfs door conservatieve leiders zoals Thatcher en Reagan werd opgepikt. Peter Laroy las ‘The Marginal Revolutionaries’, waarin auteur Jannek Wasserman een kroniek schetst van deze uitzonderlijke groep denkers.
Roland Dauwe is specialist in kinderarmoede en jeugdbescherming. Hij pleit voor de oprichting van een fonds dat kinderen in armoede ondersteunt tijdens hun schoolcarrière. De structuur om dit op te volgen bestaat al: het CLB. Zij staan elke dag dicht bij de jongeren en kunnen hun noden het beste inschatten.
Kernlid Jan-Willem Geerinck las ‘The Madness of Crowds’ van Douglas Murray en vraagt zich af of hij zich vandaag nog wel progressief kan noemen. Het huidige progressieve klimaat wordt namelijk overschaduwd door het intersectionalisme, dat bijvoorbeeld alle mensenrechten onlosmakelijk aan elkaar verbindt. Maar mensenrechten botsen maar al te vaak, schrijft Jan-Willem. Kijk maar naar het recht op vrije meningsuiting.
Brecht De Coene is moraalwetenschapper en bestuurslid van SKEPP. In dit opiniestuk doorbreekt hij enkele mythes over de Zweedse aanpak van de coronacrisis en zit de puntjes op de i. Hij legt uit waarom de Zweedse aanpak (deels) werkt in Zweden en de Belgische aanpak in België, maar waarschijnlijk niet omgekeerd. Tegelijk maakt hij zich ook zorgen over het effect van een mogelijk tweede golf.
Tom Kloeck is secretaris van Open VLD Berlaar en reageert op een opiniestuk van 8 auteurs dat onlangs verscheen op Liberales.be. Tom pleit net wel voor 4 deelstaten op basis van het democratiebeginsel. “De overfederalisering leidt tot miskenning van de electorale gelijkheid en de uitholling van de democratische meerderheidsregel”, aldus Kloeck.
“De hardwerkende Vlaamse verhuurder hoeft zich helemaal niet te wapenen tegen een heksenjacht. En de hardwerkende Vlaamse ondernemer hoeft er nog minder voor te vrezen dat hij individueel vervolgd wordt omdat hij niet genoeg allochtone mensen aanwerft. De Vlaamse verhuurder en ondernemer zullen aangesproken worden door hun eigen beroepsverenigingen wanneer uit een wetenschappelijk onderzoek blijkt dat er in hun sector sprake is van (onopzettelijke) discriminatie.”
De wereld van de auteur is hier de wereld van het kapitalisme – eigenlijk moet ik nu al zeggen nepkapitalisme - zoals die er vandaag uitziet. Aan ons lezers dus om deze wereld van de auteur te interpreteren en er de lessen uit te trekken die ons aanbelangen. Dat kunnen we beter dan ooit want vandaag worden de tellers, omwille van de Corona-crisis, opnieuw op nul gezet. Recensie door Rudi Collijs
“Ignatieff heeft altijd het belang gezien van wat hij ‘broederschap onder opponenten' noemt. Dit is de overtuiging dat je niet koppig het denken van anderen en hun kritiek op je eigen overtuigingen moet negeren. Zelffelicitatie en intellectuele arrogantie wijst Ignatieff resoluut af. Niets is schadelijker voor de eigen politieke overtuigingen dan alleen omringd te zijn door geestverwanten. Isaiah Berlin deelde deze overtuiging.”
Paine noemde het absurd dat Willem de Veroveraar – een geweldenaar die in 1066 Engeland binnen was gevallen en zichzelf op de troon had gezet – zich toen een historisch en goddelijk recht had toegekend dat door erfopvolging tot het einde der tijden zou gelden. Wat is er goddelijk aan een Franse bastaard die aan land gaat met een bandietenleger en zichzelf tot koning van Engeland uitroept tegen de wil van de bevolking in? Recensie door Dirk Verhofstadt
Als deze coronacrisis met haar economische gevolgen ons iets leert, is het dat we opnieuw nood hebben aan een generatie politici die het debat durft aangaan. Aan pioniers die de koterij van onze welvaartstaat durven platgooien om een nieuw huis op te trekken, vol grandeur. Eén van de pilaren van dat huis voor mij? Het negatief belastinginkomen (NBI) dat de combinatie van werken én uitkering mogelijk maakt. Wie neemt de handschoen op?
Kernlid Jan-Willem Geerinck pleit in dit opiniestuk voor rede en een eerlijk debat. Antiracisme mag geen religie worden, en om gelijkheid in de samenleving na te streven moeten we elkaar in de eerste plaats zien als mensen. Witte mensen in een wij-zij-discussie opzadelen met een erfzonde brengt volgens Jan-Willem niets bij tot het debat, maar werkt de polarisatie net in de hand.
Aimé Schrauwen schetst de periode waarin we leven en voelt zich verstikt door de gebeurtenissen van de afgelopen maanden. Corona, lockdown, huisarrest, racistisch geweld, terreur … het lijkt wel alsof alles rondom ons mis gaat. Maar zullen we ooit begrijpen wat echte angst is zoals hij en zovele anderen? Kunnen we wel begrijpen hoe het is om een andere kleur te hebben en voortdurend achterom te moeten kijken. Aimé Schrauwen kroop voor dit stuk in de pen en schreef vanuit de buik. Een aanrader voor iedereen, maar eigenlijk vooral voor mensen die zich door racisme laten verleiden.
“De racistische haatberichten aan onze collega Zelfa Madhloum maken duidelijk dat ons land nood heeft aan een morele agenda naast een economische relance. Een agenda die mensen hoop en toekomst geeft, gericht op vooruitgang. Als dat er niet komt, zijn wat mij betreft alle partijkopstukken mee schuldig wanneer het ongenoegen verder ontspoort, racisme een aantrekkelijke uitlaatklep wordt en er slachtoffers vallen.”
“Solidariteit verliest haar kracht door de afdwingbaarheid die aan deze term wordt gebonden, maar moet komen vanuit een bepaalde menselijkheid. De angst dat deze zonder overheidsinmenging niet tot uiting kan komen, is irrationeel.”
“Liberalisme als levensbeschouwing en partijpolitiek zullen zich altijd wat op gespannen voet met elkaar bevinden. Orde scheppen en regeren altijd wat in conflict met vrijheid en individualisme. Liberalisme is dan ook geen politieke theorie over hoe aan de macht te komen en hoe die macht te behouden. Het heeft ook geen territoriale verzuchtingen, en het wil ook aan niemand precies voorschrijven hoe ze hun leven moet leiden.”
