De partijpolitieke vertolkingen van het liberalisme hebben in het verleden te veel een ‘streng maar rechtvaardig’-discours aangehangen, een light-versie van het pleidooi van onze politieke tegenstrevers. Het gevolg is dat we zo meegedragen hebben aan het succes van extreemrechts: keer op keer werd het felle discours door de realiteit ingehaald en faalde men in hun beloften.
De voorstanders van dit beleid willen de werkingskosten verminderen omdat die naar de ‘overheid’ zouden gaan en dus in een grote zwarte put zullen verdwijnen. De feiten zijn dat dit beleid de kwaliteit van de collectieve dienstverlening, waarvan ‘mensen’ genieten, nog verder zal ondermijnen. Waarna de voorstanders van dit beleid zullen beweren dat de inefficiëntie van de overheid als maar stijgt en dus minder naar de overheid moet gaan.
Aeneas heeft genoeg van oorlog, haat en wraak en zegt: “Onze wereld, met alle misdaden, onrecht en rampen, is een wrede plek. Ik wens die bloedige erfenis niet aan onze kleinkinderen over te dragen.” Wij weten dat hij er niet in slaagde zijn edele voornemens te realiseren. Dat is de goden niet gelukt en ook een halfgod viste achter het net. Heeft de mens dan eigenlijk wel een kans? U mag het zeggen. Recensie door Enno Nuy.
Is moreel gedrag vanzelfsprekend? Hannah Arendt verwerpt het en wijst naar de morele ineenstorting in nazi-Duitsland waar zelfs het gebod ‘Gij zult niet doden’ finaal werd omgekeerd tot ‘Gij zult doden’. Bij morele overwegingen over zijn gedrag kan de mens alleen bij zichzelf te rade gaan. Misdaden blijven misdaden, ook al worden ze door een regering gewettigd, aldus Arendt. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Paus Franciscus eindigde zijn bezoek aan België met de mededeling dat hij van plan is de procedure om koning Boudewijn zalig te verklaren, op te starten. Hij noemde de gewezen koning “een moedige man” omdat hij weigerde om “een moorddadige wet” te ondertekenen en daarvoor ontslag nam. Als kleindochter van wijlen Lucienne Herman-Michielsens is dit voor mij een klap in het gezicht en een volstrekt onaanvaardbare, en afschuwelijke uitspraak.
Koolschijn koestert geen enkele hoop voor de menselijke soort, dat is wel duidelijk. Er is ook niet veel aanleiding om dat wel te doen, vrees ik. Toch zou ik graag nog eens vijfenzeventig jaar leven om net als Simone de Beauvoirs Fosca te zien hoe het mensenras voortploetert. En anders dan Koolschijn vind ik de zoektocht naar buitenaards leven razend fascinerend maar het voert te ver om daarover hier en nu verder uit te weiden. Recensie door Enno Nuy.
De toenemende migratiestromen en bijhorende diversiteit aan levensbeschouwelijke overtuigingen verplichten om permanent na te denken over het belang van het integreren van deze levensbeschouwelijke groeperingen in onze diverser wordende samenleving, hen in de democratische rechtsstaat te integreren en aan te tonen dat iedereen belang heeft bij een seculiere samenleving.
Historicus en journalist Marijn Kruk schreef met Opstand een verkenning van het rechts-radicale gedachtegoed. De strijd tussen moderniteit en antimoderniteit lijkt op die tussen verlichting en contraverlichting. Individu tegenover gemeenschap, autonomie en rationaliteit tegenover de onderwerping aan een zingevende hiërarchische natuurlijke orde. Beweeglijkheid en vloeibaarheid tegenover de overgeleverde traditie. Recensie door Enno Nuy.
Het lijkt erop dat de supernota een starve the beast-strategie verbergt. Op een moment dat het begrotingstekort onhoudbaar hoog is, stelt Bart De Wever een netto belastingvermindering van drie miljard euro voor. Als een toekomstige coalitie dat voorstel overneemt, zal dat ongetwijfeld de toekomstige budgettaire tekorten verder doen stijgen en zal die coalitie dan ‘verplicht’ zijn om nog meer te snoeien in de overheidsuitgaven.
Het leven van de veel te jong gestorven Ed Hoornik werd getekend door zijn onuitwisbare herinneringen uit Dachau. Bouhuys slaagt erin een heel mooi en intens portret van haar dichter-echtgenoot te schetsen. De dichter die feilloos aanvoelde wie de vertrapten en kanslozen waren. Hij kende slechts één modus: de betrokken dichter die nooit hoefde te twijfelen over wie zijn solidariteit behoefde, verdiende. Recensie door Enno Nuy.
‘De grootste verspilling van onze tijd is de verspilling van talent. Er zijn miljoenen mensen die de wereld een betere plek zouden kunnen maken, maar dat niet doen. Mensen die vastzitten in zinloze of gewoon schadelijke banen. Er is een tegengif voor dat gevoel van leegte; het heet morele ambitie,’ aldus historicus en schrijver Rutger Bergman, en hij heeft overschot van gelijk. Dit geweldige boek moet breed gelezen worden. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Het succes van liberalisme is zowel zijn grootste kracht als zijn grootste zwakte. Het heeft ons uit de armoede getild en een wereld van overvloed gecreëerd, maar juist omdat het zo succesvol is geweest, wordt het nu bedreigd door zelfgenoegzaamheid en de illusie dat we het ons kunnen veroorloven om zijn principes te verwerpen. De toekomst van de wereld hangt af van ons vermogen om deze principes te verdedigen en te vernieuwen.
Savater opent met de centrale boodschap van Kant over de Verlichting: ‘Durf je eigen verstand te gebruiken!’ waarmee hij resoluut stelling neemt voor het het recht op zelfbeschikking van elke mens, zonder evenwel de plicht tegenover de medemens te vergeten. Zo houdt hij een gepassioneerd pleidooi voor een democratisch burgerschap waarin ‘iedereen dezelfde aanspraak kan maken op veiligheid en welzijn, maar ook dat iedereen dezelfde verplichtingen heeft daaraan bij te dragen’. Recensie door Dirk Verhofstadt
Dit boek De weg naar onvrijheid is een heldere en krachtige geschiedschrijving van de moderne tijd vanaf de beide wereldoorlogen. (Alleen China komt in dit boek niet aan bod). De misdadigheid van de Russen spat van iedere pagina af. Wie zich een beeld wil vormen van de geopolitieke ontwikkelingen vanaf het midden van de twintigste eeuw, kan niet om dit boek heen. Recensie door Enno Nuy.
Om een echt rechtvaardig belastingsysteem te verkrijgen, moeten de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen, bijvoorbeeld door een progressieve belasting op basis van de netto vermogensschijf. Daarnaast moeten onnodige overheidsuitgaven geschrapt worden. De opbrengst van dit alles moet dan gaan naar drie zaken: een vermindering van de lasten op arbeid, een versterking van ons systeem van sociale zekerheid, en publieke investeringen in milieu en energietransitie.
Perspectieven van Laurent Binet is een heerlijke who dunnit in een verrassend tijdperk, een magistrale roman over de zeggenschap van de kunstenaar over zijn werk, over de tijdgeest die bepaalde kunstuitingen niet meer wenst te waarderen, ja zelfs in de ban doet. Overkomt ons dat niet ook nu, meer dan vijfhonderd jaar nadat de Medici’s hun stempel drukten op Florence? Recensie door Enno Nuy.
In dit essay verhaalt van den Brink over zijn herinneringen aan een treinreis van A naar B, van Amsterdam naar Berlijn. Vanaf de eerste regels realiseer je je dat deze schrijver schrijven kan, een mooie stijl hanteert, iets te zeggen heeft. Het verleden is niet dood, het is niet eens voorbij, schreef Faulkner en van den Brink voegt daaraan toe: “Herinneren doe je namelijk niet in het verleden maar in het hier en nu.” Recensie door Enno Nuy.
Op 7 augustus 2020 overleed de Marokkaans-Nederlands schrijfster Naima El Bezaz door zelfdoding. Ze schreef diverse, succesvolle boeken zoals De weg naar het noorden, Minnares van de duivel, De verstotene, Het gelukssyndroom, Vinexvrouwen en Meer Vinexvrouwen. Daarin had ze het vaak over de onderdrukking van de vrouw in de moslimwereld wat regelmatig leidde tot doodsbedreigingen aan haar adres. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Al sinds 2014 is er in ons land een dreigingsniveau 3 voor Joodse belangen. Niveau 3 (of ernstig) wordt gehanteerd indien blijkt dat de dreiging tegen de persoon, de groepering of de gebeurtenis die het voorwerp uitmaakt van de analyse mogelijk en waarschijnlijk is. Het OCAD verwees hiervoor naar het aantal meldingen, de ernst ervan en het aantal terreurdossiers bij gerecht, politie en inlichtingendiensten.
Volgens Counet is de moderne westerse natuurwetenschap een kind van de theologie maar dat is volstrekte onzin. Ja, Thomas van Aquino meende dat de theologie boven alle wetenschappen stond maar dat was een volstrekt misplaatste claim van de Katholieke kerk in de duistere jaren van de Middeleeuwen. De schrijver oreert dan over de onkenbaarheid van god, maar dat is niets anders dan een trucje om hem a priori te vrijwaren van kritiek. Recensie door Enno Nuy.
