Professor-historicus Bruno De Wever leidde op 21 november de boekvoorstelling in van ‘Ide Leib Kartuz - Kleermaker in Auschwitz. Dat deed hij bijzonder treffend. Hij las citaten voor zoals de schrijvers, David Van Turnhout en Dirk Verhofstadt het bedoeld hadden en raakte daarmee het aanwezige publiek. In deze bijdrage lees je De Wevers integrale inleiding.
Er is immers iets diepers dat die twee extremen met elkaar verbindt: zowel de zelfzuchtige solipsist als de vertegenwoordiger van een verstikkende groepsconformiteit
Het regeerakkoord is een gemiste kans voor de onbevangen Vlaming die ook van zijn Vlaanderen houdt, maar die niet moet weten van al die romantische retoriek. Wanneer kunnen we in Vlaanderen eindelijk eens ‘onbevangen’ Vlaming zijn zonder in het hoekje van de extreme vendelzwaaiers te worden gedrukt? Om onze gehechtheid aan Vlaanderen te beleven, om te kunnen houden van onze rijke Vlaamse geschiedenis zonder het onwelriekend parfum van de doordrammerige natievormers en identiteitsfreaks?
En dat lijkt doorheen 175 jaar politieke Nederlandse en liberale geschiedenis wel een constante: vooruitstrevende figuren ijverden voor hun idealen, konden die (ten dele) realiseren, werden meer behoudsgezind waarna zij terug werden wakker geschud door een nieuwe generatie progressieve liberalen. Deze tweestrijd komt in het boek mooi naar voren rond thema’s als de kieswet, anticonceptie of de sociale wetgeving in ruime zin. Recensie door Peter Laroy
Teveel stikstof in de bodem veroorzaakt het uitsterven van planten die liever een stikstofarme bodem hebben, daardoor decimeren insecten populaties, muggen uitgezonderd. Insecten die hoogst noodzakelijk zijn voor de bevruchting van zowat elk gewas dat mensen tot voedsel dient. Veeboeren liggen daar niet wakker van en daar komt dan die paradox om de hoek kijken want insecten heb je ook nodig om het voedsel te kweken dat dieren eten.
Beschuldigingen van vooringenomenheid en ideologisering zijn schering en inslag onder menswetenschappers, en het is vaak ontzettend moeilijk om het kaf van het koren te scheiden. Het belangrijkste antwoord daarop valt te vinden in een algemene kwaliteitsvereiste voor élke wetenschap: onderzoeksresultaten moeten een bevestiging vinden bij nieuw onderzoek. Als er voldoende vaak bevestiging komt, ontstaat er een wetenschappelijke consensus, en beschikken we over de dichtst mogelijk benadering van waarheid en zekerheid. Tot zolang er voldoende herhaling uitblijft, is dat niet het geval. Bij de exacte natuurwetenschappen werkt dit systeem zeer goed,…
Olivier Diner pleit ervoor rookruimtes op openbare plaatsen niet te verbieden. Ze zorgen er net voor dat mensen gaan roken op een plaats waar ze niemand kunnen schaden.
Ecomodernisten verschillen echter van groenen in de afweging die ze maken. Volgens het ecomodernisme weegt het risico op schadelijke neveneffecten doorgaans niet op tegen de voordelen die revolutionaire technologie biedt.
Op zichzelf is technologie niet zaligmakend. Ze zal ons niet in sneltreinvaart naar Utopia voeren. Het is ook essentieel dat iedereen de vruchten van technologische vooruitgang plukt en niet enkel de happy few. Daarvoor is sociale en politieke verandering nodig. Ik ga hier in het volgende deel dieper op in.
Wat voor boek heb ik in vredesnaam gelezen? Welk verhaal wil Littell ons vertellen? Een oude geschiedenis. Maar dat weten we al sinds de titel. Is de ik een Fosca* maar dan anders? Of gaat het hier om het kille emotieloze geweld van Ernst Jünger in Op de Marmerklippen? Gaat het over de ontembare bloeddorst van mannen? Over vrouwen die geknecht, altijd geknecht worden door de man en desondanks hun eigenheid moeten zien te bewaren, hun eigen seks hun eigen genot moeten zien te behouden? Is the woman the nigger of the world? Is de mens alleen maar in staat tot blinde seks en blind geweld? Recensie door Enno Nuy
Zo legt het GO! zichzelf een norm op van 90% bouwcapaciteit. Met andere woorden als een school 100 leerlingen heeft en recht heeft op een nieuw schoolgebouw dan wordt er rekening gehouden met een capaciteit van 90 leerlingen. Dit resulteert in hemeltergende situaties. Waarbij de aankondiging van de bouw van een nieuw schoolgebouw, massaal nieuwe kindjes aantrekt maar eens het splinternieuwe schoolgebouw gezet blijkt het alweer te klein voor de massale stroom inschrijvingen en vinden kindjes geen plek.
