Zaadlozingen banaler dan abortus - Sara De Mulder
De bisschoppen zijn ongerust over het akkoord rond de uitbreiding van abortus (DS 12 november). Ze vrezen dat abortus een banale ingreep zal worden. Uiteraard hebben zij nog nooit een zwangerschap laten afbreken. Zij hebben geen idee hoe het voelt om zwanger te zijn, wat er op zo’n moment in een vrouw omgaat en welke verantwoordelijkheden dat meebrengt. Waarom wordt telkens naar de visie van een groep mensen gevraagd die op geen enkele manier een belang hebben in deze materie en daar ook geen enkele gegronde uitspraak over kunnen doen? Ze mógen zelfs geen vader worden.
Het is hooguit intrigerend, maar eerder gewoon ergerlijk om te horen hoe ze uit het hiaat in hun kennis en levenservaring toch steeds weer nieuwe, stigmatiserende visies en meningen kunnen puren en deze schaamteloos de wereld insturen.
Pijnlijke uitspraken
Zwangerschap noch abortus zijn banaal. Wij, mensen, die zwanger kunnen worden of al eens een abortus hebben ondergaan, weten uit ervaring dat zulke uitspraken volkomen uit de lucht gegrepen zijn. Maar toch zijn ze pijnlijk. Aan een abortus gaat namelijk een lang proces vooraf. Ontdekken dat er een bevruchting plaatsvond, bekijken hoe je dat financieel en op het vlak van zorg zal regelen om dan uiteindelijk de moeilijke beslissing te nemen om de vrucht te laten weghalen. Allemaal elementen die alleen betrekking hebben op de vrouw in kwestie.
Zaadlozingen worden wel als iets banaals gezien, iets dat mannen overkomt en waar ze geen verantwoordelijkheid voor moeten nemen
Waar deze mannenclub wel veel over weet, is de ejaculatie. Als een bisschop al een mening over abortus verkondigt, lijkt het mij logisch dat hij vooral de aspecten bespreekt die relevant zijn voor zijn sekse. Het enige element dat absoluut noodzakelijk is om een abortus te kunnen ondergaan, is terug te brengen tot de man: een zaadlozing. In geen enkele discussie over ongewenste zwangerschappen en abortus komt dat aspect aan bod.
Dat komt omdat zaadlozingen wel als iets banaals worden gezien. Iets dat mannen gewoon overkomt en waar mensen niet zo’n groot drama over maken, laat staan dat degenen die het natuurlijke fenomeen ondergaan enige verantwoordelijkheid moeten nemen.
Stel dat onze samenleving zou beweren dat elke ongewenste zwangerschap terug te brengen is tot een onveilige ejaculatie. Dat we bij een abortus niet in de eerste plaats naar de vrouw kijken, maar naar de man, en zijn onverantwoorde gedrag rond het gebruik van anticonceptie. Stel dat we vervolgens een celibataire, religieuze groepering die louter uit vrouwen bestaat (voor zover die er al is) zouden vragen naar wat zij vinden over de oorzaak van abortussen. En dat zij zouden suggereren dat seks zonder condoom moreel verwerpelijk is en misschien zelfs in de wetgeving thuishoort op straffe van correctionele vervolging, met als sluitend argument dat een condoom nu eenmaal het enige 100 procent valabele middel is tegen abortus. Stel dat mannen bovendien elke ongewenste zwangerschap die ze veroorzaken zouden moeten bekopen met de verplichte zorg voor het kind, voor de rest van zijn leven. Wat zou dan de reactie zijn?
Dat vaders eventueel iets zinnigs zouden kunnen zeggen over hoe het is om de partner te zijn van een vrouw die ongewenst zwanger is, tot daaraan toe. Maar dat mannen die celibatair leven en geen enkele voeling hebben met ouderlijke verantwoordelijkheden hun zegje willen doen, is anno 2019 een brug te ver.
Deze column verscheen eerder in De Standaard https://www.standaard.be/cnt/dmf20191114_04716933
Sara De Mulder is kernlid van Liberales
