All in Opinie
Als deze coronacrisis met haar economische gevolgen ons iets leert, is het dat we opnieuw nood hebben aan een generatie politici die het debat durft aangaan. Aan pioniers die de koterij van onze welvaartstaat durven platgooien om een nieuw huis op te trekken, vol grandeur. Eén van de pilaren van dat huis voor mij? Het negatief belastinginkomen (NBI) dat de combinatie van werken én uitkering mogelijk maakt. Wie neemt de handschoen op?
Kernlid Jan-Willem Geerinck pleit in dit opiniestuk voor rede en een eerlijk debat. Antiracisme mag geen religie worden, en om gelijkheid in de samenleving na te streven moeten we elkaar in de eerste plaats zien als mensen. Witte mensen in een wij-zij-discussie opzadelen met een erfzonde brengt volgens Jan-Willem niets bij tot het debat, maar werkt de polarisatie net in de hand.
“Mensen moeten kunnen vertrouwen in de waarheid. Zonder waarheid kan van gerechtigheid noch van rechtvaardigheid sprake zijn. Als alles relatief is, dan is kannibalisme slechts een kwestie van smaak. Een wereld zonder waarheid, is een wereld zonder vertrouwen, een wereld waarin men aan willekeur is overgeleverd. De waarheid heeft haar rechten en als het Westen een baken wil zijn voor de rest van de wereld, zal men meer vertrouwen moeten hebben in haar basiswaarden.”
Al jarenlang vragen velen zich af waarom we niet net als in andere hoogontwikkelde landen, alternatieven ontwikkelen voor de steeds groter wordende verkeersinfarcten op de weg en in de lucht. Europa is een continent met ongekende mogelijkheden dus waarom geen internationaal netwerk van sneltreinen ontwikkelen nu er zoveel mensen dreigen hun job te verliezen?
De coronacrisis vergt het uiterste van het zorgpersoneel. Vele Vlamingen maken hun respect duidelijk door te applaudisseren of door witte doeken te laten wapperen. De auteur licht de diepere gronden voor dat respect toe. Hij betoogt dat het zorgpersoneel herinnert aan twee ethische archetypes.
Het is de combinatie van deze beide zaken die burgerrechtenbescherming totaal op losse schroeven zet. De ernst van de zaak mag duidelijk zijn: Peter Terryn ,alias de Minister van Agitatie, werd tot een boete en gevangenisstraf veroordeeld voor een prent (art. 66) en aansluitend voor feiten (art. 406)die niet hebben plaatsgevonden.
