All tagged migratie
De partijpolitieke vertolkingen van het liberalisme hebben in het verleden te veel een ‘streng maar rechtvaardig’-discours aangehangen, een light-versie van het pleidooi van onze politieke tegenstrevers. Het gevolg is dat we zo meegedragen hebben aan het succes van extreemrechts: keer op keer werd het felle discours door de realiteit ingehaald en faalde men in hun beloften.
De toenemende migratiestromen en bijhorende diversiteit aan levensbeschouwelijke overtuigingen verplichten om permanent na te denken over het belang van het integreren van deze levensbeschouwelijke groeperingen in onze diverser wordende samenleving, hen in de democratische rechtsstaat te integreren en aan te tonen dat iedereen belang heeft bij een seculiere samenleving.
Het tij is niet meer te keren. Mijn kijk op migratie is voorgoed veranderd. Of het een juiste of dé juiste kijk is? Het moet wel, de auteur is hoogleraar sociologie en deed 30 jaar onderzoek naar het fenomeen, en dat in verschillende landen. Tussen 2006 en 2015 was hij bovendien onderzoeker aan en mededirecteur van het International Migration Institute aan de universiteit van Oxford. Recensie door Sophia De Wolf.
Het massale protest van de Duitse bevolking kan een wake-upcall zijn voor onze politieke leiders, middenveldorganisaties en burgers. De gelatenheid en berusting die hier en daar voelbaar zijn, moeten we inruilen door onze historisch gewortelde democratische waarden op een veel assertievere manier te verdedigen en realiseren.
Stemmen haalt men niet door het ranzige discours van extreemrechts na te volgen, maar juist door principieel, empathisch, solidair en menslievend te zijn. Niet door sukkelaars op straat te laten slapen en hun rechten te miskennen. Het is hoog tijd om weerwerk te bieden en de maatregel van staatssecretaris De Moor in het parlement te verwerpen. Het asielrecht voor vluchtelingen is niet alleen een wettelijke, maar ook en vooral een morele verplichting.
Een debat over het migratiebeleid gaat echter zelden over de vraag of een overheid überhaupt in staat is om een migratiebeleid te voeren waar wij allen beter van worden. In dit stuk zal worden beargumenteerd dat de centrale overheid niet over voldoende informatie beschikt om criteria op te stellen waarop mensen al dan niet op ons grondgebied mogen verblijven.
Tijd om kleur te bekennen: kiezen sociaaldemocraten en zogenaamde inclusieve nationalisten voor een volksgemeenschap, met als logische consequentie raciaal gebaseerde coherentie; of ziet men in dat de liberale democratie, ondanks alle inherente moeilijkheden, nog steeds moreel superieur is. In elk geval, als liberalen moeten we volop strijden tegen de ideeën van Elchardus, zij aan zij met progressieven en gedegen conservatieven. – Lawrence Vanhove.
De liberale partij heeft in het verleden een migratieverhaal gebracht die - kort door de bocht gesteld - light versies waren van die van onze politieke tegenstanders. Streng maar rechtvaardig was het laatste decennium het credo. Maar je kan natuurlijk niet rechtvaardig zijn als er geen rechtvaardige regels zijn, laat staan een coherent en afdoend regelgevend kader. Met dit discours hebben we onze politieke tegenstanders sterker gemaakt, die dan weer in hun beloften faalden waardoor alleen extreemrechts erop kapitaliseert.
In deze essay-recensie prijst Jan-Willem Geerinck de ‘tour de force’ van Tom Naegels maar stelt tegelijkertijd een paar vragen van filosofische en sociologische aard die naar hij hoopt in het tweede deel beantwoord zullen worden.
In 2002 ontmoette ik voor het eerst de Zweedse klassieke liberaal Johan Norberg naar aanleiding van de publicatie van zijn eerste boek Leve de globalisering. Hij was toen zo goed als onbekend in onze contreien. intussen groeide hij uit tot een wereldtopper, een overtuigde vooruitgangsdenker en begenadigd spreker. We waren het op sommige punten oneens, maar op veel meer punten helemaal eens. Interview door Dirk Verhofstadt.
De toekomst is begonnen. Nederland ziet er in 2030 anders uit: Arnon Grunberg heeft de Nobelprijs voor literatuur gewonnen, de Oranjes zijn afgezet, Nederland is een republiek, er is een narcistische autoritaire grote leider (‘de Nar’ genaamd) die verdacht veel op Baudet lijkt en Nederland staat deels onder water door een orkaan veroorzaakt door klimaatverandering, al wordt de omvang van de ramp door de media die door de staat gedomineerd worden, gebagatelliseerd. Recensie door Floris van den Berg.
Kernlid Jan-Willem Geerinck las ‘Prooi’, het laatste boek van Ayaan Hirsi Ali, waarin ze wil aantonen dat migratie tot meer zedendelinquentie en ergo tot een vrouwonvriendelijker klimaat in Europa geleid heeft. Haar these is haast per definitie onbewijsbaar maar klinkt wel aannemelijk.
Tot de jihadistische aanslagen die vanaf 2001 overal ter wereld werden gepleegd was er in West-Europa nauwelijks debat over moslims en islam. Koopmans deed met collega’s onderzoek naar de uitspraken die politici en andere opiniemakers in de jaren negentig in Nederland, Duitsland, Frankrijk, Groot-Brittannië en Zwitserland over immigratie en integratie deden. Van de meer dan 18.000 uitspraken bleek slechts 1,6% van de gevallen moslims en islam tot onderwerp te hebben. Recensie door Martin Harlaar
Grand Hotel Europa is een hotel van vergane glorie ergens in Italië waar de schrijver zijn intrek neemt na een verbroken liefdesgeschiedenis, althans, zo doet hij ons in eerste instantie geloven. Van die geschiedenis, noch van de zoektocht naar een van de laatste schilderijen van Caravaggio zal ik hier iets prijsgeven. Het centrale thema van deze roman is niet die liefdesgeschiedenis, noch die zoektocht. Nee, het centrale thema is het moderne massatoerisme en de gevolgen daarvan voor onze samenleving, meer specifiek voor het Avondland dat, laat dat duidelijk zijn, de boot gemist heeft en uit niets dan verleden bestaat zonder een toekomst te hebben. Recensie door Enno Nuy
Zowel de gele hesjes als de crisis over het VN Migratiepact zijn symptomen van het wankele draagvlak en het onvermogen van de huidige politieke instellingen om de bevolking een hoopvol toekomstperspectief te bieden. Terwijl de globale mogendheden, de VS, Rusland en China, de grenzen van elkaars macht en invloedssfeer aan het aftasten zijn, brokkelt de Europese eenheid, door angst beroofd van haar wilskracht, verder af, en winnen extreem linkse en rechtse krachten aan stootkracht.
De scheiding tussen Kerk en Staat is hier quasi onbestaande en, volgens de meeste strekkingen binnen deze ideologie, zelfs niet toegestaan. Werkelijk elke stap in het sociale, economische of culturele leven van een moslim wordt bepaald door wat de Koran, en alle daarvan afgeleide voorschriften, opleggen. Ruimte voor interpretatie, laat staan voor kritische bedenkingen – is er nauwelijks. Dat zoiets nefast is voor de creativiteit binnen een gemeenschap moge duidelijk zijn. Recensie door Mark Bienstman.
Als er in een open samenleving teveel mensen zijn of teveel mensen die de grondslagen van de open samenleving niet accepteren, komt het bouwwerk in gevaar en bestaat de kans op ineenstorting. Er gaat een enorme aantrekkingskracht uit van rijke westerse landen voor mensen die ofwel uit door oorlog geteisterde gebieden komen ofwel die in zo’n sociaaleconomisch uitzichtloze positie zitten dat ze naar het rijke westen trekken. Gezien de prognose van bevolkingsgroei, voornamelijk in Afrika, is het aannemelijk dat de stroom van migranten zal aanzwellen.
De natte droom van Francken is een gemeenschappelijk Europees beleid op basis van het Australisch model. Daarbij worden illegale migranten en/of vluchtelingen zo dicht mogelijk bij de ‘bron’ – dus nog voor ze een levensgevaarlijke oversteek wagen – naar een ‘veilig’ land, conform de vereisten van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, BUITEN de EU gebracht. Volgens Francken is Tunesië daarvoor het meest aangewezen land. Daar zou dan een ‘screening’ gedaan worden van wie wel of niet de EU binnen mag. Recensie door Mark Bienstman.
Een van de heetste hangijzers van dit moment in Nederland is de omgang met het koloniaal- en slavernijverleden. Al jaren woedt er een heetgebakerde discussie over dit onderwerp waarbij de nuance vaak ver te zoeken is. Zowel het kamp dat meer aandacht wenst voor het slavernijverleden als het kamp dat zich verzet tegen teveel aandacht hiervoor hanteren regelmatig een feitenvrije vorm van argumentatie. Piet Emmer probeert in Het Zwart-Wit denken voorbij juist meer op feiten gebaseerde argumenten aan te voeren. Recensie door Gert Jan Geling.
