“Moet de burger betalen voor de volgende staatshervorming en een rabiaat anti-migratiebeleid?” dat is een van de centrale vragen die kernlid Lawrence Vanhove zich stelt bij het mogelijke monsterverbond tussen Vlaams-nationalisten en Franstalige socialisten. Lawrence richt zich in dit opiniestuk tot de voormalig liberale achterban van N-VA, tot Egbert Lachaert en de toekomstige regering.
Want vroeg of laat komt er een politicus zonder scrupules op dezelfde of gelijkaardige positie van Berx en dan zal deze politicus dezelfde argumenten van ‘duidelijkheid’ en ‘afdwingbaarheid’ gebruiken om de kritiek op buitensporige maatregelen weg te zetten als ‘ongepast’ en ‘ondermijnend’.
Tijdens corona 1 ontstond de ene complottheorie na de andere, maar daar verdoen we onze online tijd mee. Het zijn niet de Chinezen, de elite of Bill Gates die we als vijand moeten beschouwen maar het virus zelf. We moeten onze krachten verenigen en maken dat we covid verslaan. Er is zelfs voor elke ideologie wat wils. Dit opiniestuk verschijnt in De Morgen.
Lara De Winter hekelt conservatieve denkers die hedendaagse mentale problemen wijten aan het modernisme en het liberale individualisme. Het is net de moderniteit die ons toelaat om af en toe eens nee te zeggen en dat moeten we vaker doen. Door meer tijd te maken voor onszelf, maken we van de wereld een mooiere plek. Lara schreef dit opiniestuk voor Knack.be waar het vandaag ook verschijnt.
Verschillende ultrakatholieke en ultraconservatieve organisaties oefenden druk uit op de Europese Commssie voor de aanstelling van een nieuwe gezant voor religieuze vrijheid. Bovendien leek de vorige gezant er met diezelfde organisaties te nauwe banden op na te houden vanuit een eigen religieuze overtuiging. Deze inmenging is een bedreiging voor de mensenrechten in de EU, gezien de intolerante standpunten van deze organisaties ten opzichte van bijvoorbeeld de LGBTI-gemeenschap. Alain Vannieuwenburg ging op onderzoek en kwam tot onthullende vaststellingen.
Wanneer we op sociale beelden zien van een levenloze foetus is het normaal dat we daardoor gechoqueerd zijn. Zulke beelden laten niemand ongevoelig. Helaas worden ze respectloos misbruikt door de felle tegenstanders van abortus, die blijkbaar niets te grof vinden om hun punt te maken en in te spelen op menselijke emoties. “Laat ons dit debat voeren op basis van tolerantie en respect.” Een opiniestuk van Gwendolyn Rutten.
Voor Jan Kerremans, voorzitter van Liberas, het liberale archief, kan het zo niet verder: Met 9 ministers die bevoegd zijn voor volksgezondheid zetten we de efficiëntie van onze welvaartsstaat op het spel. daar moeten we dringend iets aan doen, maar dan wel liefst met de betrokkenheid van onze helden op het veld.
Geert Degrande vraagt zich af hoe het nu verder moet met onze economie na corona. Zijn het de feniksen die de boel zullen rechthouden? Zijn het de eenhoorns die het bedrijfsleven een boost zullen geven? Of zijn het misschien de zebra’s die ervoor zorgen voor het maatschappelijke evenwicht?
Thomas Rotthier en Jan Deschoolmeester hekelen het lokalisme waarmee sommigen menen de wereld te kunnen redden. Onze kernleden zijn ervan overtuigd dat net internationale samenwerking ertoe heeft geleid dat het coronavirus niet de proporties aanneemt van de Spaanse griep en dat we hongersnood of armoede alleen maar kunnen oplossen door verder te kijken dan de eigen grenzen. Daarom zijn ontwikkelingslanden ook zélf grote voorstanders van globalisering.
Luckas Vander Taelen betreurt dat het Belgisch kolonialisme halsoverkop moet ingeschreven worden in de eindtermen van het onderwijs. Hij vindt het ongehoord dat leerprogramma's vanuit een emotionele reactie op recente gebeurtenissen worden aangepast. Hij stelt voor dat de minister beter zou onderzoeken wat de lacunes van het geschiedenisonderwijs zijn, zonder zich te beperken tot de Congolese avonturen van België.
Het The Humanists at Risk: Action Report 2020 ontmaskert de verregaande verstrengeling tussen overheid en religie en inventariseert de stelselmatige vervolging en schending van de meest elementaire rechten van humanisten, atheïsten en andersgelovigen in diverse landen. Ethicus Alian Vannieuwenburg formuleert een reeks aanbevelingen.
De ideologische kennis waar Dirk Verhofstadt in zijn diverse boeken zo op hamert, is bij liberalen nog altijd niet aanbeland. Verhofstadt komt iedere keer weer op de proppen met de ecomodernistische optimisten die laten zien hoe geweldig het in de wereld gaat. Maar die verhalen zijn niet het volledige verhaal: het ecosysteem van planeet aarde staat op instorten en daar hebben die naïeve ecomodernistische überoptimisten geen oog voor.
Maar individuele emancipatie is een illusie, en individuen worden steevast tegen elkaar uitgespeeld door ‘the powers that be’. Met als gevolg dat gelijkwaardigheid op de helling kan komen te staan en ongelijkheid straks weer steil kan toenemen. Niets is ooit definitief verworven. Recensie door professor Paul Verhaeghe
Opnieuw benadrukt hij hoe belangrijk het is om te reageren, om de man van antwoord te dienen. Ik toon hem de foto’s van Anna Da Costa, de jonge vrouw die de euvele moed had een man van antwoord te dienen die haar uitschold voor hoer, in Gent, anno 2020, nog geen 24 uur voor ons incident op de bank
Ivan Vandermeersch benadrukt de pioniersrol die ons land altijd heeft gespeeld op technologisch vlak, maar hekelt de traagheid waarmee 5G wordt uitgerold. de aversie tegenover deze nieuwe technologie komt, zeer ironisch, voort uit de desinformatie die vooral op sociale media wordt verspreid. het wordt tijd om opnieuw te innoveren, zeker nu we door Covid-19 meer behoefte hebben aan technologie dan ooit.
Onlangs stelde het Vaticaan de archieven open met documenten over het pontificaat van Pius XII. Kernlid Dirk Verhofstadt trok meteen naar Rome en bestudeerde er honderden documenten. In dit tussentijdse rapport geeft hij een relaas van dit nieuwe onderzoek en benadrukt hij nogmaals het schuldig verzuim van de paus tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De auteur betwijfelt of het er in het hoofd van de antiracist werkelijk zo anders aan toegaat dan in het hoofd van de racist. Hoewel de antiracist vanzelfsprekend een ideaal voorstaat dat vanuit moreel oogpunt veel sterker staat, is hij net zozeer op de ander gefixeerd als de racist. Dat is geen toeval gezien de betrokkenheid op de ander en de ‘haat’ die ermee samengaat deel uitmaken van de psychologische make-up van het menselijk wezen.
