All tagged Europa
Trump belooft extra importtarieven in te voeren om de Amerikaanse industrie te beschermen. Hij wil verminderde belastingen voor ondernemers. De uitdrijving van miljoenen illegale immigranten. En een verregaande deregulering van het bedrijfsleven en de financiële sector. Dat zijn de vier pijlers van zijn economisch programma. We zullen er economisch allen mee verliezen.
Wat kunnen wij doen om de democratie recht te houden? De machinaties die de democratie willen aanvallen, moeten we blootleggen. De bevolking moet ingelicht worden over pogingen om onze democratie aan te vallen. De pers en het onderwijs spelen hierbij een belangrijke rol. Juiste informatie en het kweken van burgerzin helpen. Iedereen zal dit keer meer dan ooit moeten kleur bekennen en zich achter de vlag van de democratie scharen.
De Poolse rechtsstaat is er zo slecht aan toe dat verschillende landen weigeren verdachten uit te leveren. Warschau ontkent principieel de voorrang van de Europese rechtsspraak, wat elke Europese samenwerking onmogelijk maakt. In Hongarije is elke tegenmacht aan de kant geschoven – media en middenveld, academisch of politiek – zodat het land volgens internationale organisaties niet meer onder de noemer ‘democratisch’ valt. Waar de rechtsstaat verdwijnt, vervaagt Europa.
Meer dan in andere landen overheerst pessimisme in Frankrijk. ‘Le déclin français’ is een akte van geloof geworden voor vele Fransen. Dit creëert een politieke voedingsbodem voor politici die beloven die achteruitgang te stoppen en de vroegere ‘Grandeur’ te herstellen. Dat maakt de uitdaging voor Macron nog scherper. Hij zal niet alleen de objectieve werkelijkheid moeten veranderen en de positie van de lagere inkomensklassen moeten verbeteren. Hij zal ook de perceptie hierover moeten ombuigen.
De Oekraïne crisis heeft in drie weken mogelijk gemaakt wat in de decennia daarvoor onmogelijk bleek. Een Europa dat met één stem spreekt, dat snel handelt, dat eensgezind sancties afkondigt, een Europa dat zijn defensie serieus begint te nemen en daarmee terugkeert naar waarom het allemaal begon in de jaren vijftig van de vorige eeuw, met name het vermijden van oorlogen tussen de Europese landen. Dit doel was politiek, het middel was economisch. Recensie door Frank Naert.
Voor de wereldvrede is het essentieel dat ieders toegang tot informatie gevrijwaard blijft, dankzij een vrij en open internet overal ter wereld, zo leerde ons een donkere bladzijde uit de wereldgeschiedenis.. Anticiperen op internetmisbruik is niet langer aan de orde. De problemen tekenen zich namelijk nu al af: innovatie wordt belemmerd, volkeren raken verdeeld. Overal ter wereld moeten de alarmbellen afgaan. Want een wereldwijd probleem vraagt om een wereldwijde oplossing.
N-VA zit gewrongen. Ze mag dan al uit ongemak in een radicaal rechtse fractie terechtgekomen zijn. Nu dreigt ze bewust en ondubbelzinnig bij extreemrechts uit te komen. Een reactie heeft de partij bij mijn weten nog niet gegeven. Dit is nochtans een debat waard: de leidinggevende partij van Vlaanderen die de toenemende autocratie in Centraal- en Oost-Europa politieke dekking geeft, is een politiek feit van de eerste orde.
Verschillende ultrakatholieke en ultraconservatieve organisaties oefenden druk uit op de Europese Commssie voor de aanstelling van een nieuwe gezant voor religieuze vrijheid. Bovendien leek de vorige gezant er met diezelfde organisaties te nauwe banden op na te houden vanuit een eigen religieuze overtuiging. Deze inmenging is een bedreiging voor de mensenrechten in de EU, gezien de intolerante standpunten van deze organisaties ten opzichte van bijvoorbeeld de LGBTI-gemeenschap. Alain Vannieuwenburg ging op onderzoek en kwam tot onthullende vaststellingen.
“Het jaar 1913 is één grote liefdesverklaring aan de kunst”. En niemand kan er omheen dat de kunsten in die duizelingwekkende jaren, zo voortreffelijk beschreven door Philipp Blom, een enorme vlucht maakten, jaren van ongekende creativiteit op alle terreinen van het scheppend vermogen van de moderne mens. Recensie door Enno Nuy
Grand Hotel Europa is een hotel van vergane glorie ergens in Italië waar de schrijver zijn intrek neemt na een verbroken liefdesgeschiedenis, althans, zo doet hij ons in eerste instantie geloven. Van die geschiedenis, noch van de zoektocht naar een van de laatste schilderijen van Caravaggio zal ik hier iets prijsgeven. Het centrale thema van deze roman is niet die liefdesgeschiedenis, noch die zoektocht. Nee, het centrale thema is het moderne massatoerisme en de gevolgen daarvan voor onze samenleving, meer specifiek voor het Avondland dat, laat dat duidelijk zijn, de boot gemist heeft en uit niets dan verleden bestaat zonder een toekomst te hebben. Recensie door Enno Nuy
Historica Beatrice de Graaf schreef met Tegen de terreur. Hoe Europa veilig werd na Napoleon daarover een even leerzaam als onthullend boek. Hoewel de auteur ook terrorisme-expert is en in die functie veel in de media geïnterviewd wordt, slaat ‘terreur’ in haar boek niet op islamitische of extreemrechtse aanslagen maar op het spook van de rode terreur die door Europa waarde na de Franse Revolutie én op het imperialisme van Napoleon of het ‘systeem van veroveringen’. Recensie door Leo De Haes
De scheiding tussen Kerk en Staat is hier quasi onbestaande en, volgens de meeste strekkingen binnen deze ideologie, zelfs niet toegestaan. Werkelijk elke stap in het sociale, economische of culturele leven van een moslim wordt bepaald door wat de Koran, en alle daarvan afgeleide voorschriften, opleggen. Ruimte voor interpretatie, laat staan voor kritische bedenkingen – is er nauwelijks. Dat zoiets nefast is voor de creativiteit binnen een gemeenschap moge duidelijk zijn. Recensie door Mark Bienstman.
Onlangs gingen de Nederlander Sid Lukkassen en de Vlaming Maarten Boudry met elkaar in debat over de toekomst van ons Avondland. Hieruit bleek een fundamenteel verschillende kijk op de huidige politieke, economische en maatschappelijke ontwikkelingen, een eerder pessimistische visie als een hedendaagse versie van Oswald Spenglers Ondergang van het Avondland enerzijds, en een eerder optimistische visie aansluitend op Karl Poppers geloof in de veerkracht van de liberale democratie en de open samenleving. Beide jonge intellectuelen besloten daarop om deze visies kritisch tegen het daglicht te houden. Het resultaat is geen klassiek woordenspel tussen links en rechts, maar een diepgaande filosofische analyse van de huidige tijdsgeest, een botsing tussen conservatisme en progressisme, een intellectueel debat op het scherp van de snee over het belang van tradities en de noodzaak tot verandering. Deel II.
De meest verstandige zet van Europa is om te streven naar een federatie waarbinnen de nationale staten hun eigen regering hebben. Een federatie zoals die in Duitsland bestaat kan ik me goed voorstellen. Wellicht dat enkele leden van de huidige Unie dan niet meer meedoen, maar dat is misschien alleen maar een voordeel. Maar de Europese kap moet niet te drukkend zijn. Er moet speelruimte zijn voor de leden.
Velen in liberale hoek zullen zich wellicht opgelucht voelen dat Italië geen Eurokritische regering zal krijgen. Anderen zullen de huidige ontwikkelingen zelfs toejuichen. Maar beide gevoelens zijn hier uiterst misplaatst. Juist voor diegene die zichzelf als pro-Europees zien. En al helemaal voor liberaal-democraten. Want de ontwikkelingen die we nu in Italië plaats zien vinden kunnen we kenschetsen als een uiting van wat de Amerikaanse denker Yascha Mounk definieert als ondemocratisch liberalisme.
De economische achteruitgang van Italië wordt in de schoenen gestoken van de politieke en economische elite die door en door corrupt is en alleen aan zijn eigen welzijn heeft gedacht. Maar voor vele Italianen gaat het Europese beleid ook niet vrijuit. Vele kiezers van Lega Nord en Cinque Stelle staan vijandig t.a.v. Europa. De verstikkende budgettaire regels die worden opgelegd aan de lidstaten van de Eurozone worden door deze kiezers als ketens ervaren die de economische heropleving onmogelijk maken.
Messiaen is niet blind voor de fouten in de Europese constructie. Hij geeft er zelfs felle kritiek op. In tegenstelling tot populisten die de EU overboord willen gooien, wil hij het echter juist versterken maar dan wel door de klemtoon te verleggen van het louter economische naar het sociale. Een EU die zorgt voor al haar burgers, met goede medische zorgen, behoorlijke pensioenen, sociale bescherming, bestrijding van armoede, steun aan de werklozen, betere arbeidsvoorwaarden, beheersing van de migratie en een leefbaar milieu. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Een van de heetste hangijzers van dit moment in Nederland is de omgang met het koloniaal- en slavernijverleden. Al jaren woedt er een heetgebakerde discussie over dit onderwerp waarbij de nuance vaak ver te zoeken is. Zowel het kamp dat meer aandacht wenst voor het slavernijverleden als het kamp dat zich verzet tegen teveel aandacht hiervoor hanteren regelmatig een feitenvrije vorm van argumentatie. Piet Emmer probeert in Het Zwart-Wit denken voorbij juist meer op feiten gebaseerde argumenten aan te voeren. Recensie door Gert Jan Geling.
De ingebeelde culturele eenheid van Europa is niet door de voorlopers van de Europese Unie uitgevonden, maar heeft diepe wortels in de intellectuele wereld van de zestiende, zeventiende en achttiende eeuw. En eigenlijk dateert ze nog van veel vroeger. Dankzij de boekdrukkunst konden wetenschappers en schrijvers, veelvuldiger en sneller, over de landsgrenzen heen elkaars ideeën leren kennen. De drukpers werd dus een acceleratiemachine van het intellectuele leven. Recensie door Leo De Haes.
Ulrike Guerot schreef een fenomenaal boek, waarin zij haar kritiek op de EU onderbouwd formuleert. Maar ze gaat veel verder dan enkel de kritiek en schetst een perspectief waar wij Europese burgers werkelijk iets aan hebben: een daadwerkelijke democratie van en voor burgers waar de schaal van de moderne maatschappij wordt teruggebracht naar autonome regio’s, waar de natiestaten worden afgebroken en waar op basis van het beginsel ‘één persoon, één stem’ een Europese regering wordt gekozen. Recensie door Enno Nuy.
