All in Boeken
Ja, vernietiging was het hoofdkenmerk van al die aanslagen maar we worden geen getuige van een Armageddon. Anders gezegd, Houellebecq begint met een uiterst interessant verhaal maar heeft geen idee hoe hij er een eind aan moet breien. De schrijver is snel en gemakkelijk met zijn kritiek maar oplossingen heeft hij ook niet. - Recensie door Enno Nuy
Over populatiegroei redeneert Philipse als volgt: hoe meer mensen op aarde, hoe meer CO2 uitstoot en hoe meer en hoe sneller de aarde opwarmt, religie maakt dat mensen zich meer voortplanten, ergo, religie is een obstakel voor de oplossing van het klimaatprobleem. - Recensie door Floris van den Berg
Dit is een buitengewoon nuttig en belangrijk boek, dat in de academische wereld verplichte kost zou moeten zijn. Maar ook daarbuiten is het van het grootste belang dat we ons allemaal realiseren hoe gevaarlijk die moderne vorm van politieke correctheid is, wokisme leidt uiteindelijk tot totalitair gedachtegoed, een wereld waar de vrijheid van meningsuiting een dode letter is geworden, waar de humor is verdwenen, waar de gedachtepolitie het voor het zeggen heeft. Recensie door Enno Nuy.
Ik denk wel dat je de geschiedenis, de cultuur, de taal van Barnard moet kennen en begrijpen om van zijn proza te kunnen genieten. Een jonger publiek zal hij, vrees ik, niet aantrekken. Dat zij dan maar zo, hoewel … Kortom, ook van deze Barnard heb ik weer ruimhartig genoten, heerlijk om dit alles te lezen. Als toegift krijgt u nog een novelle, door de schrijver roman genoemd, die de titel van het boek draagt: Afscheid van de handkus. – Recensie door Enno Nuy.
Irene Vallejo schreef een erudiet maar vooral schitterend boek! Het schrijfplezier spat van iedere pagina af, geen wonder dat ik hier zo waanzinnig veel leesplezier aan ondervond! Ik ben een verwoed en altoos enthousiast lezer maar ik heb in geen tijden zo’n prachtig boek gelezen. Een echte klassieker, een liefdevolle ode aan de klassieken. – Recensie door Enno Nuy.
Kershaw laat zien waarom hij niet geïnteresseerd is in wat men ‘een groots leider’ noemt. Er ontbreekt simpelweg een bruikbare definitie van een groot(s) mens. Wel is hij geïnteresseerd in welke mate de persoonlijkheid van een leider een stempel drukt op zijn of haar handelen. Het zijn immers niet alleen de omstandigheden of de geschiedenis die een mens tot handelen aanzet. De richting die men meent te moeten uitstippelen wordt in belangrijke mate ingegeven door het karakter, de persoonlijkheid van een politicus. Recensie door Enno Nuy.
Wat Verhofstadt doet, is gelijkenissen optekenen tussen de doelstellingen van de nazi’s in het Duitsland van 1933 en hedendaagse antidemocratische en rechtsextremistische politieke partijen. In België gaat het om het Vlaams Blok, in Nederland met name om Forum voor Democratie. ‘Extreemrechts wil de natiestaat omvormen tot een identitaire “nationale volksgemeenschap” waarbij het verleden vaak mythische proporties krijgt en men gelooft in een wedergeboorte of renaissance ervan.’ Recensie door Floris van den Berg.
‘Dat ik besta, heb ik aan de Eerste Wereldoorlog te danken. Vijftien miljoen soldaten en burgers verloren er hun leven, maar ik kreeg het mijne cadeau,’ schrijft Vander Taelen. Tijdens de oorlogsjaren schreef zijn grootvader Achille een hele reeks brieven aan zijn oudere broer Hector die Vander Taelen gebruikte om een indringend beeld te schetsen van de Grote Oorlog. Het is tegelijk een prachtige hommage aan zijn moedige en vrijheidslievende pépé die niemand onberoerd zal laten. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Verhofstadt schetst met zijn boek Dagboek 1933: het gevaar van extreemrechts een donker maar scherp beeld van verwarrende tijden. Het boek vergelijkt 1933 met 2022 op 34 verschillende vlakken en vindt verrassend veel parallellen. Een actueel boek, niet alleen in het licht van het neonazinetwerk dat deze week in Duitsland werd opgerold, maar ook met het oog op de Belgische verkiezingen van 2024 .
Dit boek van Uwe Wittstock doet sterk denken aan het werk van Florian Illies die min of meer dezelfde aanpak hanteert. Wittstock zoomt nadrukkelijk in op de maand februari 1933, een cruciale maand voor cultureel Duitsland. Hitler wordt rijkskanselier en grijpt de macht. Vrijwel onmiddellijk beginnen de nazi’s met het ontmantelen van de parlementaire democratie en het opjagen van communisten en joden. En kunstenaars. Recensie door Enno Nuy.
De Vadder stelt dat het nu wel tijd wordt voor nieuwe recepten en frisse ideeën. Hij formuleert hierbij een aantal voorstellen, hoewel die eerder algemeen blijven en niet steeds even concreet uitgewerkt worden. Hoe dan ook, het is intussen wel duidelijk dat er geen pasklare oplossingen zijn. Er zijn geen eenvoudige ingrepen die het vertrouwen in de politiek meteen kunnen herstellen, en dat is ook een boodschap die duidelijk blijkt uit het boek. Recensie door Miranda Schoonacker.
De schrijvers stellen dat de wereld van de jager-verzamelaars gekenmerkt werd door gedurfde sociale experimenten en ook is het een misvatting dat landbouw zou hebben geleid tot ontstaan van privé-eigendom. Waar Hobbes ervan uitging dat de mens tot het kwade geneigd en een aangeboren drang tot bezitsvermeerdering en zelfverheerlijking heeft, stelde Rousseau een gedachte-experiment voor waarin de mens eerst in een wilde staat van egalitaire onschuld leefde om langzaam maar zeker af te glijden naar ongelijkheid. Recensie door Enno Nuy.
Een filosoof die zich onvermoeibaar inzet om kritisch denken te promoten is de Gentse filosoof, vrijdenker, humanist, scepticus, atheïst en liberaal Johan Braeckman. Zijn boek Ezelsoren. Kanttekeningen bij moeilijke kwesties (2022) is een met foto’s van Gwenny Cooman verluchte bundeling van een keuze uit zijn essays voor een breed publiek van de afgelopen 15 jaar. Recensie door Floris van den Berg.
In een open samenleving moeten alle mogelijke onderwerpen openlijk en zonder taboes besproken kunnen worden. Hoewel er veel aan seks wordt gedacht en gedaan, is het aantal toegankelijke boeken met een liberaal-humanistische inslag niet zo groot. Er zijn niet alleen vijanden van de open samenleving, zoals liberaal filosoof Karl Popper die besprak in zijn beroemde boek, er zijn ook vrienden van de open samenleving. Linda Duits is er één van. Recensie door Floris van den Berg.
“Vandaag worden er veel vragen gesteld over de betrokkenheid en (collectieve) schuld van personen, landen en instanties bij kolonisatie, oorlogsmisdaden, genocide, plundering, uitbuiting, racisme, discriminatie, enz. Het is een vraag naar de schuld van vroegere én huidige generaties. Het blijkt lastig om die op een tegemoetkomende en verantwoordelijke manier te beantwoorden.” Recensie door Karel Van Dinter.
In een passage over herkomst van mensen en culturen schrijft Magris: “De echte vraag is niet waar je vandaan komt maar waar je naar toe gaat”. En dat is een thema dat vaker terugkeert in het werk van deze Italiaanse schrijver. We weten natuurlijk allang dat de Britten niet uit Engeland kwamen en de Spanjaarden niet uit Spanje, zoals we ook weten dat zelfs het overgrote deel van de flora, waar ook ter wereld, uit exoten bestaat, van elders gekomen. Recensie door Enno Nuy.
Mary Austin schreef romans, gedichten en toneel, ze was een feministe avant la lettre, kwam op voor de rechten van indianen en Latino’s en maakte zich druk om het milieu en de verwoestende invloed van de mens daarop. Hoe ze zo enorm veelzijdig en productief kon zijn is een raadsel. Je zou zeggen dat je al een heel leven nodig hebt voor je een boek als dit Het land van weinig regen kunt schrijven. Recensie door Enno Nuy.
Niet eerder las ik werk van deze Jeroen Theunissen. Hij verlaat vrouw en twee jonge zoontjes om te gaan wandelen van het uiterst westelijke puntje van Ierland naar Istanbul, in totaal zo’n slordige 3700 kilometer. Hij gebruikt daarvoor 185 wandeldagen en loopt gemiddeld dus twintig kilometer per dag. In dit boek beschrijft hij zijn wandeltocht, zijn wederwaardigheden, overpeinzingen en associaties. Dit is het soort boek dat ik graag lees en ben benieuwd wat hij mij te vertellen heeft. - Recensie door Enno Nuy
‘Opnieuw schreef Florian Illies een fascinerend boek, ook al waagt hij zich nergens aan wetenschappelijke distantie of een diepgravender analyse. De erotomanie en de vrijgevochtenheid van het interbellum, waarvan ik nog steeds vermoed dat die zich voornamelijk tot de culturele elite beperkte, zijn fascinerend, ook al lijkt mij een dergelijke levenshouding buitengewoon vermoeiend.’ - Recensie door Enno Nuy.
