All tagged Rusland
Dit boek De weg naar onvrijheid is een heldere en krachtige geschiedschrijving van de moderne tijd vanaf de beide wereldoorlogen. (Alleen China komt in dit boek niet aan bod). De misdadigheid van de Russen spat van iedere pagina af. Wie zich een beeld wil vormen van de geopolitieke ontwikkelingen vanaf het midden van de twintigste eeuw, kan niet om dit boek heen. Recensie door Enno Nuy.
Joseph Roth leidde een moeizaam leven, verkeerde altoos in financiële problemen en was ook in zijn persoonlijk leven niet onverdeeld gelukkig, hij leefde onrustig en gejaagd en raakte onomkeerbaar verslaafd aan de drank maar wat een prachtige boeken, verhalen, schetsen en artikelen schreef hij. Ik heb het vaker geschreven: Joseph Roth is waarlijk een groot Europees schrijver, hij mag in geen enkele canon ontbreken. Recensie door Enno Nuy.
In de achterliggende eeuwen kregen de Russen één keer de gelegenheid democratie te proeven. Maar Gorbatsjov werd prompt ingewisseld voor de vermakelijke malloot Jeltsin die niets beters wist te verzinnen dan de weg te bereiden voor Poetin die met de grootst mogelijke haast door de Russen op het schild werd gehesen. Poetin herschreef eigenhandig de Russische geschiedenis en viel prompt zijn buurlanden binnen. Recensie door Enno Nuy.
Het boek vormt één grote waarschuwing dat desinformatie via de sociale media de democratie kan ondergraven. De voorbeelden die Verheyden daarover geeft, zijn onthutsend. Het Europees Parlement en de Europese lidstaten proberen fake news en haatberichten wel onder controle te krijgen, maar het is een aartsmoeilijke oefening omdat men niet mag raken aan de vrijheid van meningsuiting. Autoritaire landen als Rusland en China trekken zich daar echter niets van aan. Zij zeggen wat mensen moeten denken. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Zelden was het gezegde Les extrêmes se touchent meer van toepassing dan de voorbije weken. Filip Dewinter steunde voluit zijn bondgenote Marine Le Pen die zonder enige schroom Poetins handelingen goedkeurde. En de partij van lachebek Raoul Hedebouw – die ook nooit duidelijk afstand nam van de politiek van Stalin – toont dan weer veel begrip voor de Russische leider, al is het maar omdat hij zoveel afkeer heeft van de NAVO. De kiezers moeten in 2024 goed weten dat extreemrechts en extreemrechts schouder aan schouder staan.
Niets dan lof voor dit prachtige boek. En ofschoon de tijd dat ik het Russisch beheerste ver achter me ligt, niets dan lof voor de vertaling van Wim Hartog. Je voelt dat hij als geen ander in staat is om dit schitterende werk in de geest van Paustovski om te zetten naar het Nederlands. Wat minder enthousiast ben ik over de bezorger Wim Hartog omdat je na al deze heerlijke literatuur vooral benieuwd bent naar de tekstfragmenten die niet tot deze selectie zijn doorgedrongen. Recensie door Enno Nuy.
Nog nooit werd ik teleurgesteld door Paustovski, in mijn ogen een van de grootste schrijvers van de twintigste eeuw. Paustovski, de romanticus, de landschapsschilder, de patriot maar niet in politieke zin, diens Sturm und Drang, zijn woordkunst en evocatieve schrijfstijl. Het is iedere keer weer een ongekend genot hem te lezen. Recensie door Enno Nuy.
"Waar u ook bent of waar u ook vandaan komt, oorlog is overal... Uw geloof doet er niet toe, uw gedrag doet er niet toe, uw opleiding doet er niet toe, oorlog, oorlog verandert nooit ...Van de hoogste elitaire toppen der beschaving tot de stinkende overblijfselen van de oude wereld, we delen allemaal oorlog.
Anti-intellectualisme viert opnieuw hoogtij, de geschiedenis wordt weer vervalst, zelfcensuur is in zwang, repressie en geweld zijn aan de orde van de dag, verkiezingen zijn nep, het rechtsapparaat is corrupt, de media spuien als de spreekbuis van het Kremlin louter propaganda, en van Russische burgers wordt net als onder Stalin geëist dat ze handhavers worden. Wie nu kritiek op Poetin durft te uiten, zet inderdaad zijn leven op het spel. Dissidenten worden massaal gearresteerd en opgesloten. Recensie door Joseph Pearce.
De ‘kosten’ van het communisme alleen al in termen van menselijk leed – mannen, vrouwen en kinderen die zijn vermoord, gemarteld, als slaven afgebeuld in werkkampen, of vanwege ‘afwijkende’ opvattingen werden opgesloten in psychiatrische inrichtingen – zijn immens. Ze overtreffen zelfs verre het aantal slachtoffers van het nationaal-socialisme (Courtois et al, 1997). Het leed dat het communisme berokkende heeft in ons deel van de wereld echter veel minder aandacht gekregen dan het leed dat door het Derde Rijk is teweegbracht.
In de jaren’70 waren de ouders van Pomerantsev uit de Sovjet-Unie naar Londen uitgeweken, op de vlucht voor een communistisch regime dat geen enkele oppositie duldde. In 2006 vertrok hun zoon naar Moskou om bij het amusementskanaal TNT televisie met een positieve boodschap te maken. Negen jaar later werd hij door Ostankino benaderd met de vraag of hij voor hen wilde werken. Ostankino is het televisiecentrum, ‘de stormram van de propaganda van het Kremlin’. Pomerantsev weigerde het aanbod. Recensie door Joseph Pearce.
Geen enkel land blijft zo ongekend en onbemind als Rusland. Ondanks de val van de Berlijnse Muur, de implosie van het communisme en de globalisering blijft het voor de meeste westerlingen een apart, afgesloten en veraf gelegen land waar niemand met vakantie wil en dat vaak negatief aan bod komt in de media. Een groot verschil met China dat dagelijks het westerse nieuws haalt omwille van haar exotische uitstraling, haar fabelachtige economische ontwikkeling en de organisatie in 2008 van de Olympische Spelen. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Tussen 1582 en 1905 werd Siberië veroverd en gekoloniseerd door de Russen. Het werd ook al snel een verbanningsoord voor gewone misdadigers en politieke tegenstanders van het regime. Het doel van de verbanning was tweevoudig: straf en kolonisatie. Daniel Beer is professor geschiedenis in Londen. Hij onderzocht vele archieven in Sint-Petersburg, Moskou, Tobolsk en Irkoetsk. Hij legt uit hoe het systeem ontstond een evolueerde. Siberië is met 15,5 miljoen km² veel groter dan Europees Rusland en zelfs 1,5 zo groot als Europa.
Met Mill, zo stelt Kelly, bevond Herzen zich zo op een “verlaten kust”. Toch was dat individualisme niet Herzens eindpunt. Hij toonde de bereidheid zich te scharen achter een nieuwe vlag, die van het socialisme, zij het een zeer specifieke, Slavische vorm, een ‘commune-socialisme, dat in aanloop naar de revoluties van 1848 de kant van de boeren, arbeiders en kleine producenten koos, een socialisme niet geheel onvergelijkbaar met dat van de Brit Robert Owen. Recensie door Daniël Boomsma.
Op indringende manier schrijft Anna Achmatova over haar jeugd in Sint-Petersburg, haar bijzondere relatie met Aleksandr Blok, en haar vriendschap met Osip en Nadezjda Mandelsjtam. Tegelijk biedt ze een zicht op die hardvochtige twintigste eeuw vol oorlog, revolutie en onderdrukking, vooral in dat deel van de wereld. Na een al bij al gelukkige jeugd moest de dichteres vanaf de jaren twintig strijd leveren met de Sovjetcensuur. Zelf bracht ze het er levend vanaf, maar haar medestanders niet. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Er is geen gebrek aan boeken over Poetin en ze worden telkens nog omvangrijker ook. Hubert Smeets vertelde zijn verhaal De wraak van Poetin op 360 pagina’s, Hutchins en Korobko hadden 437 pagina’s nodig en bij Myers zijn het er 607 geworden. En op korte tijd is de Nederlandse vertaling al aan zijn vijfde druk toe. Myers was acht jaar correspondent voor The New York Times in Moskou en verbleef er nog eens anderhalf jaar om dit boek te schrijven. Recensie door Jef Abbeel.
1917 was een bewogen jaar voor Rusland. Het had al 5,5 miljoen landgenoten verloren in de Eerste Wereldoorlog, er heerste hongersnood en door de Februarirevolutie was de tsaar onttroond en vervangen door een Voorlopige Regering, die het land nauwelijks onder controle had. Tegelijkertijd hadden grote groepen arbeiders sovjets gevormd, vormen van zelfbestuur aan de basis. Er bestond dus een duale macht. Op dat eikel moment werd Lenin het geheime oorlogswapen van Duitsland. Recensie door Leo De Haes.
De Romanovs is een verslag van een conflict dat alle Russische regimes, en bij uitbreiding de hele Russische samenleving, sinds mensenheugenis teistert: de strijd tussen ‘westerlingen en ‘slavofielen’. De eersten willen democratie en moderniteit naar westers model, de laatsten cultiveren een Russisch nationalisme dat zowel afkerig is van het ‘slappe, decadente Westen’ als de eigen uitzonderlijke, op orthodoxie en autocratie gestoelde, identiteit idealiseert. Recensie door Joseph Pearce.
Met Mill, zo stelt Kelly, bevond Herzen zich zo op een “verlaten kust”. Toch was dat individualisme niet Herzens eindpunt. Hij toonde de bereidheid zich te scharen achter een nieuwe vlag, die van het socialisme, zij het een zeer specifieke, Slavische vorm, een ‘commune-socialisme, dat in aanloop naar de revoluties van 1848 de kant van de boeren, arbeiders en kleine producenten koos, een socialisme niet geheel onvergelijkbaar met dat van de Brit Robert Owen. Recensie door Daniël Boomsma.
