Les extrêmes se touchent – Dirk Verhofstadt
De situatie aan de Oekraïens-Russische grens wordt met de dag explosiever. Veel wijst erop dat Poetin een oorlog zal ontketenen om in het minimale geval de oostelijke provincies te annexeren, of in het maximale geval Kiev en een groot deel van het land te bezetten om er dan een Russisch gezinde regering te installeren. In dat laatste geval zal Poetin van Oekraïne een tweede Wit-Rusland maken, een soort satellietstaat zoals vroeger met Oost-Europa, waarin de democratie geen plaats meer heeft, de rechterlijke macht in handen is van het staatshoofd, politieke opposanten worden opgesloten en kritische journalisten monddood worden gemaakt.
Dat laatste is niets nieuws onder de zon in Rusland. Denk aan de moorden op de journalisten Paul Klebnikov, Anna Politkovskaja, Arkady Babtsjenko, Natalia Estemirova en Anastasia Baboerova, de moorden op de dissidenten Aleksandr Litvinenko en Stanislav Markelov, de gewelddadige aanslagen op de bestrijders van corruptie Tatjana Felgengauer, Mikhail Beketov en Oleg Kasjin, en de moordpoging en gevangenzetting van de politicus Aleksej Navalny. Poetin heeft geen enkel respect voor de democratie en bestrijdt die dan ook actief. Dat gebeurde onder meer door zijn inmenging via sociale media bij de Amerikaanse verkiezingen van 2016 waardoor Trump de zege kon behalen.
Poetin heeft verder geen enkel respect voor de soevereiniteit van andere landen. Dat toonde hij reeds in 2008 toen hij Georgië binnenviel en de regio’s Zuid-Ossetië en Abchazië omvormde tot een soort satellietstaten van Rusland. Daarna volgde de annexatie van de Krim in 2014, zogenaamd om de etnische Russen die er woonden en de Zwarte Zeevloot te beschermen. Het doet allemaal denken aan de machtspolitiek van Hitler die in 1938 Sudetenland annexeerde, en oorlogstaal gebruikte om Oostenrijk en later Danzig aan het Duitse Rijk te hechten.
Alle democratische partijen in de Europese Unie verwerpen deze verderfelijke totalitaire politiek van Poetin. Alleen de extremistische partijen steunen de Russische Führer. In ons land keuren zowel het extreemrechtse Vlaams Belang als de extreemlinkse PVDA de Russische politiek goed. Het Vlaams Belang heeft alle begrip voor de nationalistische aspiraties van Poetin en verdedigen zijn strategie om regio’s waar veel Russisch-sprekende mensen wonen binnen zijn eigen Volksgemeenschap te trekken. De PVDA heeft als communistische partij meer begrip voor Poetin dan voor de NAVO en de EU die de voorbije zeven decennia nochtans gezorgd hebben voor een lange periode van vrede en welvaart.
Zelden was het gezegde Les extrêmes se touchent meer van toepassing dan de voorbije weken. Filip Dewinter steunt voluit zijn bondgenote Marine Le Pen die zonder enige schroom Poetins handelingen goedkeurt. En de partij van lachebek Raoul Hedebouw – die ook nooit duidelijk afstand nam van de politiek van Stalin – toont dan weer veel begrip voor de Russische leider, al is het maar omdat hij zoveel afkeer heeft van de NAVO. De kiezers moeten in 2024 goed weten dat extreemrechts en extreemlinks schouder aan schouder staan als het erop aan komt om een man te steunen die geen enkele interesse heeft voor de democratie en de mensenrechten, en niet anders kan omschreven worden dan een kille opdrachtgever van moorden en gewelddaden.
Tenslotte is er nog de bedenkelijke houding van Ludo De Brabander van vzw Vrede die stelt dat we de Russische eisen in overweging moeten nemen om de crisis te ontmijnen. Hij gedraagt zich als een moderne Chamberlain die met zijn appeasement-politiek in de jaren dertig, waarbij tientallen miljoenen Europeanen werden overgeleverd aan een dictator die zich aan geen enkele belofte hield. Het wordt hoog tijd dat we Poetin keihard duidelijk maken dat we zijn moorddadige politiek niet langer pikken. Tom van Grieken en Raoul Hedebouw moeten zich intussen diep schamen.
Dirk Verhofstadt
De auteur is kernlid van Liberales
