Opiniemaker Harold van der Kraan pleit voor een doordachte reactie van de politieke partijen op de meest recente populariteitspoll. Zulke bevragingen kunnen nuttig zijn en dragen bij tot de evaluatie van het beleid, maar kunnen ook leiden tot een sterkere profilering van partijen binnen de regering, met instabiliteit en conflict tot gevolg.
Maar als Sporting Jood werkelijk zo beledigend is, verwacht ik naast een verbod op schunnige voetballiedjes ook graag een verbod op racistische logo’s, Misschien kan het federaal parlement zich naar analogie van het Vlaamse regering en haar Vlaamse canon, meteen ook een zangcanon opstellen met legale supporterliedjes. Er staat tenslotte toch niets echt belangrijk op die politieke agenda.
Covid-19 surft op de thermische wind van de klimaatchaos en geeft ons een snelcursus evolutietheorie-in-de-praktijk. Zo bijzonder zijn we niet, behalve misschien op één punt: we beschikken over een geweten. Mooier dan de slotzin van het boek kan ik het niet verwoorden. Recensie door professor Paul Verhaeghe.
‘Hervé Hasquin toont zich pessimist. Volgens hem zorgen onweerlegbare bewijzen en getuigenissen over de fouten van een gedroomd systeem ervoor dat overtuigde aanhangers weliswaar hun geloof erin verliezen, maar dat dit hen niet belet om dezelfde fouten te herhalen en gewoon over te stappen naar een andere utopie. Dat gebeurde met de linkse intelligentsia die in de jaren 60 na de Russische desillusie Cuba, China en zelfs het Cambodja van de Rode Khmer begon te verheerlijken.’ Recensie door Luckas Vander Taelen
Van filosoof en publicist Sebastien Valkenberg (1978) verscheen in maart 2021 het boek Policor in de polder. Hoe politieke correctheid Nederland dom maakt. Met zijn boek hoopt Valkenberg de lezers zodanig toe te rusten dat ze in staat zijn om ‘veelgebruikte redeneringen te herkennen, te zien waar ze kloppen en waar ze spaak lopen’ en dat is nodig, want politieke correctheid vormt een steeds grimmiger bedreiging voor het vrije woord, voor het onderwijs, voor onze samenleving. - Recensie door Martin Harlaar
Adolf Otto Eichmann zag de ondergang van het nationaalsocialisme ras naderbij komen en bereidde zich bijtijds voor op onderduik en vlucht. Hij kreeg daarbij hulp van het Vaticaan en op 14 juli 1950 zette hij voor het eerst voet op Argentijnse bodem. Op 11 mei 1960 werd hij door de Mossad ontvoerd om tien dagen later overgebracht te worden naar Israël. Op 15 december 1961 werd Eichmann door het gerechtshof in Jeruzalem schuldig bevonden en ter dood veroordeeld. Het vonnis werd voltrokken in de nacht van 31 mei op 1 juni 1962. - Recensie door Enno Nuy
Ik voorspel u dat als wij over enkele tientallen jaren terugkijken op de rokende puinhopen die de ‘woke-beweging’ (vooral in het onderwijs) zal hebben achtergelaten wij niet kunnen begrijpen dat we deze beweging zo lang als progressief hebben gezien. Het meest militante deel is narcistisch, anti-wetenschappelijk, anti-humanistisch en blijkt niet zelden ontvankelijk voor antisemitisme en geneigd tot totalitarisme. - Martin Harlaar
Belangrijk is het mensbeeld waarvan vertrokken wordt. Zie je de mens als een sociaal wezen waarvan het ethisch aanvoelen eerder gevormd wordt door intuïties en morele sentimenten, of als een rationeel wezen dat bij het bepalen van ‘goed’ en ‘kwaad’ voornamelijk gebruikmaakt van de ratio? Mijn huidige ideeën komen overeen met de eerste visie. Hierbij volg ik dus Hume, die stelt dat ethiek een zaak is van de passies en niet van de ratio. De visie van Floris van den Berg hierop is onduidelijk, - Johannes Derboven
Extreemrechts heeft een januskop. Naar buiten uit probeert het Vlaams Belang zich een fatsoenlijk profiel aan te meten met mandatarissen in maatpak die openlijk extreme taal vermijden. Naar binnen toe onderhoudt ze vriendschappelijke contacten met ranzige extreemrechtse organisaties met leden die islamofobe, homofobe, antisemitische en soms neonazistische taal gebruiken. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Taalkundige Astrid Elbers maakt zich zorgen over de lagere focus op spelling en grammatica in het onderwijs. Sommigen doen correcte spelling af als elitair, maar daar is zij het niet mee eens. “Door minder te focussen op taal worden sociale verschillen weer zichtbaar, terwijl het onderwijs deze verschillen net kon afvlakken.” Lees deze waardevolle bijdrage van onze kersverse redactrice!
In zijn autobiografie keert Appelfeld naar zijn kindertijd in een klein dorpje in Oekraïne waar hij beschermd opgroeide in een kleine gemeenschap, als kind van verlichte, geassimileerde Joden. Op zevenjarige leeftijd eindigt zijn jeugd als zijn moeder wordt vermoord door de nazi’s en hij samen met zijn vader wordt gedeporteerd naar een concentratiekamp. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Als er één reden is om het aandeel van Netflix te zien kelderen dan is het niet de hallucinante stijging van hun aantal abonnees maar hopelijk voor één keer een legitieme reden namelijk een hallucinant aantal klanten dat hun abonnement opzegt omdat wat Netflix doet met uw bankrekening, even onbetrouwbaar is als de malafide hoofdpersonages in de series die ze aanbieden.
Ik kan na het zorgvuldig bestuderen van alle overwegingen die Rozemond in dit boek aandraagt niet uit de voeten met het oordeel van Hannah Arendt over Adolf Eichmann. Zij had op zijn minst de kanttekening kunnen plaatsen dat ze haar oordeel wellicht zou moeten heroverwegen wanneer zou blijken dat de transcripties van de Sassen-interviews volledig overeenkwamen met de authentieke bandopnames. Recensie door Enno Nuy
Wij stellen ons veel te inschikkelijk op tegenover die mensen die uit gebrek aan beschaving de natuur vernietigen. Maar schrijvers kunnen schrijven wat ze willen […], maar als er niets aan natuurbehoud wordt gedaan, dan hebben al die schrijfsels geen enkele zin. Konstantin Paustovski, ‘De oude boswachter heeft gelijk’ (1959) Recensie door Floris Van Den Berg
De wet van 1969, over het vastleggen van de loonnorm in ons land, is gebaseerd op een verouderde economische opvatting die het moet weten van kostendrukking. Die leidt tot een negatieve spiraal van lage lonen en onaantrekkelijke jobs. We kunnen ons beter bevrijden van dit ouderwetse economisch paradigma en de loonnorm in de prullenmand gooien.
Of ik wel ‘woke’ genoeg ben, vroeg ik mij ook af toen ik in de krant van 22 april 2021 las dat de American Humanist Association (AHA) Richard Dawkins zijn eretitel ‘Humanist van het Jaar 1996’ had ontnomen. Ik las dat Dawkins uitspraken zou hebben gedaan die gemarginaliseerde groepen vernederen. Als linkshumanist stuit het mij vanzelfsprekend tegen de borst als gemarginaliseerde groepen vernederd worden. Ik had dat niet achter Dawkins gezocht.
Niets dan lof voor dit prachtige boek. En ofschoon de tijd dat ik het Russisch beheerste ver achter me ligt, niets dan lof voor de vertaling van Wim Hartog. Je voelt dat hij als geen ander in staat is om dit schitterende werk in de geest van Paustovski om te zetten naar het Nederlands. Wat minder enthousiast ben ik over de bezorger Wim Hartog omdat je na al deze heerlijke literatuur vooral benieuwd bent naar de tekstfragmenten die niet tot deze selectie zijn doorgedrongen. Recensie door Enno Nuy.
Dit boek biedt een schitterend uitzicht op de Franse, zelfs Europese filosofie tijdens de voorbije eeuw. Daarin speelde Sartre onmiskenbaar een belangrijke rol. Maar gewild of ongewild herleidt Lévy de ‘belangrijkste Franse filosoof van de twintigste eeuw’ tot een voetnoot, een steentje in de schoen, of beter nog, een miezerige hobbel in de loop van de geschiedenis. De grote verdienste van Lévy is dat hij Sartre herleidt tot zijn essentie: een dove klokkenluider. Recensie door Dirk Verhofstadt.
De relatief jonge wetenschap van de suicidologie houdt zich dan ook vooral met zelfmoordpreventie bezig. Al dient er nog een hele weg afgelegd te worden in de humanisering van de psychiatrische hulpverlening, lijkt de vraag uit de titel van het boek ‘Van wie is je leven?’ in onze cultuur heel duidelijk beantwoord: van het individu. Met deze bedenking besluit Thomas Macho zijn verhaal over suïcide en hoe dat verhaal in de loop van de jaren is veranderd. Recensie door Jean-Pierre Vanhee.
Klassieke groene denkers zien ‘ontgroeien’ als remedie tegen de klimaatverandering. Volgens Thomas Rotthier kan moderne technologie onze ecologische voetafdruk veel sneller doen krimpen. Digitale technologie, microbiële landbouw en schone energie zullen onze voetafdruk op de aarde veel lichter maken. De verspreiding van die technologieën vormt de snelste weg naar een leefbare en welvarende planeet.
