Sporting Jood - Sara De Mulder
Club Brugge won gisteren de landstitel, waarop er op het Brugse territorium een klein volksfeest losbarstte; Midden in een periode van dalende coronacijfers reed de bus met spelers langs het stadium om de supoorters te begroeten, tegen de wil en afspraken van de burgemeester in.
Het is zeer waarschijnlijk dat hier nog een staartje aan komt zowel voor de club als voor vele supporters.
Een licht beschonken De Ketelaere wordt door zijn coach van voor de camera’s gehaald, vooraleer hij echt domme dingen kon zeggen. Niet veel later stonden de eerste foto’s online van een lachende Clement die, door diverse Brugge supporters zonder mondmaskers, op handen wordt gedragen.
Hoewel sommige mensen blijkbaar verwachtten dat een menigte door adrenaline en testosteron opgefokte mannen op legale harddrugs (want dat is alcohol nu eenmaal) zich netjes zouden gedragen, verbaast het mij geenszins dat het hele feestgebeuren flagrant uit de hand liep. Voor mij als antropoloog is dit gedrag even logisch, als een appel die van de boom valt voor een fysicus.
Inleiding in de Belgisceh voetbalcultuur
Vandaag 22 mei ‘21 krijgen we in de media een opsomming van die feiten te zien, met als hoogtepunt of beter dieptepunt, de uit Nederland overgekomen Noa Lang. De 21 jarige speler is goed voor twee goals in play off 1 en veertien doelpunten in de Jupiler Pro League. De jongen weet hoe hij een bal moet raken maar dat zegt niets over zijn intellectuele capaciteiten of tact.
Het is dan ook met plaatsvervangend schaamrood op de wangen, dat velen hem tijdens het bekerfeest op een niet nader gedefiniëerde verhoging zien staan, terwijl hij een net iets minder verheven voetballiedje aanheft met de tekst “Nog liever dood, dan Sporting Jood” dat hij wellicht van de Brugse supporters heeft geleerd toen deze nog een stadion binnen mochten.
Meteen staat half België op zijn kop en rollen politici en andere aandachtsvreters over elkaar om dit schandalige, antisemitische gedrag te veroordelen. Met soms letterlijke vertalingen naar het Frans als zou de term “Sporting Jood'“ werkelijk verwijzen naar Joodse supporters van de Brusselse voetbalclub Anderlecht.
Dat is natuurlijk niet het geval .“Sporting Jood” is voor Anderlechtsupporters wat “Ajuin” is voor de Aalst supporter, “Kakker” voor de KV Mechelen supporter en “vuile zwette” (mag ik dat nog schrijven of ben ik dan racist?) voor de scheidsrechter. Die slogan leerde ik toen ik 3 was en ik achter de kazerne naar de match van KV Mechelen ging kijken. Daar stond ik als kleine drop tussen allemaal volwassen mensen die er het grootste plezier in hadden mij uit te leggen waarom het nu precies belangrijk èn vooral het juiste moment was, om de scheidsrechter collectief uit te schelden. Waarop ik tot groot jolijt van diezelfde omstaanders uiteraard vrolijk mee piepte. De Belgische voetbalcultuur is niet bepaald van hoogstaand niveau, ze wordt ons wel al van jongs af aan bijgebracht.
Supporters van AA Gent bijvoorbeeld, worden Bufallo’s genoemd. Een directe verwijzing naar een volk dat niet werd uitgemoord en gediscrimineerd maar tot op heden nog steeds wordt uitgemoord en gediscrimineerd. We doen dat niet persoonlijk, het is het nageslacht van Europeanen die we overzee stuurden, die zich daar feestelijk amuseren met Native American vrouwen te verkrachten en te vermoorden zonder vervolging en hun kinderen tot op vandaag de toegang ontzeggen tot regio’s, huizen en winkels op basis van hun afkomst, die oh ironie, wel Amerikaans is, wel overeenkomt met de bloed en bodem-theorie van de doorsnee achterlijke white supremacist.
Nooit hoor ik echter de Gentse burgemeester verontwaardigd reageren als Gentse supporters massaal hun Buffalo oerkreet uitkramen, integendeel bij mijn weten brult hij luidkeels mee. Dit ondanks het feit dat het mijn Native American vrienden even hard tegen de borst stoot, als het liedje over Sporting Jood dat potentieel zou kunnen doen bij Joden. In de VS veranderden al meer dan 15 grote sport teams met honderdjarige tradities, om die reden hun naam en/of logo, van de Cleveland Indians (basketbal) tot de Washington Redskins (rugby). Vanwaar die selectieve verontwaardiging
Inleiding in het Israëlisch-Palestijns conflict
Het is dom en ongepast gedrag in het licht van het “huidige” Israëlisch - Palestijns conflict dat nu aan de gang is, stellen sommigen.
Natuurlijk is het dom gedrag. Zat zijn is dat ook. Elkaar, met de pinten half leeg gezopen, in de armen vallen en “We never walk alone” zingen ook. Zeker gezien een zich door speekseldruppels verplaatsend virus, al een jaar en half het land plat legt.
Het is echter geen antisemitisme en ook niet ongepast in het licht van het “huidige” geopolitieke conflict dat aan de gang is. U heeft het misschien gemist maar dat conflict is al 74 jaar aan de gang en is mede in stand gehouden door Westerse mogendheden om een bondgenoot te hebben in voor de rest volstrekt “vijandig” want Islamitisch territorium. Het Westen wordt daarbij vlijtig bijgestaan door extremistische groeperingen aan beide kanten. Inderdaad, ik scheer de Ultra Orthodoxe Joodse kolonisators over één kam met de Hamas terroristen en durf mij nu eens antisemiet noemen.
Israël huisvest qua populatie en overtuigingen één van de meest diverse bevolkingsgroepen op aarde. Van een uitgesproken progressieve LGBTQ beweging tot mensen die werkelijk geloven dat ze aan hun pijpenkrullen naar de hemel zullen worden gevlogen.
Met andere woorden neen, ik ben geen anti-semiet. Neen, ik wil niet alle Joden dood. Neen ik ben geen holocaust-ontkenner. Neen, ik heb geen specifieke afkeer voor het Joodse geloof die onderdoet voor mijn afkeer ten opzichte van eender welk geloof in onzichtbare wezens, dat mensen ertoe aanzet elkaar te discriminieren, als stront te behandelen of uit te moorden. Punt is; Noa Lang is dat ook niet.
Dat Ultra-Orthodoxe Joden voor de zoveelste maal beslissen dat ze Palestijnen uit hun huizen mogen zetten en nog maar eens gebied mogen koloniseren, is echter wèl ongepast. Dat na die zoveelste kolonisatiepoging van die Ultra Orthodoxe fundamentalisten, Israël en Hamas beslissen om elkaar met raketten te bestoken, dat is ongepast. Dat ze pas na 6 dagen en honderden onschuldige, nutteloze slachtoffers alweer tot een staakt het vuren komen omdat ze telkens weer eerst aan den lijve moeten ondervinden dat elkaar bombarderen geen oplossing is, is ronduit dom èn ongepast èn niet enkel antisemitisch of anti-Palestijn maar antimenselijk.
Politiek en consequent?
Dagenlang discussieerde het parlement of de overheid al dan niet een standpunt zal/mag/kan/wil innemen in dit gruwelijke, sinds WO II aanslepende hoofdstuk van massamoord en mensonterend ellende. Waarbij men niets beslist, zelfs geen twitterbericht met medeleven aan de slachtoffers kan ervan af.
Doch één omhooggevallen stuk puber dat met zijn zatte botten een marginaal (bestaan er andere) voetballiedje scandeert en politiek twitterland bulkt van de verontwaardigde reacties. Hilarisch toch hoe een overheid die geacht wordt op geopolitiek vlak mee te spelen, daar haar bek niet open trekt maar van zodra één enkele burger een misstap doet, zich als gieren op een karkas stort?
Noa Lang was vanacht een dronken gast van 21 met teveel adrenaline in zijn bloed omdat hij net een potje balleke stamp had gewonnen, geen Hitler 2.0. Maar als Sporting Jood werkelijk zo beledigend is, verwacht ik naast een verbod op schunnige voetballiedjes ook graag een verbod op racistische logo’s, Misschien kan het federaal parlement zich naar analogie van het Vlaamse regering en haar Vlaamse canon, meteen ook een zangcanon opstellen met legale supporterliedjes. Er staat tenslotte toch niets echt belangrijk op die politieke agenda.
Sara De Mulder
Kernlid van Liberales
