Op dinsdag 19 december om 20 uur organiseren de D66 Thema-afdelingen Sociaal-Liberalisme en Samenleven, Migratie en Asiel in samenwerking met de Mr. Hans van Mierlostichting een lezing door Dirk Verhofstadt over zijn nieuw boek De geschiedenis van het liberalisme. De auteur is doctor in de moraalwetenschap, professor ‘Media en Ethiek’ aan de Universiteit Gent en kernlid van de denktank Liberales. De lezing is vrij toegankelijk in De Haagse Hogeschool, Johanna Westerdijkplein 75 in Den Haag.
Blom schrijft doorgaans aangenaam verhalend, concreet en suggestief, met veel zin voor anekdotiek én voor de grote groep, altijd boeiend, soms meeslepend, met weidse vergezichten vaak, rustig ook, niet moraliserend, onideologisch, maar in Wat op het spel staat ontbindt hij al zijn duivels. Hier is geen bedaagde factcheckende historicus aan het woord, maar een ziener, een roeper in de woestijn, iemand die geëmotioneerd is door zijn eigen boodschap en die er pathetisch inbeukt. Recensie door Leo De Haes.
De auteurs stellen aan de hand van data over de opleidingsachtergronden van islamistische radicalen vast dat de kans dat ingenieurs teruggevonden worden in de gegevens over bekende radicalen liefst 17 keer zo groot is dan wat men verwachtte indien ingenieurs net zo snel zouden radicaliseren als het gemiddelde van de mannelijke populatie. Ingenieurs zijn dus zwaar oververtegenwoordigd, zowel onder politiek islamistische bewegingen als onder jihadistische groeperingen. Recensie door Gert Jan Geling.
Karin Heremans is inmiddels een autoriteit geworden rond preventie en aanpak van radicalisering bij jongeren. Ze is nog steeds directeur van het GO! Koninklijk Atheneum van Antwerpen, maar leidt ook het Radicalisation Awareness Network (RAN). In Mijn Kleine Jihad zet ze krachtig een aantal filosofische stellingen op poten als sine qua non (zoals Popper’s paradox van tolerantie en Haberman’s opvattingen over identiteit) maar gaat dan over naar de pragmatische aanpak. Recensie door Aviva Dierckx.
De meeste mensen beschouwen zichzelf als rationele en kritische personen. ‘Eerst zien en dan geloven’ is een veel gebruikt spreekwoord waarmee iemand wil aangeven dat hij over het nodige gezond verstand beschikt om een onderscheid te maken tussen fictie en realiteit. Toch zijn er elke dag miljoenen mensen die de horoscoop lezen om te zien hoe hun liefdesleven zal verlopen, die bidden voor het herstel van een ziek familielid, die homeopathische producten nemen om gezond te blijven, en allerlei onzin voor waar aannemen. Recensie door Dirk Verhofstadt.
De Holocaust gebeurde in het hart van de christelijke beschaving. Hoe was dat mogelijk? Professor Donald Dietrich die actief is in het Holocaust Memorial Museum in Washington, probeert hierop een antwoord te geven. In zijn boek God and Humanity in Auschwitz met de ondertitel Jewish-Christian Relations and Sanctioned Murder staat hij stil bij de vraag hoe het mogelijk was dat gewone Duitse en andere Europese christelijke gelovigen zo eenvoudig konden transformeren in ordinaire moordenaars. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Het monotheïstisch dilemma zal veel stof doen opwaaien, zeker binnen religieuze kringen en diegenen die ervan overtuigd zijn dat religie een belangrijke factor speelt in de sociale cohesie. Cliteur toont overtuigend aan dat elke monotheïstische religie alleen zorgt voor cohesie binnen de eigen geloofsgroep maar ook voor weerstand bij anderen, en dat het daarom geen basis kan zijn voor een vreedzame samenleving. Wie meent dat zijn stellingen veel te scherp zijn moet dringend de ‘heilige’ teksten onderzoeken. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Ode aan de vrijheid is een bundeling van korte essays over de belangrijkste liberale filosofen uit de voorbije eeuwen geschreven door hedendaagse liberalen als Frits Bolkestein, Jozias van Aartsen, Paul Cliteur, Frank de Grave, Ayaan Hirsi Ali en Daan de Neef zelf. In zijn boek beperkt Daan de Neef zich niet alleen tot de liberale klassiekers als John Locke, John Stuart Mill en Isaiah Berlin maar brengt hij ook het werk van meer recente filosofen als John Rawls en Francis Fukuyama onder de aandacht. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Kopenhagen telt 600.000 inwoners en niet meer dan 55 gemeenteraadsleden voor de hele stad. Met andere woorden: één verkozene per pakweg 10.000 inwoners. Brussel daarentegen, met zijn 1.280.000 inwoners, heeft in totaal 685 gemeenteraadsleden, 89 afgevaardigden en acht ministers, wat neerkomt op één verkozene per 1.600 inwoners. Toch worden die inwoners allesbehalve als vips behandeld. Dan heb ik het niet eens over de talloze medewerkers en niveaus binnen de bestaande structuren.
Onze samenleving is niet klaar om de vergrijzingschok op te vangen: dat zeg ik al jaren en het blijkt telkens bij reportages over de soms schrijnende toestanden in bepaalde woonzorgcentra. In ons land, en in de meeste Europese landen, is er nood aan een coherent ouderenbeleid en aan een brede maatschappelijke discussie over de weg die we uit willen. Als we langer willen leven in een warme en kwaliteitsvolle samenleving, is er mijn inziens geen andere oplossing dan daar meer en op de juiste manier in te investeren.
Op een ogenblik dat onze beleidsverantwoordelijken volop aan het nadenken zijn over de eindtermen burgerschap, ligt voor hen hier een belangrijke opdracht. Burgerschap gaat niet zozeer over weten wat de Europese instellingen zijn of inzicht verwerven in de complexe staatsstructuur van ons land. Burgerschap gaat in essentie over hoe je met elkaar omgaat en hoe je je verhoudt tot de ander die soms wezenlijk verschilt van jezelf. Gezien de enorme diversiteit die er vandaag is, moeten we daarop inzetten.
Het Fonds Lucien De Coninck organiseert de studienamiddag "Late abortus: kind of foetus?" op zaterdag 9 december 2017 om 14u in Het Liberaal Archief in Gent. In België kan abortus tot 12 weken zwangerschap. Wat is de uiterste grens om abortus toe te staan? Aan wiens rechten geven we best voorrang: aan die van de vrouw of aan die van het ongeboren leven? In deze studienamiddag geven deskundigen waaronder filosofen, artsen, consulenten en politici hun visie op late abortus. Inschrijven is verplicht via fondsluciendeconinck@gmail.com.
1915. Terwijl de mannen aan het front vechten voor het vaderland, bestieren de onvermoeibare Hortense en haar dochter op het platteland de familieboerderij. Wanneer Hortense de jonge Francine inhuurt als hulp, ontstaat er een band van wederzijds respect tussen hen. Het meisje, een harde en eerlijke werkkracht, denkt eindelijk een familie gevonden te hebben, maar wanneer ze verliefd wordt op George, de jongste zoon van Hortense, laaien de emoties hoog op.
Dankzij het christendom en meer speciaal door het ijverige kopieerwerk van monniken werd de klassieke traditie (Homerus, Plato, Aristoteles, Horatius, Ovidius, Cicero, Caesar, Seneca…) aan ons overgeleverd en konden de ‘duistere middeleeuwen’ uitmonden in de geestelijke en artistieke rijkdom van de renaissance en het inspirerend humanisme van onder anderen Erasmus en Thomas More. Althans, zo werd het er in de middelbare school haast hardhandig ingepompt. Recensie door Leo De Haes.
Er is het evidente historische verband tussen populisme en nationalisme. Populisme is het voorportaal van het nationalisme. De twee delen een ideeënwereld. De historische grond is die van het einde van de 18de eeuw: het verzet tegen het zogenaamde Verlichte kosmopolitisme, de gedachte dat de waarden en cultuur van de natie uniek zijn, en beschermd dienen te worden ten opzichte van ‘externe’ invloeden. Populisme deelt in ieder de nationalistische gedachte van Gemeinschaft, schrijft Berlin
De rol van religie in oorlogen, conflicten en andere vormen van geweld is een geladen onderwerp. In de wetenschap, de politiek, de media en de samenleving zijn de meningen hierover verdeeld. Aan de ene kant zien we een kamp dat wijst op een lange geschiedenis van religie en geweld, van kruistocht en jihad, en aan de andere kant een kamp dat van mening is dat religies vooral voor het goede staan, en dat geweld plegen uit naam van een religie vooral het misbruiken van deze religie voor eigen doeleinden inhoudt. Recensie door Gert Jan Geling.
Hoewel dit boek van Dalrymple ons een kijk biedt in de onderlagen van onze samenleving is het toch een beetje een gemiste kans. Door teveel thema’s – dan nog eens niet erg geordend – aan te snijden, komt er geen eenduidige boodschap of verhaal naar voren. Hoewel de auteur zich heel bescheiden probeert op te stellen (althans in woorden) eindigt hij toch telkens weer met zichzelf in een heldenrol te plaatsen. Een onderhoudend boek, maar ook niet meer dan dat. Jammer. Recensie door Mark Bienstman.
Waarom leven wij in een wereld die voor eeuwig gevuld lijkt te zijn met tekorten? Welke mechanismen creëren dat voortdurende gevoel niet genoeg te hebben? Waar komt ons oneindige verlangen naar méér vandaan? Voor een antwoord op deze vragen ging Rutger Claesen te rade bij filosofen en economen. Zo laat hij zien hoe schaarste een rol speelt in actuele debatten over globalisering, de consumptiemaatschappij, natuur en milieu, de waarde van arbeid en in het debat over waarden en normen. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Over de nefaste aspecten van de moderniteit verschenen al veel boeken waarbij men inging op oorzaken van onze culturele neergang zoals het liberale kapitalisme, het consumentisme, de globalisering en het postmodernisme. In De teloorgang van de westerse cultuur gaat de socioloog John Carroll veel verder. Hij beweert dat het humanisme, dat algemeen beschouwd wordt als de motor achter de gigantische vooruitgang in de menselijke geschiedenis, dé verwoestende factor op onze westerse cultuur is geweest. Recensie door Dirk Verhofstadt.
De verpulvering van de mens tot een ding was zonder twijfel het grootste drama van de twintigste eeuw. Hiermee werd de Kantiaanse stelling dat we de mens steeds als een doel moeten zien en niet als een middel, brutaal en meedogenloos opzij geschoven. Zowel onder het nationalisme, het communisme, het fascisme, als het religieus fanatisme werden miljoenen mensen in naam van het volk, de Partij, de Führer of God vervolgd, verdrukt en vermoord. Alleen ‘nuttige’ mensen mochten overleven, de anderen hadden geen recht van bestaan. Recensie door Dirk Verhofstadt.
