We zien dat vele miljardairs uitgesproken maatschappelijke visies hebben die ze willen propageren. Ze doen dit door ofwel hun geld te geven aan politici die hun visies willen omzetten in wetgeving, ofwel door media op te kopen om op die manier die visies te verspreiden. Vermits ze miljardair zijn hebben ze buitengewoon veel middelen om hun doel te bereiken. Dat stelt een fundamenteel probleem voor de werking van de democratie. Die laatste gaat ten onder als ze direct of indirect gecontroleerd wordt door een handvol superrijken.
All in Essay
Literatuur, natuur en liberalisme - Vince Liégeois
Daar waar wij als liberalen teveel instituties, te veel orde en te veel regels – terecht – als een belemmering van de individuele vrijheid zien, vinden we deze wel terug in de natuur: in de natuur is alles in harmonie, er zijn geen regels en geen chaos, op zijn eigen manier is de natuur de wereld zoals ze zou moeten zijn. En dat is wat de natuur voor mij is: een spiegel van onze vrijheid, van onszelf en hoe de wereld zou moeten zijn. En soms moet je eens langdurig in die spiegel durven kijken wil je al je puistjes uitknijpen.
Bang voor de barbaren - Bert Goossens
Anno 2018 trekt Europa met zijn hoge concentratie rijkdom en vrije samenlevingsmodel veel mensen aan die op zoek zijn naar een beter bestaan. Dat is niet altijd zo geweest, in de achttiende en negentiende eeuw trokken Europeanen massaal naar de Nieuwe Wereld. Naast zin voor avontuur lag vooral een armoedige thuissituatie, met hoge werkloosheid en bijhorende hongersnood, aan de basis van een enkeltje richting Amerika. Een belangrijke pull-factor vandaag is dat de Europese landen kampen met een vergrijzing van de bevolking.
Over het antisemitisme van Ken Loach - Thibault Viaene
Wat wordt Ken Loach nu precies verweten? Loach, een sociaal bewogen filmmaker en notoir criticus van Israël, is een prominent lid van de Britse Labour Party en staat bekend als grote fan van Labour-voorzitter Jeremy Corbyn. Er is al maanden een controverse gaande over het vermeend endemisch antisemitisme binnen de Britse socialistische partij. Loach kantte zich tegen de socialistische Britse parlementsleden die mee opstapten in een protestbetoging tegen het antisemitisme, en vond zelfs dat ze uit de partij moesten worden gezet.
Killer robots - Frank Vanmassenhove
'België en Vlaanderen moeten eindelijk eens een onafhankelijk instituut oprichten voor toekomstverkenning, zoals in Nederland en Frankrijk. En dus een waarnaar geluisterd moet worden en dat thema's op de politieke agenda kan plaatsen.' Dat stelden Derrick Gosselin en Bruno Tindemans, de auteurs van Toekomstmakers en Thinking Futures in De Tijd. Dat instituut zou de impact van de klimaatverandering, de migratiestromen, de vergrijzing, de energietransitie, de waterschaarste en het gebrek aan zeldzame grondstoffen bestuderen.
De UVRM bestaat 70 jaar - Kurt Beckers
Wat we hier en elders steeds meer vaststellen, is de opkomst van conservatieve krachten die de open samenleving verwerpen en er een gesloten samenleving voor in de plaats willen stellen. We moeten ons niet enkel zorgen maken over de winnende invloed van zowel het populistische als religieus fanatieke conservatieve denken, maar ook om de onverschilligheid en het culturele relativisme ten aanzien van een seculier democratisch samenlevingsmodel. We moeten dringend de positie van de Radicale Verlichting kiezen.
Over vrijheid, gedachteloosheid en islam - François Levrau
Een zekere maatschappelijke tolerantie, geflankeerd door degelijk onderwijs (en inburgering) en de aanwezigheid van een maatschappelijke basisstructuur die de gelijkheid van kansen, rechten en exit-opties garandeert voor alle burgers, ongeacht geslacht, cultuur en religie kan er wellicht toe leiden dat meer moslims zich ook in de Westerse samenleving aanvaard voelen, er zich op termijn mee associëren, erin opgaan en zich tot slot ook aanpassen. In die zin kan ‘tolerantie’ worden ingezet om de ‘autonomie’ te bevorderen.
Geforceerde diversiteit is de nieuwe Apartheid - Willem Melching
Juist in een tijd waarin de samenhang van de samenleving onder druk staat, is geforceerde diversiteit misplaatst en zal een dergelijk beleid averechts werken. Zodra de Joden in nazi-Duitsland in 1935 als een aparte groep waren gedefinieerd, werden ze door hun medeburgers in de steek gelaten. Eenmaal aan hun lot overgelaten waren ze een makkelijk slachtoffer voor de nazi's. Als geïsoleerde groep maakten ze geen schijn van kans. Dat zal ook het resultaat zijn van een strikt doorgevoerd diversiteitsbeleid.
Hoe linkse denkers een monster baarden - Maarten Boudry
De postmodernisten hebben een vorm van vandalisme gepleegd op de kernbegrippen van de wetenschap en de verlichting – objectiviteit, representatie, gedeelde werkelijkheid, en bovenal ‘waarheid’. Dat leidt tot een vorm van schadelijk relativisme die helaas nog steeds erg invloedrijk is in bepaalde delen van de academische wereld. Wat ook klopt, is dat postmodernisme vooral door linkse denkers werd ontwikkeld en omarmd. Het postmodernisme draagt een emancipatorische belofte in zich, die links aanspreekt.
70 jaar vrouwenstemrecht - Gwendolyn Rutten
De toekenning van stemrecht voor vrouwen 70 jaar geleden betekende niet dat ze vanaf dan gelijk behandeld werden. Ik geef een paar voorbeelden. Tot 1958 zei de wet dat vrouwen hun man moesten gehoorzamen. Pas in 1965 deelden moeder en vader de ouderlijke macht, al besliste de vader nog altijd in geval van meningsverschil. Pas in 1976 kregen ze het recht om een eigen bankrekening te openen. Pas in 1989 werd verkrachting binnen het huwelijk strafbaar gesteld. Pas in 1993 kon een vrouw de Belgische troon bestijgen.
Democratie is wat we er zelf van maken - Rolf Falter
Democratie is in haar essentie een systeem waarbij je de machtsoverdracht vreedzaam organiseert. Idealiter is dat tegenwoordig van centrum-links naar centrum-rechts en omgekeerd, na zo’n acht à tien jaar. Een nieuwe regering zet haar nieuwe frisse ideeën, die door de kiezer zijn goedgekeurd, om in beleid, verkrijgt een tweede ambtstermijn, zoekt verder in dezelfde richting, gaat wat overdrijven, verzandt in de karikatuur of de stagnatie. Dan is het tijd voor de aflossing.
Liberalen en de Russische Revolutie - Patrick Van Schie
De ‘kosten’ van het communisme alleen al in termen van menselijk leed – mannen, vrouwen en kinderen die zijn vermoord, gemarteld, als slaven afgebeuld in werkkampen, of vanwege ‘afwijkende’ opvattingen werden opgesloten in psychiatrische inrichtingen – zijn immens. Ze overtreffen zelfs verre het aantal slachtoffers van het nationaal-socialisme (Courtois et al, 1997). Het leed dat het communisme berokkende heeft in ons deel van de wereld echter veel minder aandacht gekregen dan het leed dat door het Derde Rijk is teweegbracht.
Alles racisme noemen vergiftigt debatcultuur - Paul Cliteur
We leven in een tijd van racificatie: tot kwesties van “ras” maken wat daar in feite niets of weinig mee te maken heeft. Racificatie heeft vaste voet aan de grond gekregen op de campussen op Amerikaanse universiteiten en het “no-platformen” van sprekers vanwege vermeend racisme is daar nu een ware plaag. Helaas heeft dit ook repercussies voor de rechtspraktijk. De veroordeling van Geert Wilders door de rechtbank wegens, onder andere, aanzetten tot discriminatie op grond van “ras” is daarvan een voorbeeld.
Het schuldige landschap - Floris van den Berg
Reflecterend over een landschap kun je je afvragen: is dit een landschap dat bijdraagt aan de ecologische crisis, of is dit een landschap dat duurzaam is? Nederland als geheel is een land dat een onevenredig groot aandeel in de mondiale ecologische crisis heeft doordat de ecologische voetafdruk van Nederland 3,6 aardes is. Dat wil zeggen dat als alle mensen op aarde zouden leven als de gemiddelde Nederlander, dat er dan 3,6 planeet aardes nodig zijn. Er is geen duurzaamheid in Nederland.
Stad van willen en kunnen - Axel Polis
Het is vandaag één jaar geleden dat ik aan de slag ging als ondervoorzitter van het Antwerpse OCMW. Met 10.507 klanten behoort armoede in Antwerpen jammer genoeg nog steeds niet tot het verleden. En dan hebben we het enkel over armoede die op de radar van het OCMW verschijnt. Decennialang socialistisch beleid, vooral gericht op uitkeringen, bracht geen remedie. Anderzijds blijkt de doorgeschoten ‘voor-wat-hoort-wat-doctrine’ het ook altijd bij het rechte eind te hebben. Ik pleit als liberaal voor een andere aanpak.
Degelijk onderwijs is belangrijker dan godsdienstvrijheid - Leni Franken
Enkele weken geleden overhandigde een studente mij een bundel ‘richtlijnen’ die zij, als sollicitante in de joodse school Benoth Jerusalem had gekregen. Dat streng orthodoxe joodse scholen het moeilijk hebben met de evolutieleer en seksuele voorlichting was al langer geweten, maar de richtlijnen in de bundel gaan veel verder dan dat. Zo mag er met leerlingen ook niet worden gesproken over ‘politiek, religie, racisme en persoonlijke aangelegenheden’, net zoals over ‘erediensten en kunst (kruisbeelden, naakten)’.
Canvas is de Abou Jahjah-schaamte voorbij - Eddy Daniels
Stel dat morgen iemand in Borgloon of Ingelmunster een poging tot Dorpspartij lanceert met de prikkelende belofte al onze maatschappelijke problemen in één klap op te lossen, hoe groot zou de persbelangstelling dan zijn? Dyab Abou Jahjah is er echter in geslaagd niet slechts de pers te mobiliseren voor zijn nog niet eens bestaande partij (Be.One, aan fantasie geen gebrek), hij hield er op 7 februari ook twee reclamespots op Canvas aan over van samen bijna 25 minuten (6’10” Terzake, 18’30” De Afspraak).
Net omdat ouders en religies zo vrij zijn in onze samenleving, is onderwijs zo belangrijk om iedereen de kans te geven zich kritisch en geïnformeerd te vormen. Daarom is er leerplicht en zijn er eindtermen. Onderwijs is de enige plek waar we als samenleving alle jonge mensen even bij ons hebben. Onderwijs dient in dat opzicht niet op de eerste plaats om van leerlingen betere moslims, katholieken of atheïsten te maken. Onderwijs dient ook niet om de opvoeding die jonge mensen thuis krijgen te bevestigen, maar om de ramen en deuren open te gooien.
Canvas is de Abou Jahjah-schaamte voorbij - Eddy Daniels
Stel dat morgen iemand in Borgloon of Ingelmunster een poging tot Dorpspartij lanceert met de prikkelende belofte al onze maatschappelijke problemen in één klap op te lossen, hoe groot zou de persbelangstelling dan zijn? Dyab Abou Jahjah is er echter in geslaagd niet slechts de pers te mobiliseren voor zijn nog niet eens bestaande partij (Be.One, aan fantasie geen gebrek), hij hield er op 7 februari ook twee reclamespots op Canvas aan over van samen bijna 25 minuten (6’10” Terzake, 18’30” De Afspraak).
Het religieus opportunisme - Luckas Vander Taelen
Be.one noemt zich een radicale partij. Dat illustreerde Kaçar toen ze stelde dat de islam slachtoffer is van ‘religieuze ongelijkheid’. België is een land met een bijzonder grote godsdienstvrijheid. Maar elke aanhanger van een radicale religie kan het tegendeel beweren, omdat democratie iets anders is dan theocratie. Wat Kaçar bedoelde werd duidelijk toen ze zei dat een debat over onverdoofd slachten slechts mogelijk was als de Moslimexecutieve daartoe bereid was. Dat is een merkwaardige opvatting van godsdienstvrijheid.