Zij kan ons volgens mij alleszins helpen weer wat meer terecht trotse mensen te worden, minder gebonden aan geld en de economie en aan een bestaan met kleinere schadelijke ecologische voetafdruk. Recensie door Stef Hublou Solfrian
“Als er een moreel momentum zou komen dat er genoeg activisten zijn die bereid zijn de sabotagemiddelen toe te passen zou het in principe kunnen dat de morele ommekeer wordt bespoedigd, net als de suffragettes onder aanvoering van Emmeline Pankhurst”. Recensie door Enno Nuy
Wat mij verontrust na het lezen van deze duidelijke uiteenzetting is dat een groot deel van de mensen die donders goed weten wat er aan de hand is met het klimaat, zelf deel zijn van het probleem, zowel als consument (te grote CO2-voetafdruk) en als burger (door niet te stemmen op een groene partij en zich in te zetten voor maatschappelijke en economische groene hervorming). Recensie door Floris Van Den Berg
Maar dat zijn natuurlijk maatregelen die ons ( een beetje ) geld zullen kosten of (een beetje) pijn zullen doen. Maar dat is precies de ware inhoud van het begrip solidariteit. Dan pas zullen we zien in hoeverre die huidige ( selectieve) verontwaardiging rond thema’s als racisme, discriminatie , kolonialisme oprecht zijn . Waar was het ook weer waar ze zongen : “géén woorden, maar daden…”.
Fourest droomt van fluïde identiteiten, vrije seksualiteit en het transculturalisme van een ‘sociéte métisse’, wat volgens haar diametraal staat tegenover een identitair links dat zich voedt met conflicten, elke minderheid opsluit in haar eigen vakje en zich uitslooft in slachtoffercompetitie en eindeloze antagonismes. Recensie door Nick De Clippel
Voorop staat de bewondering voor hun volharding en hun talent, hun passies. Ik denk daarnaast ook dat ik zulke verhalen zo heerlijk vind om te lezen, juist omdat ze zo kort zijn. Ze nodigen uit om hun schilderijen te bekijken, hun muziek te beluisteren, hun werk te lezen, je eigen boekenkast er nog eens op na te lopen…Recensie door Enno Nuy
“Moet de burger betalen voor de volgende staatshervorming en een rabiaat anti-migratiebeleid?” dat is een van de centrale vragen die kernlid Lawrence Vanhove zich stelt bij het mogelijke monsterverbond tussen Vlaams-nationalisten en Franstalige socialisten. Lawrence richt zich in dit opiniestuk tot de voormalig liberale achterban van N-VA, tot Egbert Lachaert en de toekomstige regering.
Want vroeg of laat komt er een politicus zonder scrupules op dezelfde of gelijkaardige positie van Berx en dan zal deze politicus dezelfde argumenten van ‘duidelijkheid’ en ‘afdwingbaarheid’ gebruiken om de kritiek op buitensporige maatregelen weg te zetten als ‘ongepast’ en ‘ondermijnend’.