Een geintegreerd éénduidig gezondheidsbeleid op federaal niveau - Geert Messiaen
Geen verdere defederalisering.
Bij deze wil ik een oproep doen naar een "geïntegreerd éénduidig gezondheidsbeleid op federaal niveau".
Hoog tijd om eindelijk komaf te maken met het onontwarbaar kluwen van verschillende regelgevingen , meer kans op vertragingen, fouten, dubbele administraties, verspillingen en vooral ...geen meerwaarde voor de burger.
En bovendien de sociale cohesie en solidariteit komen in gevaar .
Heeft de COVID19 dit trouwens niet voldoende aangetoond dat een geïntegreerd éénduidig gezondheidsbeleid op nationaal vlak, en waarom ook niet op Europees niveau nodig is .
initiatieven, beslissingen en noem maar op verlopen veel te langzaam op het gezondheidsvlak , met " dank " aan onze ingewikkelde staatsstructuur .
Het concept van een geïntegreerde zorg voldoet aan de behoefte aan echte zorg voor onze gezondheid namelijk :
-focussen op meer preventie,meer patiëntgerichte aanpak en meer coördinatie tussen de plaatsen waar men zorg levert en tussen en binnen teams van zorgverleners.
-gezondheidsvoorlichting en- bevordering en preventie behoren tot de basisfuncties van een goed functionerend gezondheidsbeleid.
Gezondheid is één van de belangrijkste aspecten van het menselijk bestaan.
Ziek zijn mag nooit pijnlijk worden .
Gezondheid moet bekeken worden als zorg voor de mens.
Reeds sinds het begin van de jaren 90 waarschuw ik in mijn boeken en opiniestukken ervoor dat de regionalisering van delen van het gezondheidsbeleid meer problemen creëert dan ze oplost.
We moeten waakzaam blijven en streven voor het behoud van een brede, solidaire en toegankelijke gezondheidszorg.
De solidariteit tussen Noord en Zuid, jong en oud, gezonden en zieken, actieven en niet-actieven moet meer dan een belangrijke plaats innemen binnen het gezondheidsbeleid.
De solidariteit staat de dag van vandaag niet zo sterk meer in de steigers . Ons kroonjuweel, het solidariteitsprincipe staat onder druk.
Het principe van de solidariteit blijft echter de hoeksteen van het stelsel van sociale zekerheid.
Risico's inherent aan de mens mogen nooit in termen van winst of verlies , van concurrentiekracht, of een strijd tussen gemeenschappen gezien worden.
Dit betekent echter niet dat niet-verantwoorde uitgavenverschillen niet aangepakt moeten worden , integendeel.
Zo blijf ik ervan overtuigd dat een verdere opsplitsing van de gezondheidszorg zal leiden tot het opgeven, minstens het uithollen van de solidariteit.
Defederalisering of verdere opsplitsing van de gezondheidszorg heeft slechts zin als ook het individu,de verzekerde, de patiënt er beter van wordt.
Is dit het geval ?
Ik meen te mogen stellen dat de periode COVID-19 hierop meer dan een overduidelijk antwoord heeft gegeven.
De woorden van Erik Schokkaert van de KUL blijf ik onderschrijven - ik citeerde Professor Schokkaert in mijn boek Gezondheid is geen koopwaar in 2009 : " het is jammer, dat het debat over de toekomst van de gezondheidszorg alleen in termen van splitsen of niet splitsen wordt gevoerd . Ik roep de politieke wereld op om het communautaire getouwtrek achterwege te laten en echte vragen te stellen " -einde citaat.
Dit is sociaal te belangrijk voor de mensen.
Een verdere defederalisering van de gezondheidszorg en ziekteverzekering zou ernstige gevolgen hebben voor de kwaliteit van de gezondheidszorgen.
Ook dreigt er een ongelijke behandeling van patiënten bij administratieve problemen.
Trouwens sluitende argumenten, gestoeld op wetenschappelijke basis of studie om een verdere defederalisering in te voeren zowel op het vlak van gezondheidszorgen of uitkeringen, zijn er vandaag geenszins.
De omgekeerde beweging is veel zinvoller en ...noodzakelijker .
Schreef Guy Verhofstadt niet het volgende in zijn toespraak aan de Koning op 30 januari 2008 : " een sterkere federale overheid is onontbeerlijk om geen nieuwe muren, geen nieuwe beschotten op te trekken waardoor nieuwe scheeftrekkingen in ons land dreigen te ontstaan " .
Intussen zijn we 12 jaar verder en nog blijken sommige de les niet geleerd na de recente pandemie .
Integendeel België kent momenteel ...nog steeds 9 ministers bevoegd in sociale zaken, gezondheidszorg .
Beseft de politieke wereld nog de ernst hiervan niet in een land met 11 miljoen inwoners ?
Stelt niemand zich dan vragen naar de efficiëntie ?
Is de politiek echter bereid om uiteindelijk de patiënt centraal te stellen in het gezondheidsdebat ipv deze woorden als loutere slogan-taal verder te gebruiken ?
Met andere woorden is de politiek bereid hervormingen door te voeren steunend op de behoefte van de patiënt ?
Het is de verantwoordelijkheid van de komende regering om voor een coherent solidariteitsstelsel te zorgen waarin de patiënt uiteindelijk centraal staat .
Het getuigt van doemdenken om te stellen dat de communautaire problemen ons dwingen tot een splitsing van het stelsel.
Zo pleit ik al jaren voor één excellentie die de eindverantwoordelijkheid draagt over het gezondheidsbeleid.
Op nationaal vlak zou de federale minister van gezondheid zich kunnen laten bijstaan door en coördineren met staatssecretarissen of ministers en agentschappen in de verschillende gewesten .
Daarom wil ik een lans breken om dringend werk te maken van :
- een geïntegreerd gezondheidsbeleid op federaal niveau- de uitvoering ervan kan gerust in de gewesten.
- het besteden van primordiale aandacht aan een goed gestructureerd en gecoördineerd nationaal preventiebeleid.
met meer aandacht en middelen voor preventie.
Geert Messiaen
gewezen secretaris-generaal van een verzekeringsinstelling ZIV
