All tagged milieu
Communist of kapitalist, de mens denderde maar door in zijn ijver de aarde te onderwerpen en daarmee kapot te maken. Tot de dag van vandaag werd de koers nimmer verlegd. Er zijn geen signalen dat het beter gaat, dat we onszelf door hebben. Of zoals Blom het uitdrukt: de curve van het menselijk succes, de geslaagde onderwerping, wijst in de richting van de vernietiging. Recensie door Enno Nuy.
Mary Austin schreef romans, gedichten en toneel, ze was een feministe avant la lettre, kwam op voor de rechten van indianen en Latino’s en maakte zich druk om het milieu en de verwoestende invloed van de mens daarop. Hoe ze zo enorm veelzijdig en productief kon zijn is een raadsel. Je zou zeggen dat je al een heel leven nodig hebt voor je een boek als dit Het land van weinig regen kunt schrijven. Recensie door Enno Nuy.
Maatregelen die voor deze veel grotere moordenaars een oplossing bieden en mensenlevens redden, worden op dit ogenblik doodleuk teruggedraaid. Thuiswerk dat nooit zou kunnen (behalve dan in Scandinavische landen wellicht ook iets genetisch) kon omwille van Corona plots wel maar is nu niet meer verplicht. Welke politicus die werkelijk bezorgd is om ons welzijn, heeft dit goedgekeurd? Welke spoedarts of expert die het zo erg vindt dat we sterven aan Corona, vindt dit dan wel ok?
Aan de Universiteit Utrecht leren duurzaamheidsonderzoekers in spé over computermodellen die klimaatscenario’s kunnen ‘berekenen’, over stakeholder analyses die verschillende en dikwijls tegenstrijdige behoeften in kaart kunnen brengen en over meetmethoden om een ecosysteem te monitoren. Ik ben één van die onderzoekers in wording, maar zelfs na ruim vijf jaar met mijn neus in de studieboeken te hebben gezeten, heb ik me nooit afgevraagd: ‘Wat is het juiste om te doen?’ – Thyrza Zoons
Klassieke groene denkers zien ‘ontgroeien’ als remedie tegen de klimaatverandering. Volgens Thomas Rotthier kan moderne technologie onze ecologische voetafdruk veel sneller doen krimpen. Digitale technologie, microbiële landbouw en schone energie zullen onze voetafdruk op de aarde veel lichter maken. De verspreiding van die technologieën vormt de snelste weg naar een leefbare en welvarende planeet.
Dat mentale pijn veroorzaken door belediging wel mag en fysieke schade toebrengen niet, klinkt paradoxaal, maar het is geen contradictie. Er moet opgemerkt worden dat er binnen het kader van de vrijheid van expressie wel degelijk uitlatingen zijn die schade veroorzaken, zoals iemand ten onrechte beschuldigen, bijvoorbeeld van pedofilie. Ook wraakporno valt mijns inziens niet onder de vrijheid van expressie, maar waar precies de scheidslijn loopt zal in maatschappelijk en juridisch debat uitgezocht moeten worden. Kunstenaars, schrijvers en politici wier werk wordt besproken in de media, lopen constant het risico beledigd te worden. Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat een in de ogen van de auteur onterecht negatieve boekbespreking pijn kan doen. En de schrijver van die bespreking had dat heus kunnen voorzien.
De consensus groeit dat de uitstoot van CO2 wereldwijd zal moeten belast worden willen we de opwarming van de aarde stoppen. Er zijn uiteraard nog vele andere maatregelen nodig maar een essentieel deel van elke klimaatpolitiek moet erin bestaan de rekening te presenteren aan diegenen die verantwoordelijk zijn voor de uitstoot van CO2 en hierdoor grote kosten opleggen aan de hele wereldgemeenschap. Zonder zo een belasting kunnen ze CO2 gratis blijven uitstoten. Zolang de uitstoot gratis blijft levert het vrije marktsysteem geen oplossing.
Hoewel het verbod op de rituele slacht met name een overwinning is voor het secularisme, is het ook een zeer kleine overwinning voor niet-menselijke dieren. We weten niet van alle dieren of zij kunnen lijden. De keuze van de Vlaamse regering om slechts gewervelde dieren te beschermen tegen onbedwelmd slachten komt voort uit het besef dat zij gevoel hebben. Gewervelde dieren hebben een centraal zenuwstelsel en kunnen daardoor lijden.
De draagkracht van het ecologisch systeem heeft een maximum. De impact die wij mensen op dat systeem hebben neemt toe doordat enerzijds de wereldbevolking schrikbarend blijft groeien en anderzijds de ecologische voetafdruk blijft toenemen. We zitten als mensheid in de Titanic en koersen af op de ijsberg waar wetenschappers ons voor waarschuwen. Ondanks de vele mooie initiatieven en ideeën voor een duurzame wereld zitten we gevangen in een politiek-economisch systeem dat gebaseerd is op uitbuiting van het ecosysteem van planeet Aarde.
Toen Etienne Vermeersch geboren werd in 1934 waren er 2 miljard mensen, inmiddels zijn we met meer dan 7 miljard, waarvan er minstens één miljard in de diepste ellende leven. Kunnen we ons nog een dergelijke kwantumsprong veroorloven zonder de wereld en haar bewoners letterlijk om zeep te helpen? Vermeersch nam een duidelijk standpunt in. We moeten de overbevolking tegengaan. Dit boek moet gelezen worden door iedereen die het goed meent met onze planeet en haar (toekomstige) bewoners. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Dit boek brengt een optimistisch verhaal rond de toekomst van onze natuurlijke biotoop. Tegen de gangbare stelling in dat de mens als onderdeel van de natuur zelf vlijtig bezig is zijn eigen biotoop stuk te maken (door overdreven industrialisatie, ontbossing, industriële landbouw, water- en luchtvervuiling en dergelijke) wil de auteur Chris D. Thomas aantonen dat het allemaal niet zo’n vaart loopt. Integendeel zelfs, hij beweert dat dankzij de mens de biodiversiteit juist is toegenomen. Recensie door Mark Bienstman.
Het is nog maar de vraag of een lage-emissiezone in heel Vlaanderen en enkel gericht op wegvervoer een efficiënte maatregel is. Bovendien is de impact van een lage-emissiezone in heel Vlaanderen veel groter voor zij die momenteel een zeer vervuilende auto bezitten. Het verplicht je de facto om je auto te verkopen en een duurdere te kopen. Gezien het vaak om mensen met een laag inkomen gaat, is dat niet evident. De impact voor de auto-eigenaar van een lage-emissiezone die zich beperkt tot de steden is in vergelijking veel minder groot.
Albert Comhaire heeft een moedig en vurig betoog geschreven over de hedendaagse milieuproblematiek. In het boek Vrijzinnig humanisme in tijden van globale opwarming laat hij zijn ingenieurskunde los op de grootste dreiging waar wij als menselijke soort voor staan. Maar Albert zou Albert niet zijn – we kennen zijn scherpe pen – wanneer hij zijn scherpe wetenschappelijke analyse niet zou gekoppeld hebben aan de even scherpe analyse van de verantwoordelijkheid die de godsdiensten in dit verhaal dragen. Recensie door Kurt Beckers.
In Op eigen kracht. De bevrijding van gas, olie en kernenergie beschrijft Mathias Bienstman onder meer hoe wij op een realistische manier afscheid kunnen nemen van kernenergie zonder onze bevoorrading van elektriciteit in het gedrang te brengen. Zonnepanelen niet alleen op woningen maar ook op alle mogelijke vrije open ruimtes en openbare gebouwen. Ook een, liefst Europees, netwerk van windenergie bij voorkeur van op de Noordzee kan ons al een heel eind op weg helpen. Recensie door Mark Bienstman.
De uitdagingen waarvoor we staan zijn gigantisch. Economische groei moet verder gaan om de armoede in de wereld te bekampen, maar dit betekent opnieuw de noodzaak aan meer energie. Moreel schandelijk is daarbij het feit dat de rijke landen verantwoordelijk zijn voor de meeste uitstoot van CO2 terwijl de armste landen er de ergste gevolgen van dragen. De enige oplossing ligt dan ook in een multilaterale, zeg maar mondiale aanpak van het probleem. Waarbij creativiteit moet aangemoedigd worden. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Als er al een kwalificatie zou moeten gegeven worden aan deze ecomodernisten, dan zou mijn voorkeur eerder gaan naar wat Tony Blair in het politieke debat van eind vorige eeuw de ‘derde Weg’ noemde. De problemen zeker niet negeren of minimaliseren, maar ook niet komen aandraven met oplossingen die op papier wellicht heel juist en correct zijn, maar waar nog géén maatschappelijk draagvlak voor bestaat. Dus laat ons – via kleine stapjes – heel pragmatisch aan de weg timmeren. Recensie door Mark Bienstman.
