All in Boeken
Doorheen de tekst blijkt opnieuw dat onze rechtsstaat fundamenteel een product van het liberalisme is, gelet op de vele liberale beginselen en kernwaarden die erin vervat liggen. Dit maakt het beschermen van onze rechtsstaat inherent tot een liberaal kernproject. De rechtsstaat zal liberaal zijn, of ze zal niet zijn. Recensie door Frederic Heylen
Hij was iemand die onverstoorbaar de normen van het vrije denken bleef toepassen op zijn politiek handelen en opvoedingsidealen.’ (p. 134) Gerhard streefde naar wat hij noemde ‘integrale opvoeding’: ‘Hij streefde naar een brede en harmonische ontwikkeling van de intellectuele, lichamelijke en morele vermogens van kinderen.’ Recensie door Floris Van Den Berg
Niet één vrouw is de moeite van een iets ruimere karakterbeschrijving waard, geen van hen heeft andere kwaliteiten dan koken en neuken. Een plattere wereld is nauwelijks denkbaar. En ik word ook een beetje moe van al die verhalen die steeds ‘fantastischer’ worden en met het vorderen van het boek wordt onze hoofdpersoon Isidoor steeds onsympathieker, hij lijdt aan hoogmoed en narcisme, hij kent de nederigheid niet. Recensie door Enno Nuy
Poëzie, overpeinst Leyland, is het enige wat een antwoord kan bieden... En poëzie is dan zoveel meer dan alleen maar ‘een gedicht’. Tekens van de taal zijn het mysterie van de geest. Klanken en letters die woorden vormen en betekenis hebben en betekenis krijgen in hun samenhang. Maar uiteindelijk is vooral de verbeelding de eigenlijke plek van vrijheid. Recensie door Enno Nuy
Als we het met elkaar (dus politiek links en rechts) eens zijn over het feit dat diversiteit OK is zolang die zich geheel binnen het EVRM afspeelt, dan is alles weer pais en vree en kunnen we ons gezamenlijk bezighouden met zaken die echt belangrijk zijn: het afwenden van de ecologische crisis. Recensie door Floris Van den Berg
“The Righteous Mind (2012) van Jonathan Haidt verklaart waarom linkse mensen moreel gehandicapt zijn, waarom het voor hen onmogelijk is om rechtse mensen te begrijpen.”
Jan-Willem Geerinck onderzoekt een claim van een vriend en bespreekt een klassieker uit de hedendaagse sociale psychologie.
“Wanneer de beschaving nog wat meer vooruitgang boekt, zal men niet meer zo haastig dat vonnis vellen over hen die zo onfortuinlijk zijn hun gevoelens niet volledig in de hand te hebben. Er is immers niets ridderlijks aan oorlog, en als alle mensen zouden terugdeinzen voor de gruwelen van het doden, zou er geen oorlog bestaan”. Recensie door Enno Nuy
Kobo ziet dat veel jongeren zich afsluiten van de samenleving, maar hoewel er in de samenleving genoeg is om verontwaardigd over te zijn, ziet Kobo wrok als verspilde energie. Hij kiest er voor om problemen doortastend en zakelijk aan te pakken en kansen te creëren. Recensie door Martin Harlaar
En dat lijkt doorheen 175 jaar politieke Nederlandse en liberale geschiedenis wel een constante: vooruitstrevende figuren ijverden voor hun idealen, konden die (ten dele) realiseren, werden meer behoudsgezind waarna zij terug werden wakker geschud door een nieuwe generatie progressieve liberalen. Deze tweestrijd komt in het boek mooi naar voren rond thema’s als de kieswet, anticonceptie of de sociale wetgeving in ruime zin. Recensie door Peter Laroy
Thoreau – en daar ligt ook de enorme kracht van dit essay, ook al kunnen we er niet blij van worden – legde hier de kiem voor het Amerikaanse superioriteitsdenken, de arrogantie van de macht, dat geen groter pleitbezorger vond dan de malloot die de Amerikanen juist in deze jaren op het schild hesen! Wat zijn we opgeschoten sinds 1862? Dit essay moet gelezen blijven worden. Recensie door Enno Nuy
Wat in alle teksten van Conrad doorklinkt is een diep doorleefd gevoel van respect voor de zee en respect voor het schip. Daarbij maakt hij wel een onderscheid tussen een zeilschip en een stoomschip: “De aanblik van een gehavend schip laat geen zeemanshart onberoerd, maar de aanblik van een zeilschip zonder haar imposante masten is gelijk aan die van een verslagen, maar ontembare krijger. Maar een modern stoomschip, zegt Conrad, laat zich door iets heel anders leiden dan door het weer en door te luisteren naar de zee. Een moderne vloot schepen benut niet zozeer de zee maar exploiteert een verkeersader. Recensie door Enno Nuy
Het heeft allemaal te maken met het idee dat er voor gezorgd moet worden dat minderheden zich niet gekwetst en achtergesteld voelen.
President Obama liet zich meermaals kritisch uit over deze ontwikkelingen in de VS. ‘Ik ben het er niet mee eens dat je als student gepamperd en beschermd moet worden tegen andermans standpunten.’ ‘Goed burgerschap en activisme betekenen ook dat je luistert naar de andere kant en ervoor zorgt dat je in dialoog blijft. Alleen zo kan er iets veranderen.’ Recensie door Martin Harlaar
Van alle werken vertelt Stape ons tot in den treure hoe moeizaam ze tot stand kwamen en hoe lang Conrad bleef schaven zonder er echt een eind aan te kunnen breien. Maar over Heart of Darkness worden we verder niets gewaar. Waarom formuleerde Conrad vaak in zulke vage bewoordingen, wat vond hij zelf van, hoe beoordeelde hij het kolonialisme en imperialisme? Wat maakt Heart of Darkness zo bijzonder en kreeg het boek bij de eerste publicatie al de cultstatus die het nu toch lijkt te hebben? We komen er niets over te weten. Maar Joseph Conrad blijft intrigeren. Recensie door Enno Nuy
En dan komt de lezer terecht bij waar het bij een grondwet werkelijk om gaat. Hoe komt het dat wij met zijn allen in de grondwet gaan geloven? Voermans ziet een verklaring in de verhalende kracht van deze teksten. De mens is immers een niet-rationeel wezen met veel aandacht voor emotie. Een grondwet zorgt voor een verhaal en leidt tot verbeelding en beleving. Het gaat om meer dan enkel maar de tekst. De combinatie met symboliek, beelden en rituelen zorgt voor een complexe en nauwelijks te ontrafelen interactie met als uiteindelijk resultaat dat de burger de grondwetbeginselen ‘internaliseert’.
In Zwarte huid, witte maskers (1952) beschrijft hij wat het psychologisch betekent voor een zwarte persoon om te leven in de witte westerse wereld. Hij analyseert de manieren waarop zwarten duidelijk wordt gemaakt dat ze gelden als minderwaardig en hoe zij dit proberen te compenseren door zich ‘wit’ te gedragen. Zwarte mensen worden gedwongen ‘witte maskers’ op te zetten. Fanon streefde ernaar de vervreemding van zwarten op te heffen, maar hij sprak ook over ‘blanken die niet minder van zichzelf vervreemd zijn geraakt’.
