All tagged Vlaanderen
Groot-Nederland is de voorbije jaren dus vooral geclaimd door figuren binnen radicaal-rechts. Het is daarom opmerkelijk dat De Wever het thema opnieuw op de agenda zet in het kader van een verdere staatshervorming. De vraag blijft of het een ballonnetje was om de temperatuur van het water te voelen, dan wel een ernstige poging om het debat terug op gang te trekken. Afgaande op de reacties, heeft het er alle schijn van dat het eerste scenario het meest waarschijnlijk is. Harold van der Kraan.
Als Vlaams Belang en N-VA in 2024 samen een meerderheid hebben, is het zover. Dat daarover onder Vlaams-nationalisten géén tweedracht meer schijnt te zijn, is erg genoeg. Strategisch is het immers fout gebleken, rechts-populisten te proberen ontmaskeren door hen laten meebesturen. Als het zover komt, is het geen kwestie van verbrandingsstrategie maar een doelbewuste stap naar een extreemrechts Vlaanderen. Terwijl alle morele redenen om níét met het Vlaams Belang samen te gaan, vandaag meer dan ooit gelden.
Opiniemaker Harold van der Kraan pleit voor een doordachte reactie van de politieke partijen op de meest recente populariteitspoll. Zulke bevragingen kunnen nuttig zijn en dragen bij tot de evaluatie van het beleid, maar kunnen ook leiden tot een sterkere profilering van partijen binnen de regering, met instabiliteit en conflict tot gevolg.
Luckas Vander Taelen weet als geen ander de emotionele snaar van de ouderliefde en de zoektocht naar zijn verleden te raken. Hij doet dat op het eerste zich wat afstandelijk, maar in feite toch heel betrokken en met veel emoties. Hij geeft ook een intrigerende inkijk in de manier van denken van het katholieke Vlaanderen in de jaren vijftig, en dat is niet zo fraai. Het kostuum van mijn vader is een hartenkreet die niemand onberoerd zal laten. Recensie door Elaine Ost.
Groepen zijn machtig en niet altijd zuiver op de graat. Ze kunnen manipuleren, druk zetten, uitbuiten, mensen uitsluiten, excommuniceren of integendeel net niet meer loslaten (sekten), een eigen dogmatiek ontwikkelen en daarmee makkelijk zichzelf bestendigen. De identiteit van de groep verdringt vaak genadeloos die van het individu en draagt het individu dan weinig goeds bij. Niettemin zoeken we ze op, die groepen, omdat we er, naïef als we zijn, reflectie van onszelf in ontwaren.
Godenslaap is een aanklacht, een waarschuwing, een donderpreek tegen het nationalisme en de waanzin van de oorlog die zoveel kapot maakt. Mortier sleurt de lezer mee in het levensverhaal van Helena, een stokoude vrouw, die terugblikt op haar leven, met als dramatisch dieptepunt de Eerste Wereldoorlog. Wat voor velen begon als een opwindend avontuur, veranderde al snel in een nachtmerrie die vier jaar lang zou duren en de loop van de geschiedenis en de levensloop van Helena danig zou beïnvloeden. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Het is nog maar de vraag of een lage-emissiezone in heel Vlaanderen en enkel gericht op wegvervoer een efficiënte maatregel is. Bovendien is de impact van een lage-emissiezone in heel Vlaanderen veel groter voor zij die momenteel een zeer vervuilende auto bezitten. Het verplicht je de facto om je auto te verkopen en een duurdere te kopen. Gezien het vaak om mensen met een laag inkomen gaat, is dat niet evident. De impact voor de auto-eigenaar van een lage-emissiezone die zich beperkt tot de steden is in vergelijking veel minder groot.
Défi is de enige partij in dit land die de grenzen van het Brusselse Gewest en de taalgrens in vraag blijft stellen. In haar mythologie zijn de faciliteitengemeenten zowat het equivalent van de Palestijnse bezette gebieden, waarbij Vlaanderen als wreedaardige bezetter de rol van Israël speelt. Bij Défi is het niet toegelaten luidop iets anders te zeggen dan de officiële partijlijn: dat de Franstaligen in de Rand wensen toe te treden tot het Brusselse Gewest. Maar nu blijkt dat Franstaligen in de Rand liever in Vlaanderen wonen dan in Brussel.
Een kenniseconomie vereist ambitieus onderwijs, waarin leerprestaties cruciaal zijn. Welbevinden is een voorwaarde voor, en zelfs een uitkomst van, goede prestaties. Maar onderwijs moet in de eerste plaats blijven gaan om leren en cognitieve ontwikkeling. Iémand moet de economie van de toekomst creëren, patenten aanvragen, innovatief zijn, ondernemingen starten en werkgelegenheid scheppen. Het is een illusie te denken dat we die internationale competitie kunnen aangaan met middelmatig onderwijs.
De eerste versie van deze klassieker verscheen in 1989 en werd positief onthaald. Intussen heeft de auteur het al vier keer herwerkt en is het telkens nog beter geworden. In 2011 verscheen zijn laatst aangevulde versie met een tekening van Gal op de voorkaft waarop Bart De Wever en Elio Di Rupo in een kluwen van draden verwikkeld zitten, met in het midden Manneke Pis die een serieuze straal omhoog spuit. Het lijkt wel Geert Van Istendael zelf die als Brusselaar zielsveel van zijn stad en zijn land houdt. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Het Belgisch labyrinth van Geert Van Istendael is intussen een klassieker in onze letteren. De eerste versie verscheen in 1989 en werd onmiddellijk positief onthaald. Intussen heeft de auteur het al vier keer grondig herwerkt en is het telkens nog beter geworden. In 2011 verscheen zijn laatste aangevulde versie met een tekening van Gal op de voorkaft waarop Bart De Wever en Elio Di Rupo in een kluwen van draden verwikkeld zitten, met in het midden Manneke Pis die een serieuze straal omhoog spuit. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Alle institutionele freaks van de koterij, die België na enkele staatshervormingen is geworden, moeten dit brisante boek lezen. Ga er nooit politiek correct en dus voetstoots vanuit dat ze nooit dienstig zullen kunnen zijn in een nieuw debat over een gegeven waarvan slechts weinigen zelfs maar de hoofdlijnen kennen, maar dat onvermijdelijk zal terugkeren. Om toekomstige verwarring te vermijden, kan men alvast het debat met Annemans aangaan en niet doen alsof zijn werk niet bestaat. Recensie door Wim Van Rooy.
