All tagged oorlog
Koolschijn koestert geen enkele hoop voor de menselijke soort, dat is wel duidelijk. Er is ook niet veel aanleiding om dat wel te doen, vrees ik. Toch zou ik graag nog eens vijfenzeventig jaar leven om net als Simone de Beauvoirs Fosca te zien hoe het mensenras voortploetert. En anders dan Koolschijn vind ik de zoektocht naar buitenaards leven razend fascinerend maar het voert te ver om daarover hier en nu verder uit te weiden. Recensie door Enno Nuy.
Onlangs, in 2021, zijn in Frankrijk niet eerder gepubliceerde teksten van Céline opgedoken. Céline heeft altijd volgehouden dat er nog teksten van hem zouden moeten zijn maar dat die gestolen waren. Men twijfelt sterk aan de juistheid van die bewering. Hoe het ook zij, het eerste deel van die documenten is nu gepubliceerd onder de titel Oorlog. Recensie door Enno Nuy.
Ik heb de schrijver Krasznahorkai leren kennen als een cynicus die weinig hoop voor onze menselijke soort koestert, maar desondanks lees ik zijn boeken enorm graag, ik kan er niet omheen. Weerspreken kan ik hem niet en bovendien: de schrijver deprimeert me niet omdat hij een fantastisch verhalenverteller is en over een onuitputtelijke fantasie beschikt. Dit Oorlog en oorlog heb ik in één ruk uitgelezen. Recensie door Enno Nuy.
Zelden was het gezegde Les extrêmes se touchent meer van toepassing dan de voorbije weken. Filip Dewinter steunde voluit zijn bondgenote Marine Le Pen die zonder enige schroom Poetins handelingen goedkeurde. En de partij van lachebek Raoul Hedebouw – die ook nooit duidelijk afstand nam van de politiek van Stalin – toont dan weer veel begrip voor de Russische leider, al is het maar omdat hij zoveel afkeer heeft van de NAVO. De kiezers moeten in 2024 goed weten dat extreemrechts en extreemrechts schouder aan schouder staan.
“Wanneer de beschaving nog wat meer vooruitgang boekt, zal men niet meer zo haastig dat vonnis vellen over hen die zo onfortuinlijk zijn hun gevoelens niet volledig in de hand te hebben. Er is immers niets ridderlijks aan oorlog, en als alle mensen zouden terugdeinzen voor de gruwelen van het doden, zou er geen oorlog bestaan”. Recensie door Enno Nuy
Dat de warmste week voor het grootste deel in het teken staat van Jemen is een mooi, warm en menselijk gebaar. We kunnen hen misschien geen fonkelend eindejaar bezorgen, maar de giften kunnen voor veel mensen wel echt een verschil maken. Alle beetjes helpen en elke ondersteuning die we aan mensen kunnen bieden, is goud waard. Nu is het alleen nog wachten op eenzelfde warme gift van Europa. Humanitaire en ontwikkelingssteun is inderdaad noodzakelijk, maar met geld alleen kan je helaas geen vrede kopen.
De maatschappelijke geschiedenis van het eerste naoorlogse decennium in Duitsland is in België wat minder gekend. Dit boek vormt alvast een mooie introductie, ook als het gaat over hoe een maatschappij een (moeilijk) verleden in praktijk verwerkt. Bemerk dat ook in Vlaanderen het historische verhaal van die oorlogsgeneratie en vooral van die oorlogskinderen, de laatste jaren terug in de belangstelling staat, zowel bij historici als bij het brede publiek. Recensie door Peter Laroy.
Het is 100 jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog eindigde. En 73 jaar geleden kwam een einde aan de Tweede Wereldoorlog. Voor heel wat mensen, waaronder mezelf, is oorlog iets wat ze nooit aan de lijve hebben meegemaakt en maar goed ook. We leven momenteel in West-Europa in de langste periode ooit zonder oorlog. We moeten ons daar bewust van zijn. Het is echter niet omdat de meeste Belgen vandaag nooit oorlog gekend hebben, dat de gewelddadigheden die in onze contreien tijdens de Wereldoorlogen, plaatsvonden zomaar vergeten mogen worden.
Philosophy of War and Peace stippelt zonder twijfel een boeiende ontdekkingstocht uit langsheen meer dan drie millennia vol uiteenlopende opvattingen. Door verschillende verkeerde, doch wijdverspreide interpretaties van bepaalde beroemde teksten aan te kaarten en te betwisten, dagen Praet en zijn co-auteurs de lezer uit om ook over zijn of haar eigen opvattingen te reflecteren. Geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars, zou Churchill zeggen. Recensie door Veerle De Leenheer.
Deze tweede langspeelfilm van de Belgische regisseur Philippe Van Leeuw vertelt het verhaal van een Syrische familie, opgesloten in een huis, terwijl er buiten gebombardeerd wordt en de sluipschutters op scherp staan. Het is geen gevangenis, maar de dagelijkse realiteit van mensen in het door oorlog getroffen Damascus. De film ging dit jaar in wereldpremière op het filmfestival van Berlijn en mocht er de publieksprijs en het Europa Cinemas Label in ontvangst nemen.
Na elke vreselijke aanslag in Europa , wordt steeds emotioneel gezegd datwe gewoon verder moeten leven zoals we dat gewoon zijn, omdat we anders in de kaarten van de terroristen spelen. Ook na de aanslagen van Manchester en Londen bleven sommigen dat zeggen. Maar er is een limiet op dat soort oproepen, want er komt een moment dat dit begint te lijken op wegkijken. Ik denk dat het hoog tijd is om de toestand bij zijn naam te noemen: we zijn in een staat van oorlog.
