Waarom Jemen de warmste aandacht verdient - Hilde Vautmans

Jemen telt ongeveer 28 miljoen inwoners. 22,2 miljoen van hen heeft vandaag dringend nood aan humanitaire hulp en maar liefst 17, 8 miljoen mensen leven in voedselonzekerheid. Sinds de start van het conflict in 2015 is de situatie in het land enkel en alleen verder geëscaleerd. Jemen bevindt zich in de meest desastreuse humanitaire en politieke crisis ter wereld en het einde is nog lang niet in zicht. De bevolking moet niet alleen het vreselijk geweld doorstaan, ook de honger, armoede en de verspreidende ziektes, zoals cholera, blijven zich verder manifesteren. Zo lieten er de afgelopen drie jaar al zeker 85.000 kinderen onder de leeftijd van vijf het leven. Het hoeft dan ook niet verbazen dat meer dan 3 miljoen mensen op de vlucht zijn.

Dat zowel Unicef, Oxfam als het Rode Kruis Vlaanderen in het kader van de warmste week ijveren voor hulp aan Jemen vormt dan ook een uiterst noodzakelijke en warme oproep. Met de broodnodige hulp die er de komende maand wordt ingezameld, zal er alleszin ingezet kunnen worden op de vele noden die er momenteel zijn. Zo kan er aan voedselbedeling worden gedaan, kunnen er medicijnen worden geleverd en kan de toegang tot proper drinkwater worden verbeterd. Maar daarnaast kan men met deze giften ook de oorlogstrauma’s helpen verwerken en kan men op z’n minst een deel van de kinderen het recht op onderwijs verlenen.

Ook de Europese Unie verhoogde afgelopen dinsdag nog haar ontwikkelingshulp met 30 miljoen euro, wat de teller dit jaar op 71 miljoen euro zet. Met dit geld wordt er voorzien in levensreddende hulp zoals bijvoorbeeld water, voedsel of onderdak. Daarnaast voorzag onze Unie in 2018 118 miljoen euro humanitaire steun. Op deze manier wil men niet alleen inzetten op de onmiddellijke humanitaire noden, maar ook aandacht besteden aan de infrastructuur van de gezondheidszorg en de veerkracht van de bevolking door te werken aan bijvoorbeeld voedselzekerheid en micro-financiering. Zo zouden de inwoners de huidige crisis kunnen overleven en hun leven nadien opnieuw kunnen opbouwen.

Maar meer is en blijft nodig. De crisis is verre van ten einde en dus blijft, naast humanitaire en ontwikkelingshulp, ook politieke actie vereist. Alleen moeten we vaststellen dat we niet slagen in dit opzet. Het is al langer duidelijk dat we niet hoeven te rekenen op de Amerikanen, maar ook aan het Europese front kan het beter. Zo lijkt een politieke oplossing verder weg dan ooit en moet ook Europa de druk op de betrokken partijen verhogen om schot in de zaak te krijgen. Niet alleen om de partijen aan tafel te krijgen en het geweld te stoppen, maar ook om de doorgaande blokkade volledig op te heven zodat de levensnoodzakelijke goederen tot bij de slachtoffers kan geraken. Daarnaast is er nog altijd geen geloofwaardig, grondig en onafhankelijk onderzoek gevoerd en zolang dit niet plaatsvindt, is het dus onmogelijk om een duidelijk beeld te krijgen van de begane oorlogsmisdaden en kan er nooit sprake zijn van gerechtigheid. Bovendien werd tot op heden geen allesomvattende Europese strategie voor Jemen uitgewerkt. Een strategie die zeer duidelijk één Europese stem belichaamt wordt ook vandaag verder ondermijnd door eenzijdige en roekeloze beslissingen en standpunten. Maar het meest zorgwekkende is het uitblijven van een wapenembargo tegen Saoedi Arabië en zijn coalitie. De rol van het Koninkrijk blijft nochtans onveranderd en het zet de aanvallen en oorlogsmisdaden op onschuldige burgers rustig voort zonder dat er ook maar iemand in het Westen naar kraait. Duitsland zette dan wel de uitvoer van wapens stop, een echt Europees antwoord blijft ook op dit punt uit.

Dat de warmste week voor het grootste deel in het teken staat van Jemen is een mooi, warm en menselijk gebaar. We kunnen hen misschien geen fonkelend eindejaar bezorgen, maar de giften kunnen voor veel mensen wel echt een verschil maken. Alle beetjes helpen en elke ondersteuning die we aan mensen kunnen bieden, is goud waard. Nu is het alleen nog wachten op eenzelfde warme gift van Europa. Humanitaire en ontwikkelingssteun is inderdaad noodzakelijk, maar met geld alleen kan je helaas geen vrede kopen.

Hilde Vautmans

De auteur is Europees parlementslid voor Open Vld