All tagged diversiteit
De toenemende migratiestromen en bijhorende diversiteit aan levensbeschouwelijke overtuigingen verplichten om permanent na te denken over het belang van het integreren van deze levensbeschouwelijke groeperingen in onze diverser wordende samenleving, hen in de democratische rechtsstaat te integreren en aan te tonen dat iedereen belang heeft bij een seculiere samenleving.
Woke-denken is de renaissance van het radicale gemeenschapsdenken, maar dan op de linkerzijde. In die zin schuren de ideeën aan tegen het identitaire denken van extreemrechts. Om mensen toe te laten ‘zichzelf te zijn’, moeten we de muren rondom hen slopen. De woke-beweging wil die weer opbouwen. Dat komt omdat ze de samenleving reduceert tot machtsstructuren die discriminatie veroorzaken. Ze ziet geen vrije, samenwerkende mensen, maar alleen concurrerende groepen. Een samenleving van daders en slachtoffers.
“Dat de vakken niet-westerse filosofie, wereldfilosofie, comparatieve filosofie of postmoderne filosofie worden onderwezen op universiteiten is prima. Docenten hebben een grote mate van Lehrfreiheit. De filosofiedocenten Heleen Booy en Kiki Varekamp lijken net als andere woke worriers echter meer te willen. Ze willen niet een plaats opeisen, maar het systeem van filosofieonderwijs en filosofie radicaal in het keurslijf van politiek correcte wokery dwingen. Dit is een gevaarlijke dwaalweg.” - Floris van den Berg
De universiteit moet geen diversiteit aan valse of immorele ideeën bieden. De universiteit moet juist kritiek leveren op dergelijke opvattingen. Dat kan pijnlijk zijn. De universiteit moet als instituut seculier zijn. Studenten en medewerkers hebben alle vrijheid om te geloven wat zij willen; maar docenten mogen in de hoedanigheid van docent geen kennisuitspraken doen die gebaseerd zijn op religieuze uitgangspunten, omdat ze haaks staan op de wetenschap.
Vertrekkende vanuit de vaststelling dat onze huidige samenleving op alle mogelijke domeinen in een enorme stroomversnelling is terechtgekomen, verliezen heel wat burgers hun vertrouwde houvast en worden onzeker, zelfs angstig. Op die onzekerheid en angst spelen populisten, nationalisten en open of verdoken racisten in, om langs sluikse weg de verworvenheden van de Verlichting, in het bijzonder van de vrijheid uit te hollen. Daartegenover zet Bart Somers zijn pragmatisch liberalisme. Recensie door Mark Bienstman.
Veel debatten over de multiculturele samenleving worden gekaderd binnen en beslecht door het rechtstatelijke kader, maar die discussies (die dan meestal gaan over wat die principes nu precies voor deze of gene context betekenen) leiden de aandacht af van wat eigenlijk echt op het spel staat, nl. de vraag hoeveel diversiteit een samenleving aankan. De ‘multiculturele malaise’ heeft wellicht in de eerste plaats te maken met de vraag of de liberale rechtsprincipes niet dermate veel van een samenleving vragen dat ze op termijn corrosief wordt.
Juist in een tijd waarin de samenhang van de samenleving onder druk staat, is geforceerde diversiteit misplaatst en zal een dergelijk beleid averechts werken. Zodra de Joden in nazi-Duitsland in 1935 als een aparte groep waren gedefinieerd, werden ze door hun medeburgers in de steek gelaten. Eenmaal aan hun lot overgelaten waren ze een makkelijk slachtoffer voor de nazi's. Als geïsoleerde groep maakten ze geen schijn van kans. Dat zal ook het resultaat zijn van een strikt doorgevoerd diversiteitsbeleid.
Elke samenleving zou er goed te doen haar eigen symbolen, tradities, rituelen en instituties in stand te houden. In de context van voortschrijdende Europese eenwording hoeft dit dus niet te betekenen dat natiestaten dit op hoeven te geven. Integendeel, het kan juist een bevestiging van ons Europeaan zijn betekenen. Het zou alleen een goede zaak zijn wanneer Europa ook sterker inzet op deze gezamenlijke tradities en rituelen, die als een extra laag bovenop de reeds bestaande tradities en rituelen van de natiestaat komen.
