All tagged paus
Vlakbij een voormalige katholieke kostschool in Canada ontdekte men deze week een massagraf van 215 kinderen, sommigen nauwelijks drie jaar oud. Ze waren omgekomen door ondervoeding en gebrekkige verzorging bij ziektes. Paus Franciscus verklaarde dat hij het ‘triest’ vond, maar weigerde excuses aan te bieden namens de katholieke kerk. Naar aanleiding hiervan publiceren we een recensie van Dirk Verhofstadt van het boek The Case of the Pope van Geoffrey Robertson uit 2010. Nog steeds relevant.
De Vaticaanse conferentie over de problematiek van het seksueel misbruik in de kerk is de zoveelste slag in het water. Paus Franciscus herhaalde nogmaals dat het toedekken van dergelijke zaken niet langer aanvaardbaar is. Dat is de zoveelste intentie en is too little too late. De paus had al zes jaar de tijd om concrete maatregelen te nemen, maar beperkte zich weer eens tot uitsluitend verontschuldigingen voor het compleet onaanvaardbare gedrag van katholieke geestelijken die gedurende jaren kinderen hebben aangerand en mismeesterd.
Het boek begint met een eerder anekdotisch verhaal over de verwarring die er ontstond bij de aanduiding van Paus Benedictus XVI: terwijl er witte rook kwam uit de schouw van de Sixtijnse kapel was de klokkenluider, die ergens verder weg in Sint-Pieters zat, en die verondersteld was dit visuele beeld met klokkengeluid te versterken, nog nergens van op de hoogte. Illustratief voor het beeld van een organisatie die niet duidelijk weet wie wat en wanneer zal doen. Recensie door Mark Bienstman.
Het is duidelijk dat er van ‘schaamte en verdriet’ van de paus geen sprake is en dat hij niet aan de kant van de slachtoffers staat. Van enige erkenning van schuld en vergoeding voor de Belgische slachtoffers is geen sprake. De doofpot blijft toe. Het wordt hoog tijd dat ook ons land, dat een belangrijke stem heeft in de Verenigde Naties, het Vaticaan met de vinger wijst. Crimen Sollicitationis moet officieel ingetrokken worden en het Vaticaan moet haar verantwoordelijkheid nemen. De talloze misbruikte kinderen hebben daar recht op.
‘De geschiedenis van de katharen is min of meer de geschiedenis van hun vervolging.’ Wie geen kippenvel van deze allereerste zin van het boek van Michel Roquebert (1928) krijgt heeft beslist een hart van steen. De Franse oud-journalist en historicus zwakt die onheilsboodschap evenwel onmiddellijk af. We moeten ons niet voorstellen, schrijft hij, dat de honderdjarige strijd er een van ononderbroken folteringen, brandstapels en levenslange opsluitingen was. Recensie door Joseph Pearce.
