All tagged geweld
Trump liegt en bedriegt, pleegt zelfs hoogverraad maar hij komt overal mee weg. Zijn electoraat is bereid elk gedrag van hem te accepteren, zijn partij bestaat slechts uit lafhartige jaknikkers en hij werd pardoes opnieuw tot president gekozen. Ik kan slechts vaststellen dat de checks and balances in de VS zoek zijn geraakt en ik vrees dat het heel lang gaat duren voor die weer teruggevonden worden. Recensie door Enno Nuy.
Luckas, die in de Tweede Wereldoorlog zijn geboorteland Hongarije moest ontvluchten, besteed veel aandacht aan het communisme en het fascisme dat zo’n impact had op de 20ste eeuw. Maar wijst hij vooral op het nationalisme als de belangrijkste oorzaak van de gewelddadigheid van de vorige eeuw. Dat was het geval tijdens de Eerste Wereldoorlog, maar kwam ook opzetten na de ondergang van het tsaristische Rusland, het Ottomaanse Rijk en de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Dit indrukwekkende boek kan het best in één krachtige zin van de auteur zelf worden samengevat: “terroristische organisaties zijn oorlogskinderen”. Want dat is precies wat de auteur in dit boek probeert te achterhalen: waar liggen de ware oorzaken van het recente terrorisme zoals we dat niet alleen hier in het Westen, maar vooral in het Midden-Oosten hebben gekend en nog steeds kennen. Zijn vertrekpunt is dat “de Islam” niet (of toch zeker niet alleen) als schuldige kan worden aangewezen. Recensie door Mark Bienstman.
Het monotheïstisch dilemma zal veel stof doen opwaaien, zeker binnen religieuze kringen en diegenen die ervan overtuigd zijn dat religie een belangrijke factor speelt in de sociale cohesie. Cliteur toont overtuigend aan dat elke monotheïstische religie alleen zorgt voor cohesie binnen de eigen geloofsgroep maar ook voor weerstand bij anderen, en dat het daarom geen basis kan zijn voor een vreedzame samenleving. Wie meent dat zijn stellingen veel te scherp zijn moet dringend de ‘heilige’ teksten onderzoeken. Recensie door Dirk Verhofstadt.
De rol van religie in oorlogen, conflicten en andere vormen van geweld is een geladen onderwerp. In de wetenschap, de politiek, de media en de samenleving zijn de meningen hierover verdeeld. Aan de ene kant zien we een kamp dat wijst op een lange geschiedenis van religie en geweld, van kruistocht en jihad, en aan de andere kant een kamp dat van mening is dat religies vooral voor het goede staan, en dat geweld plegen uit naam van een religie vooral het misbruiken van deze religie voor eigen doeleinden inhoudt. Recensie door Gert Jan Geling.
Neiman wil met haar boek ‘de morele concepten die links niet meer hardop uitspreekt’ proberen terug te winnen en aantonen dat rechts ons in een moreel moeras heeft doen belanden. Eigenlijk zou ze liever het woord progressief gebruiken in plaats van links, maar terecht wijst ze erop dat al te veel mensen ‘zich met deze benaming tooien maar de idee van de vooruitgang ondergraven’. Ze verdedigt voluit de kantiaanse visie waarmee ze zich positioneert tegen elke vorm van particularisme en nationalisme. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Elke dag worden we overspoeld met beelden over oorlog, geweld en terreur. Wat doet die dagelijkse portie wreedheid en verschrikking met ons? Worden we erdoor beïnvloed? Krijgen we een afkeer voor geweld? Of leidt het juist naar wraak? In haar boek Kijken naar de pijn van anderen maakt Susan Sontag duidelijk hoe beelden kunnen aanzetten wraak of gène en bespreekt ze bekende afbeeldingen van wreedheden, van de schilderijen van Goya tot de beelden van 9/11. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Zoveel jaar geleden schreef Samuel Huntington The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order waarin hij wees op de spanning tussen beschavingen. In zijn nieuw boek Identity and violence maakt de Indische Nobelprijswinnaar Amartya Sen brandhout van deze visie. Mensen zijn niet lid van één bepaalde groep en hebben niet één specifieke en vastomlijnde identiteit. De opdeling en opsluiting van mensen in één specifieke identiteit leidt tot gevoelens van meerderwaardigheid en geweld. Recensie door Dirk Verhofstadt.
