All tagged pessimisme
De groeiende polarisatie in de Amerikaanse politiek, onder meer aangewakkerd door de radicalisering van de conservatieve basis, legt een cruciaal probleem bloot: conservatief extremisme heeft zich weten te verankeren en is doorgedrongen in beleidsbeslissingen. De meeste Trump-aanhangers (69%) willen nu dat de Bijbel op zijn minst enige invloed zou hebben op de wetten van de VS.
Ondanks dat we zo hartstochtelijk gelijkheid propageren blijven we tegelijkertijd vasthouden aan het idee van de natiestaat. Daarmee leggen we onder meer vast wie er wel en wie er niet bij hoort. En ook lijkt de mens een bijna onstilbare behoefte aan gesublimeerd geweld te kennen. Denk aan thrillers en games. Terwijl de beschaving onze tolerantie voor geweld steeds verder terug probeert te dringen, blijven de negatieve driften op een onbewust niveau maar door spoken. Recensie door Enno Nuy.
Vraag aan 100 mensen of de extreme armoede in de wereld gedurende de laatste 20 jaar is gestegen of gedaald en een grote meerderheid antwoordt dat die is gestegen. De cijfers zijn nochtans spectaculair: volgens de Wereldbank is extreme armoede in de wereld (gedefinieerd als minder dan 2 dollar per dag gedurende de laatste twee decennia nooit zo snel gedaald in de wereldgeschiedenis. We zien de wereld dus met een sterk gekleurde bril waarin donkere tinten domineren.
Onlangs gingen de Nederlander Sid Lukkassen en de Vlaming Maarten Boudry met elkaar in debat over de toekomst van ons Avondland. Hieruit bleek een fundamenteel verschillende kijk op de huidige politieke, economische en maatschappelijke ontwikkelingen, een eerder pessimistische visie als een hedendaagse versie van Oswald Spenglers Ondergang van het Avondland enerzijds, en een eerder optimistische visie aansluitend op Karl Poppers geloof in de veerkracht van de liberale democratie en de open samenleving. Beide jonge intellectuelen besloten daarop om deze visies kritisch tegen het daglicht te houden. Het resultaat is geen klassiek woordenspel tussen links en rechts, maar een diepgaande filosofische analyse van de huidige tijdsgeest, een botsing tussen conservatisme en progressisme, een intellectueel debat op het scherp van de snee over het belang van tradities en de noodzaak tot verandering. Deel II.
Onlangs gingen de Nederlander Sid Lukkassen en de Vlaming Maarten Boudry met elkaar in debat over de toekomst van ons Avondland. Hieruit bleek een fundamenteel verschillende kijk op de huidige politieke, economische en maatschappelijke ontwikkelingen, een eerder pessimistische visie als een hedendaagse versie van Oswald Spenglers Ondergang van het Avondland enerzijds, en een eerder optimistische visie aansluitend op Karl Poppers geloof in de veerkracht van de liberale democratie en de open samenleving. Beide jonge intellectuelen besloten daarop om deze visies kritisch tegen het daglicht te houden. Het resultaat is geen klassiek woordenspel tussen links en rechts, maar een diepgaande filosofische analyse van de huidige tijdsgeest, een botsing tussen conservatisme en progressisme, een intellectueel debat op het scherp van de snee over het belang van tradities en de noodzaak tot verandering.
We hebben geen God nodig om te beseffen wat we voor de zwakkere medemens moeten doen. Het verzet tegen een almachtig technologisch systeem dat ons zou knechten moeten we niet counteren door te bidden of te vasten (ook dat stelt de auteur voor) maar door de vermogens van elke mens te ontplooien en hen daarbij te helpen. In feite valt die hele geluksmachine die Frank Mulder zo verkettert nog best mee. We hebben het nog nooit zo goed gehad. Recensie door Dirk Verhofstadt.
Als er al een kwalificatie zou moeten gegeven worden aan deze ecomodernisten, dan zou mijn voorkeur eerder gaan naar wat Tony Blair in het politieke debat van eind vorige eeuw de ‘derde Weg’ noemde. De problemen zeker niet negeren of minimaliseren, maar ook niet komen aandraven met oplossingen die op papier wellicht heel juist en correct zijn, maar waar nog géén maatschappelijk draagvlak voor bestaat. Dus laat ons – via kleine stapjes – heel pragmatisch aan de weg timmeren. Recensie door Mark Bienstman.
