All tagged kinderen
Ik heb medelijden met de jongeren die opgescheept zitten met ouders en leraren die hun kinderen via de mal van religie willen misvormen door hun op waanideeën gebaseerde taboes en schaamte aan te praten en tal van ge- en verboden op te leggen. Wat Mühlan beoogt in zijn boekje is niets anders dan perfide indoctrinatie. Dit boek is een poging tot misvorming en onderdrukking van menselijke ontplooiing en met name seksuele ontplooiing. Bespreking door Floris van den Berg
Weergaloos beschreef Bernard Dewulf hoe zijn dochtertje één voor één de letters van een zin leest, blij van verwondering dat die samen een woord vormen. Elke ouder herkent dat beeld, de zesjarige vingers puntend op het blad, van letter naar letter, van woord naar woord. En een vriend stelt hem voor het te filmen. ‘Want zij zullen het vergeten en wij zullen het verbloemen.’ Dat deed Dewulf ook, maar dan op zijn eigen manier. Hij heeft de film van hun jonge leventjes met woorden subliem vastgelegd. Recensie door Dirk Verhofstadt.
In één van de meest vermakelijke albums van Jommeke drinken alle bewoners van Zonnedorp een drankje gebrouwd door de immer verstrooide Professor Gobelijn. Het ‘wijsheidsdrankje’ moet ervoor zorgen dat kinderen zodanig slim worden dat ze niet meer naar school moeten en (zo wordt gedacht en gehoopt) hun kindertijd ten volle kunnen beleven. Het drankje blijkt echter op de volwassenen een onbedoeld en ongewenst effect te hebben. De volwassenen worden terug kinds wat maakt dat de rollen volledig worden omgedraaid.
En hoe leg je een modern schilderij als No. 5. van Jackson Pollock uit aan kinderen (maar ook aan volwassenen)? “Zijn schilderijen lijken op vogelnesten en spinnenwebben”, schrijft Vanderheyden. Hij gebruikte verf uit potten waarin gaatjes waren gemaakt en dat Pollock schijnbaar zonder enig plan op het canvas liet druppen. De illustratrice tekende er een oud vrouwtje boven dat aan het breien is aan No. 5. alsof het hele werkstuk een kluwen van draden is, maar finaal een ingenieus en fraai breiwerk vormt. Recensie door Dirk Verhofstadt.
De wetenschap is in wezen reductionistisch. Als de wetenschap het kind ontmoet, leidt dit onvermijdelijk tot karikaturen. Barbara Beatty, Emily D. Cahan en Julia Grant bundelden een collectie essays waarin de belangrijkste kindbeelden van het Amerika van de twintigste eeuw worden samengevat. Als de kinderen daaraan moeten beantwoorden resten hen aldus de auteurs nog slechts ‘flarden aan autonomie, misschien alleen maar omdat het kind in wezen onkenbaar is’. Recensie door Jelman Haaze.
