All tagged weerbare democratie
Binnen exact een maand zal de Liberale Partij een groot congres organiseren dat het orgelpunt moet worden van operatie Liberaal Vuur. Onze voorzitter houdt een vurig pleidooi om een nieuw paradigma voor de liberale partij te creëren. Dit houdt in dat men bij het amenderen moet zorgen dat iedere goedgekeurde stelling uiteindelijk ook een principe vooropstelt die de tand des tijds kan doorstaan.
De strijd om de democratie wordt, zo toont dit boek, gestreden op verschillende fronten en tegen verschillende vijanden. Alles draait om het begrip ‘weerbare democratie’. Rijpkema keilde het in zijn alom gelauwerde proefschrift Weerbare democratie (2015) als een stoeptegel in de vijver van het publieke debat. Sindsdien is het een buzzword, en terecht: de vraag hoe weerbaar (en kwetsbaar) ons gekoesterde stelsel is, kan niet vaak genoeg worden gesteld. Recensie door Geerten Waling.
Wat is het probleem? Salafisten keren zich af van onze democratie en onze manier van leven. Ze willen niet weten van de vrijheid van meningsuiting. Ze verwerpen de gelijkwaardigheid van man en vrouw. Ze vinden homoseksualiteit onaanvaardbaar. Ze haten ongelovigen en andersgelovigen. Ze vinden dat onze grondwet en andere wetten ondergeschikt zijn aan de Koran en dat de sharia ook hier moet worden ingevoerd. Salafisten keren zich tegen het recht van het individu, in het bijzonder van vrouwen, om zelf te beslissen.
Ik mag hopen dat dit boek niet enkel de problematische aspecten van religieus fascisme aankaart, maar beleidsmakers doet nadenken over de individuele en sociale push- en pull factoren die maken dat individuen zich beter voelen in een theocratie dan in onze liberale democratie. In dat opzicht hoop ik ook dat er op basis van dit boek verder wordt nagedacht over die andere aspecten: preventie en repressie vormen een geheel, dat zijn communicerende vaten in de strijd tegen terreur. Recensie door Lieven Pauwels.
De kracht van Rijpkema’s argumentatie is dat hij zich niet laat leiden door politieke of emotionele elementen, maar zich strikt houdt aan politiek-filosofische en juridische beweegredenen. Het boek moet dan ook breed gelezen worden door politici, juristen en al wie begaan is met onze democratische samenleving die er dan ook de nodige conclusies moeten uittrekken. ‘Een weerbare democratie vraagt ook om weerbare democraten,’ zo eindigt Rijpkema zijn boek, en hij heeft gelijk.
