Op reis naar een dictatuur – Jef Druyts
Het is zomer en verschillende jongerenpartijen gaan op reis met hun leden. Met Jong Vld bezochten we het Europees Parlement in Straatsburg, het hart van de Europese democratie. Bij Comac kozen ze voor een studiereis naar Cuba. Van democratie is er daar geen sprake. Het contrast kan niet groter zijn, maar toch lijkt het niet door te dringen bij de leden van Comac. “Is er dan een democratie in Cuba? Heel zeker!”, klinkt het daar.
Cuba scoort 12/100 op de Freedom Index van Freedom House en Human Rights Watch is uitermate kritisch over de politieke situatie in het land. Politieke partijen zijn verboden en er zijn geen vrije verkiezingen. Meer dan duizend politieke dissidenten zitten in de gevangenis omwille van hun mening. In de pers zal je er daar niets over lezen, want er zijn geen onafhankelijke media aanwezig in het land. Wil je naar de rechtbank om het gebrek aan fundamentele vrijheden aan te vechten? Je zal geen gehoor vinden bij de rechterlijke macht, want die volgt de partijlijn van de Communistische Partij van Cuba. Wat gaan de jongeren van PVDA daar eigenlijk bestuderen?
Als je Comac’ers vragen stelt over hun dubieuze houding ten opzichte van zulke autocratische regimes, dan krijg je snel het argument dat het Westen ook mensenrechten schendt. Is het Westen vrij van kritiek? Zeker en vast niet, maar het belangrijkste verschil is dat je hier zulke kritiek kan uiten. Dat doet ons fundamenteel verschillen met de ondemocratische regimes die extreemlinkse groepen zoals Comac aanhangen.
De mosterd wordt duidelijk gehaald bij de moederpartij. Al meermaals onthoudt die zich in de Kamer van Volksvertegenwoordigers en het Vlaams Parlement omtrent resoluties die de mensenrechtenschendingen in zulke landen aankaarten. Zo kon een resolutie naar aanleiding van de Russische invasie van Oekraïne en een resolutie over de Chinese onderdrukking van de Oeigoeren niet op de steun van de PVDA rekenen.
Desondanks staan de communisten wel (terecht) op de barricades als het gaat over mensenrechtenschendingen in het conflict tussen Israël en Palestina. Wanneer men het ‘Amerikaans imperialisme’ wil veroordelen, kan de verontwaardiging niet groot genoeg zijn. Jammer genoeg is die kritische houding niet te zien als het gaat over hun ideologische ‘kameraden’. Deze dubbele moraal is doorzichtig, maar vooral verwerpelijk.
De andere kant van het politiek spectrum is ook niet vrij van kritiek. Dit jaar gaat Vlaams Belang Jongeren op reis naar Hongarije, een land dat al een tijdlang een vrijhaven is voor extreemrechts. Terwijl iedereen zich blindstaart op rechts, groeit er op links een sluipend gevaar voor de samenleving. Ondertussen haalt de PVDA bijna de symbolische grens van 10 procent in De Grote Peiling. Jongerenpartijen zijn vaak een bron van vernieuwing, maar de houding van Comac toont aan dat we niet snel moeten rekenen op verandering bij de moederpartij. De studiereis van Comac is een bevestiging van een groter probleem bij de communisten: een gebrek aan respect voor de democratische principes.
Jef Druyts
De auteur is voorzitter van Jong VLD Leuven
