Vakbond en politiek - Marc De Mulder
Indien wij willen dat de politiek zich niet verder moeit met het syndicale werk en de vigerende regels, dan moeten wij als vakbonden stoppen om aan politieke inmenging te doen! Ik ben evenmin fan van deze regering van besparingen op kap van de werknemers en het pamperen van het grootkapitaal. Maar in essentie moeten wij vechten voor de rechten van de werknemers, de werkomstandigheden, de condities, enz… Via onze studiediensten moeten wij de politieke beslissingen onderzoeken, onze leden correct informeren, de publieke opinie sensibiliseren van wat er gebeurt via persberichten en als de pers niet wil horen, via sociale media of eigen kanalen. Desnoods ze zelf creëren.
Wij moeten ook, via degelijke studiediensten en gebaseerd op wetenschappelijke studies durven alternatieven vooropstellen! Eigen visies ontwikkelen en het nodige lobbywerk doen om onze ideeën ingang te doen vinden bij de brede lagen van de bevolking. Wij moeten ook verder kijken dan onder onze kerktoren, maar de uitdagingen en problemen trachten te kaderen op Europees, ja zelfs op mondiaal niveau. Immers, door de globalisering zijn er op economisch vlak geen grenzen meer. Kapitaalvlucht is nu meer dan vroeger gemakkelijk te organiseren, ondanks alle zogezegde maatregelen, maar de klokkenluiders worden vervolgd, niet de fraudeurs. De markt is mondiaal geworden, je vindt, in welke branche dan ook, producten van over de hele wereld.
Maar daar tegenover staat dat niet overal ter wereld die markt toegankelijk is voor alle burgers. Vele producten die hier aan spotprijzen aangeboden worden, zijn vervaardigd onder erbarmelijke omstandigheden, door uitbuiting van mensen, door moderne slavernij, door kinderarbeid. Maar ik stel vast dat zelfs vakondsmilitanten dergelijke producten kopen zonder scrupules, het is toch beter koop! Ook hier is een taak weggelegd voor de vakbonden! Dergelijke toestanden moeten aangeklaagd worden, er moet gewerkt worden aan de sensibilisering van de bevolking. Zij moeten weten waar die producten vandaan komen en onder welke omstandigheden ze geproduceerd werden.
Het toelaten van dergelijke praktijken haalt ook onze arbeidscondities naar beneden. Het toelaten dat mensen, waar ook ter wereld worden uitgebuit genereert revoluties, oorlogen, vluchtelingen, overlast en uiteindelijk ook de ‘race to the bottom’ binnen onze eigen arbeidsmarkt. Bpost bijvoorbeeld denkt aan het outsourcen van onder meer de videocodering, een afdeling waar op de piekmomenten enkele honderden mensen werkzaam zijn. Het samenwerken met verschillende postoperatoren voor dat soort werk uit verschillende tijdzones kan zorgen voor meer efficiëntie en vaste jobs. Maar, men gaat dat werk niet in Europa laten doen, maar in Vietnam of India omdat het daar goedkoper is. Als ik dan aan het bedrijf de vraag stelde of deze mensen onder dezelfde omstandigheden kunnen leven als onze werknemers, dan kreeg ik als antwoord dat de werkomstandigheden vergelijkbaar zijn, maar dat zij uiteraard veel minder accommodatie en luxe behoeven dan wij!
Dit is de wereld waarin wij leven, het werk wordt hier afgenomen en gegeven aan mensen die gemakkelijker kunnen uitgebuit worden! Als vakbonden hebben wij de taak om dit wereldkundig te maken en om te vechten voor een rechtvaardige wereld, als de werkomstandigheden in de armere landen beter worden, openen zich ook nieuwe markten, kan de rijkdom beter verdeeld worden en zijn de witte boord criminelen (multinationals en malafide banken) nergens meer veilig. Dit is onze kerntaak.
Moeten wij dat doen via betogingen, soms wel, maar dan waardige optochten zoals men er bijvoorbeeld in geslaagd is om een heuse familieoptocht in Brussel te organiseren voor Hart tegen hard. Geen bommen, geen geweld, maar een serene bijna gezellige optocht om het ongenoegen te uiten Uiteraard had de pers weinig of geen interesse omdat de pers zich nog steeds te veel focust op ongezonde sensatie en geweld, en dat was daar nu juist niet aanwezig! Moeten wij staken? Soms wel, als het overleg mislukt, of als men een aanslag pleegt op de arbeidsvoorwaarden, of nog als men mensen dwingt om onder onhoudbare werkdruk te presteren! Maar steeds moet het overleg primeren, slechts dan blijven we geloofwaardig en sterk!
Maar onze eerste opdracht is sensibiliseren, werken aan een rechtvaardige wereld, rechtlijnig zijn in onze visie en standpunten, onze visie sterk onderbouwen, strategieën uitbouwen op langere termijn, ons verhaal laten doordringen in elke huiskamer, in elke uithoek, in de hele wereld liefst. Onze visie en know-how uitdragen naar andere landen waar men de mensen nog steeds als slaven behandelt. Alle mogelijke communicatienetwerken opzetten om de werknemers te verenigen, niet alleen bij ons, maar over de hele wereld. Wij hebben de politiekers niet nodig als wij ons werk goed doen, maar zij zullen wel verplicht zijn naar ons te luisteren zodra wij de publieke opinie kunnen overtuigen van ons gelijk!
De auteur is voorzitter VSOA groep Post
Marc De Mulder
