Extreemlinks is even erg als extreemrechts

Vorige maandag was Raoul Hedebouw van de communistische partij (PTB) te gast op De Afspraak. Daar kreeg hij de kans om zonder veel kritische vragen zijn extreemlinkse ideeën te ventileren. Het werd een promopraatje zonder dat zijn ideologische visie ter discussie werd gesteld. De media zijn klaarblijkelijk niet geïnteresseerd in de gevaarlijke inhoud van die partij? Nochtans gaat het om een puur communistische visie die, indien ze zou worden toegepast, de vrijheid van mensen ernstig zou aantasten.

Onze vrijheid wordt, meer dan we beseffen, bedreigd door een extremistisch discours, ter linker- én ter rechterzijde. Denk ook aan het Vlaams Belang, dat ondanks de sussende woorden van de voorzitter, nog steeds hetzelfde racistische en fascistische discours blijft verdedigen dat haaks staat op individuele vrijheid. Dewinter gaat zonder gêne langs bij de neo-nazi’s van Gouden Dageraad, een partij waar privémilities vluchtelingen gewelddadig aanpakken en die vervolgd wordt voor doodslag door een van zijn partijleden. Media zijn daar terecht kritisch voor. Met zo’n partij willen wij niet, en zullen wij nooit, samenwerken. Wij hebben zelfs geen cordon nodig om te beseffen dat liberalisme en fascisme onverenigbaar zijn.

Maar evenzeer sluit ik samenwerking uit met communisten van de PVDA. Ook over hen zouden politieke partijen en de media duidelijkheid mogen scheppen en dat gebeurt vandaag niet. Bij het overlijden van Fidel Castro kregen velen amper over de lippen dat hij een communistisch dictator was die tal van zijn landgenoten liet ombrengen of in de gevangenis gooide en ervoor zorgde dat zijn bevolking nog steeds in diepe armoede leeft. In liefst vijf journaalitems op rij over zijn overlijden kwam welgeteld één kritische tegenstem aan bod. De kritiek van Amnesty International moest je op de website gaan zoeken. Wel, figuren als Hedebouw, die sommigen nu ophemelen, baseren hun voorstellen op het herstel van een ideologie die in het verleden miljoenen slachtoffers heeft gemaakt. Zijn we dan vergeten dat in 1989 de Berlijnse Muur werd gesloopt door mensen die afwilden van het communisme en hunkerden naar vrijheid?

In een democratie moeten alle stemmen gehoord worden en is het essentieel om te luisteren naar de stem van de kiezer. Het ergerlijke was dus niét dat De Afspraak een communist uitnodigde omdat zijn partij het goed doet in de peilingen in Wallonië. Wél dat hij zonder enige tegenspraak, zonder één kritische vraag, een resem platitudes mocht verkondigen. De onderliggende emoties verdienen gehoord te worden. Maar het valse antwoord van het communisme is bedreigend voor onze vrijheid. Waar blijven de vragen naar hun maatschappijmodel? Naar hun afkeer voor de vrije markt? Naar hun sympathie voor regimes waar mensen in armoede en onvrijheid leven? Waarom niet dieper graven in de slogans ‘alle macht aan de arbeiders’, ‘laat de rijken de crisis betalen’ of ‘laten we de grenzen compleet openzetten voor vluchtelingen’? Waarom niet doorgaan op de relaties die de PVDA en PTB onderhouden met loepzuivere stalinistische, maoïstische en andere marxistische groeperingen in het buitenland? En, om bij het vertier van de dag te blijven: waarom extreemlinks wél in De Slimste Mens, en extreemrechts niét?

In een kranteninterview in 2012 werd PVDA-voorzitter Mertens wél gevraagd of zijn partij ondubbelzinnig afstand nam van het communisme van Lenin,en Stalin. Mertens paste: “Ik blijf genuanceerd op dat vlak.” Net zoals Dewinter Dewinter blijft, zegt dat toch alles.

Gwendolyn Rutten
De auteur is voorzitter van Open VLD.