Indien Charles Michel maar het minste beetje empathie en hoffelijkheid had, dan had hij zijn stoel onmiddellijk afgestaan aan Ursula von der Leyen. Daarmee zou Michel via de aanwezige pers, een significant en indrukwekkend signaal hebben gegeven aan de Europese en islamitische bevolking dat vrouwen evenveel rechten hebben als mannen. Hij had op die manier waarschijnlijk de toorn van Erdoğan over zich heen geroepen, maar tegelijk de harten en geesten van miljoenen mensen, in het bijzonder vrouwen binnen conservatieve gemeenschappen, gewonnen in hun strijd voor gelijke rechten.
