Hoe ik mijn ‘onverdiend’ salaris kan teruggeven

Beste collega’s van extreemlinks tot extreemrechts, 

Er is veel te doen rond de lonen van politici. Het Brusselse Parlementslid Jan Busselen (PVDA) woonde nog geen enkele vergadering bij, maar kreeg wel al 14.000 euro. De foto van zijn loonstrookje werd op Facebook bijna 5.000 keer gedeeld. 

“Niet alleen ik, maar alle parlementsleden hebben al duizenden euro’s verdiend zonder iets te doen”, aldus Busselen in gesprek met De Morgen (1 juli). Tot nu toe hoorden we enkel de kant van de PVDA. Andere politici zwijgen. Ik ben het niet eens dat parlementsleden het merendeel van hun loon aan de partij moeten afgeven, zoals Busselen opperde. We leven niet in een communistisch regime. Maar ik heb er wél over nagedacht hoe ik het ‘onverdiend’ salaris van juni en juli kan ‘teruggeven’.

Ik heb me tot nu toe nooit schuldig gevoeld over mijn inkomsten. Maar nu stel ik vast dat dit loondebat toch in de kleren kruipt.

Ik begrijp dat mensen boos worden over de vergoedingen voor politici. Ik vind het ook moeilijk dat we als politieke nieuwkomers, naar mijn mening, nog onverdiende centen krijgen. Het klopt dat mensen hun jobs moeten opgeven om hun politiek mandaat op te nemen. Ook ondernemers als ik, moeten zich nu volop re-organiseren opdat niet alles zou stilvallen. Ook de campagne is, vooraleer verkozen te zijn, een grote individuele investering. Qua tijd, qua engagement, qua middelen.

In tegenstelling tot wat sommige politici laten uitschijnen, toch voor alle duidelijkheid: als parlementslid ben je niet betaald om ‘te zetelen’. Dat wordt in mijn partij vanaf het begin heel expliciet meegegeven. Mocht dat de definitie zijn, dan maken we een grote fout. En ja, het zou zo moeten zijn dat vanaf de dag dat iemand verkozen is, men dossiers begint voor te bereiden, meer begint te studeren en met mensen, middenveld, actiegroepen,… gaat spreken.

Tijdens de jongste kiescampagnes werd het buikgevoel van onrechtvaardigheid rond te lage pensioenen en te hoge facturen voor de burgers volop aangewakkerd om het nadien strategisch in te zetten. Dit is goed voor politiek gewin op korte termijn, maar de samenleving heeft ook leiderschap nodig. Ik begrijp niet waarom net die politici en partijen nu stil blijven of geen actie ondernemen.

Ten gronde ben ik akkoord dat de vergoedingen van parlementsleden voorwerp van gesprek mogen zijn. Laten we nadenken over een aanvaardbaar loon waarmee iedereen in het parlement de burger voluit kan representeren, en tegelijk zelf kan investeren in eigen opleiding en trajecten om nog sterker als parlementslid te kunnen strijden voor een rechtvaardige samenleving. Niet te hoog zodat het niet de verkeerde mensen aantrekt. Niet te laag zodat het de juiste mensen niet afstoot.

Meer dan drie keer zetelen in onze regeringen vind ik te lang. Politieke vernieuwing is me dierbaar. Anders krijgen nieuwe mensen en nieuwe inzichten te laat een kans om het verschil te maken.

Maar we kunnen nu ook al iets doen! Er zijn zoveel politieke nieuwkomers in de parlementen die aangeven het anders te willen aanpakken en dicht bij de burgers willen staan. Die de status quo willen doorbreken en de kussens willen opschudden. 

Voor die parlementsleden die moeite hebben met de vergoeding van juni en juli: als we nu eens dat deel dat we persoonlijk kunnen missen van de lonen van juni en juli, storten naar een burgerplatform zoals de G1000. En deze middelen gebruiken om op korte termijn acties te ondernemen rond thema’s waar de burger van wakker ligt.

Dat zou ik een sterk signaal vinden. We hebben mensen die wakker liggen van het einde van hun loopbaan.  We hebben mensen die wakker liggen van het einde van de maand. Allen zijn belangrijk, maar die laatste groep is groot en voelt zich in de steek gelaten. Zolang aan basisbehoeften en -rechten niet voldaan is, gaan burgers niet participeren op andere vlakken in en voor onze maatschappij.

Deze mensen verdienen niet alleen politici in het parlement. Maar ook op het terrein. Ik zal alvast mijn nettovergoeding van juni en juli integraal opzij zetten en overschrijven naar een gezamenlijk initiatief, gefaciliteerd door een neutrale organisatie als de  G1000.

Komaan collega’s, over partijgrenzen heen, waar wachten we op? Put your money where your mouth is!

Met vriendelijke groeten, 

Sihame El Kaouakibi

Vlaams parlementslid voor Open VLD