Vergeet niet, Vlaamse kiezer, dat u een geweten heeft

Vlaams Belang-politica Carrera Neefs uit Wuustwezel gaat graag op de foto met kopstukken Van Grieken en Van Langenhove. Maar blijkbaar is ze er ook niet vies van om te poseren bij een nazigraf. Op wapenstilstand legde ze gekleed in een dirndl-kleedje bloemen neer bij het graf van Nederlands collaborateur. en SS-Obersturmführer Willem Heubel. Ze postte er een foto van op sociale media en voegde eraan toe dat er altijd twee kanten zijn aan het verhaal. Daarbij meent ze dat vaak alleen de winnaar wordt gehoord. Maar klopt dat wel? Horen we vaak alleen de winnaars en worden de verliezers doodgezwegen?

Onlangs nog zette VRTNU de volledige reportagereeks van Maurice De Wilde online waarin collaborateurs en nazi's pur sang de kans kregen om hun verhaal te doen. Zowel grote als kleine misdadigers kwamen daarbij aan bod. Zelfs Leon Degrelle, collaborateur van het eerste uur, kon er met veel geroep, getier en wilde gebaren zijn leugens nog eens verspreiden. Dat deze tijdens of na het gesprek werden weerlegd door De Wilde, betekent echter niet dat ‘de andere kant van het verhaal’ nooit gehoord wordt.

Bovendien kregen in tegenstelling tot wat neonazi’s en extreemrechts ons willen doen geloven collaborateurs in ons land na de oorlog meestal wél een eerlijk proces. Later werden de meesten van hen zelfs in eer hersteld omdat ze hun straf hadden uitgezeten en hun tol hadden betaald. Tijdens deze naoorlogse processen kregen collaborateurs uitgebreid de kans om zich te verdedigen, getuige de talloze dossiers in het Rijksarchief.

Maar wat fraulein Carrera eigenlijk écht bedoelt, is dat mensen op wapenstilstand vooral de gesneuvelden herinneren die vochten voor vrijheid en democratie. Daarbij durft men de verspreiders van terreur en moord wel eens vergeten. Carrera Neefs niet. Zij kiest er zelf duidelijk voor om misdadigers en moordenaars nog eens goed in de bloemetjes te zetten. Met deze symbolische daad toont ze dan ook het ware gelaat van een belangrijke achterban binnen haar partij. Deze harde kern is er altijd geweest, maar blijkbaar is er een klimaat ontstaan waarin mensen hun nazi-sympathieën steeds openlijker beleven.

Carrera bij een SS-graf, een adelaar op een pick-up, een hitlergroet in Breendonk … Het is allemaal weer mogelijk dankzij een deel van de Vlaamse kiezers, die menen dat onze samenleving zo rot is dat we er de vrijheid voor moeten opgeven. Dat we ons opnieuw moeten overgeven aan haatverspreiders en potentiële moordenaars om nog eens goed orde op zaken te stellen in deze perverse democratie.

Maar Vlaamse kiezer, vergis u niet. Het enige perverse aan de democratie is dat ze de intolerantie tolereert. Nog nooit in de geschiedenis zijn individuen beter geworden van uitsluiting en stigmatisering. U koopt er hoogstens tijdelijk een uniform en wat vergankelijke eigenwaarde mee. Niemand is ooit vrijer geworden van moord, geweld of oorlog. Zeker Willem Heubel niet, die zich net als al die andere oostfrontstrijders voor wat holle idealen in de afgrond stortte. Alvast bedankt Carrera, om ons daar nog eens aan te herinneren.

David Van Turnhout

Voorzitter Liberales

Auteur van het boek ‘Kleermaker in Auschwitz’