Schrijversleven – Annie Dillard

In zeven essays beschrijft Annie Dillard hoe moeizaam haar boeken tot stand komen. Of meer in het algemeen hoe moeizaam een creatief proces kan verlopen. De schrijver die een writer’s block vreest, de schilder die maar niet geïnspireerd wil raken. Ze vertelt over andere kunstenaars die worstelen met hun talent, die overmand worden door twijfel maar desalniettemin vasthouden aan wat hen drijft, een alternatief lijkt niet aanwezig of dan toch zeker onbespreekbaar.

Op enig moment blijkt ze een krakkemikkige hut op een eiland in de Haro Strait aan de Amerikaanse westkust gehuurd te hebben waar ze het maar niet warm gestookt krijgt. U en ik zouden zo’n hut wellicht nooit gehuurd hebben maar Dillard heeft dan al lang besloten dat dat onderkomen ondanks de gebreken zal voldoen. Hoe ze tot dat oordeel kwam vertelt ze ons niet. Zeker is dat ze er niet op uit is het zichzelf al te gemakkelijk, te comfortabel te maken. Haar doel moet ze op een of andere manier op zichzelf veroveren. Richt op het hakblok, niet op het hout.

Annie Dillard is een merkwaardige vrouw met een grillige geest. Daarom lees ik haar zo graag. Niets lijkt logisch bij haar. En dan schrijft ze: “Ik heb vaak ‘geschreven’ met de mechanische hulp van een zeven meter lange vergadertafel. Je spreidt je pagina’s langs de tafelrand en deelt je werk op in rijen. Je loopt de rijen langs; je wiedt stukjes, verplaatst stukjes en graaft stukjes uit, als een tuinman met volle handen gebogen over de rijen. Een paar uur later heb je er een uitermate saaie wandeling van veertien kilometer op zitten. Je gaat naar huis en zet je voeten in een teiltje water”.

Dillard gebruikt vaker de metafoor van hout kloven. Als je de bijl op het stuk hout richt gaat het gegarandeerd fout en produceer je alleen maar houtsnippers. Richt altijd op het hakblok, zegt ze “Als je op het hout mikt, krijg je niets. Mik voorbij het hout, mik door het hout; mik op het hakblok”.

Wie eigenzinnig en oorspronkelijk proza waardeert, moet Annie Dillard lezen. Voortreffelijk vertaald door Henny Corver! Het eerste boek dat ik van haar las was Pelgrim langs Tinker Creek, een waanzinnig evocatief en hallucinant boek over de natuur langs een beek ergens diep in Virginia. Daarna verscheen van haar hand een bundel essays onder de titel De overvloed met dat prachtige verhaal over zand en stof en Teilhard de Chardin. En dan nu dit Schrijversleven. Ik hoop dat nog veel meer werk van Annie Dillard vertaald zal worden. Door Henny Corver. Onovertroffen, zowel de essays als hun vertaling.

Recensie door Enno Nuy

Annie Dillard, Schrijversleven, 2022, Atlas Contact, 115 pagina’s