Diversiteit als heilsgeschenk. Over het verschil tussen Greta Thunberg en Newton - Stef Hublou

Nov 1

Nov 1 Diversiteit als heilsgeschenk. Over het verschil tussen Greta Thunberg en Newton - Stef Hublou

Een van de meest indrukwekkende zinnen van Eerste Minister Alexander De Croo in zijn regeringsverklaring vond ik "Diversiteit werkt! Diversiteit is kracht!". Soms lijkt het duidelijk dat deze wondere toestand nog niet is doorgedrongen. Cultuurschokken zijn pijnlijk maar dat is iets waar we ons overheen moeten zetten. Mijn wereldbeeld is wellicht heel wat martialer dan dit van sommige andere mensen die in deze vlakte wonen. Ik geloof dat dit heilzaam is en gezond.

Ik herken veel lauwheid in dit land. Veel futloosheid. Niet alleen in mijn geprivilegieerde positie destijds van anoniem oor bij de hulplijn Tele-Onthaal. Ik denk ook aan de eerste paragrafen in het ongelofelijk betekenisvolle Walden van Henry-David Thoreau. Veel gewone mensen verspillen de hun toebedeelde levensenergie door ze in bezittingen te stoppen.

En 's avonds zie je ze daar zitten, onderuitgezakt bij het scherm en alleen nog maar in staat te zappen. Terwijl hun god-gegeven kroost eenzaam worstelt. Het is om te vloeken. Ik gebruik graag de metafoor van hoe de Grote Natuur heeft besloten vooruitgang in te bakken in de evolutie: door seksuele contacten. Waartoe dienen die?

Om telkens weer de unie met het verschil, met de andere te maken. Tot in het vlees, de materie, de genen, het DNA.

Overigens vind ik in het feit dat vanuit heel andere Universa dan de Evolutie krek dezelfde oproep komt: Jezus trachtte al evenzeer de mens uit zichzelf te halen. Openheid voor de medemens te bevorderen. Je eigen comfortabele schelp is een dodelijke illusie.

Net als je eigen villa of SUV.

Ook hier weer hebben geniale mensen met grote innerlijke radar hetzelfde opgemerkt. Iemand die Werner Trio (waar ik op het Facebookprofiel de inspiratie vond voor dit essay) wellicht kent, is de grote Joseph Roth. Hij was een van de eerste die Hitler zag in zijn gevaarlijk zijn, verliet al in1933 dit land. Hij staat ervoor bekend een groot hart te hebben, een walvishart, als observator en schrijver. Hij reisde veel. Leefde in hotels. Begaf zich met mededogen tussen alle soorten mensen. Wel, hij wist dat een eigen huis de mens meer kwaad doet dan goed.

Persoonlijk heb ik met een dame van West Afrikaanse oorsprong enkele jaren lief en leed gedeeld. De cultuurschokken waren soms bijzonder intens en lastig. Als ik erover rapporteerde in het publieke debat, kwamen sommigen met verwijzingen naar kamer geleerden die het bestaan van de cultuurschok in twijfel trokken... Kolder!

"Het land is moe" schrijft historicus Tony Judt terecht. Waarom? Toch ook juist in mijn analyse omdat mensen niet meer weten wat leven en arbeiden is. In het Engels kent men nog de term Emotional Labour. Met het vernieuwde respect voor empathie en emotionele intelligentie komt er frisse vernieuwing. Van Barack Obama, Frans de Waal en van vele vrouwen, die gemiddeld veel meer empathisch vermogen bezitten. Dit land is moe. Omdat het een eendimensionaal begrip van Arbeid hanteert. Het ideaal van de rechtse partijen "hard werken", dat betekent arbeid met de handen, in de handel of rekenwerk. Toch?

Meten is weten, zo zegt een Bart De Wever. Maar dat is een gebrek aan besef over het belang van een innerlijk leven. Dit land is moe omdat het erg lui is geworden op het vlak van Emotionele Arbeid. Laat staan dat het beseft wat het is, Spirituele Luiheid.

Sinds wij met het werk van Newton ( een notoire sociaal gehandicapte mens) de Mechanica achter de Natuur hebben doorgrond, zijn wij een tijdperk van machines binnen getreden. Een ongewild gevolg is dat wij gaandeweg met een extreem mechanistisch wereldbeeld zijn opgezadeld geraakt. Dat en de Boekhouding. Hierin schuilt de diepere oorzaak van de overvolle psychiatrische ziekenhuizen. Van de niet samendrukbare ellenlange wachtrijen in de (kinder) psychiatrie. Kinderen komen in zulk inhumaan universum terecht dat ze enkele keren per week hippotherapie nodig blijken te hebben om niet zielsbedroefd en gek te worden. Greta Thunberg, een van de grootste profetische zielen ooit, heeft jarenlang met depressie gekampt. Enkel urenlang bij haar hond zijn, kon haar nog de levenszin teruggeven. Eenzaamheid en vervreemding, het ontbreken van diepe verbondenheid en dus religie, het zijn de toxische monsters van onze era.

Ontmoeting begrepen in de fantastisch vruchtbare zin van de toonaangevende Joods-Franse filsoof en ethicus Emmanuel Levinas (die terecht vaak door prof Dirk De Wachter wordt aangehaald), Martin Buber ("Ich und du") en onze Belgische psychiater, seksuoloog, schrijver en filosoof prof Piet Nijs, het is het beste medicijn tegen die kwade tijdsgeest.

En wat is vriendelijke, geduldige, openhartige omgang met "vreemde" mensen, 'actieve Diversiteit' dus, anders dan een specifieke, fenomenale, heilzame vorm van ware ontmoeting?

Stef Hublou Solfrian

Een eerste keer gepubliceerd via het platform voor burgerjournalistiek De Wereld Morgen op 7 oktober ’20

Suggesties voor verdere studie

"Walden" van Thoreau.

https://www.standaardboekhandel.be/p/walden-de-plicht-tot-burgerlijke-ongehoorzaamheid-9789085426172

"Geen toekomst zonder kleine goedheid". Roger Burggraeve. Pas verschenen bij Halewijn en in de running voor titel "Spirituele boek van het jaar".

https://www.halewijn.info/catalogus/geen_toekomst_zonder_kleine_goedheid

"Een tijd voor empathie" en "Mama's last hug" van etholoog en filosoof Frans De Waal.

"Dromen van mijn vader". De autobiografie van Barack Obama.

"Mens en hond". Konrad Lorenz, Nobelprijswinnaar ethologie.

"Pelgrim in het leven. Estafette gesprekken". Lucette Verboven.

"De smaak van stilte. Hoe ik bij mijzelf ben gaan wonen". Bieke Vandekerkhove. Spiritueel boek van het jaar 2010