Daders en slachtoffers - Groep Lucienne
S.V. een dertiger uit Bonheiden kreeg twee jaar met uitstel voor de verkrachting van een 14-jarig meisje. De rechter oordeelde dat hij een goede vader en partner was en bovendien werk had, dus beter geen celstraf kon krijgen.
Een Gentse dj verkracht en bekent, krijgt opschorting van straf, verkracht opnieuw en krijgt celstraf met uitstel. Ook Dutroux verkrachtte op regelmatige basis vrouwen, deze misdaden waren blijkbaar niet erg genoeg om hem op te sluiten wat resulteerde in de gruwelijke folteringen die vier kinderen het leven kostte.
Op zes mei stelde Griet Vandermassen in ’t Geuzenhuis te Gent haar omstreden boek “Dames voor Darwin” voor. Controversieel omdat vele klassieke feministen de biologische grond van sekseverschillen niet smaken. Smaken verschillen en met een eerder wrange smaak van het vreselijke nieuws over Julie Van Espen nog vers in mijn mond, luisterde ik naar haar uiteenzetting.
Mannen en vrouwen staan wel degelijk verschillend tegenover seksualiteit. Achtennegentig procent van de misdaden wordt gepleegd door een man. Ze zijn overmatig aanwezig in statistieken over moorden, verkrachtingen en mensenhandel. Bovendien zijn ze behoorlijk meer betrokken bij verkeersongelukken en is hun gedrag van jongs af aan agressiever. Het schetst een weinig rooskleurig beeld van de realiteit. Een realiteit die des te harder binnenkomt nu het zoveelste slachtoffer van de biologische verschillen tussen mannen en vrouwen een naam en een gezicht heeft.
De vermoedelijke moordenaar van deze jonge vrouw is reeds tweemaal veroordeeld voor verkrachting, kreeg een effectieve celstraf, komt vrij, verkracht opnieuw, krijgt opnieuw een celstraf gaat in beroep en loopt in tussentijd vrij rond. Verkrachting wordt in ons rechtssysteem nauwelijks als een misdaad gezien.
Verkeersovertredingen worden meestal strenger gestraft dan het herhaaldelijk overtreden van de fysieke grenzen van een ander mens. Dit heeft tot resultaat dat naast het ontbreken van adequate straffen en opvolging van daders, de hulpverlening voor slachtoffers haast onbestaande is.
Wellicht heeft ook dit biologische oorzaken. Wellicht beschouwen rechters verkrachting nog te vaak vanuit hun eigen visie op seksualiteit en is verkrachting eerder een equivalent van slechte seks. Een onbeduidend voorvalletje dat maar even duurde en dus best gewoon snel vergeten wordt. Verkrachting is echter een ingrijpende, pijnlijke gebeurtenis die immense trauma’s kan teweegbrengen. Het is dan ook belangrijk dat mannen zich realiseren dat verkrachting voor een vrouw neerkomt op het ongewild anaal gepenetreerd worden bij de man. Ook dit soort misdaden komt ontzettend veel voor, want ook mannen zijn in grote getalen slachtoffer van verkrachting, meestal gebeurt dit op jongere leeftijd zelfs als ze nog kind zijn en opnieuw is de dader meestal een man.
In haar masterproef toonde Leni De Mulder dat de hulpverlening voor mannelijke slachtoffers van seksueel geweld zowaar nog meer te wensen over laat dan deze voor vrouwelijke slachtoffers. Hoewel wetenschappelijk onderzoek aantoont dat daders veelal aanvankelijk zelf slachtoffer waren. Met andere woorden iedere verkrachting, is een potentiële oorzaak van een nieuwe verkrachting.
Slechts mits adequate begeleiding en sluitende bescherming tegen nieuw seksueel geweld is het mogelijk de vicieuze cirkel van seksueel geweld te doorbreken.
Dat brengt ons bij de huidige strafmaat. Er gaan stemmen op dat van opsluiting niemand beter wordt, dat we geen wraak moeten nemen op de dader, dat we begrip moeten opbrengen voor de thuissituatie, gezinssituatie, het mogelijke middelengebruik.
Opsluiting is echter geen wraak het is de enige bescherming die we hebben. Laat ons deze vanaf vandaag combineren met adequate psychische begeleiding en kwaliteitsvolle zorg. Niet enkel omwille van vrouwen en dochters maar ook en vooral omwille van onze zonen en mannen.
Groep Lucienne is een feministisch humanistische denktank die ijvert voor gendergelijkwaardigheid
