Ik ben een man en ik voel me daar goed bij - David Van Turnhout

Genderneutraliteit en geslachtsverschillen domineren het maatschappelijke debat. Er gaat geen dag voorbij zonder nieuwsitem waarin de klassieke geslachtsverhoudingen in vraag worden gesteld. Boudewijn wordt Bo, De Nederlandse Spoorwegen stappen af van de aankondiging “dames en heren”, en eind 2017 was #Metoo iets waar elke man zich volgens sommigen over moest schamen. Dat verhoudingen tussen mensen en groepen van mensen in vraag worden gesteld is volkomen normaal en moet zelfs worden aangemoedigd. Geen gezond denkend mens wil nog terug naar de tijd dat vrouwen geen rechten hadden of holebi’s geen gelijke familierechten genoten. Wie zich opgesloten voelt in het verkeerde lichaam heeft het recht zich zo te voelen en ermee naar buiten te komen wanneer hij, zij of X dat wil.

Onze samenleving is duidelijk klaar voor grote veranderingen op het vlak van geslachtsverhoudingen. Nooit eerder waren we met z’n allen zo progressief in het erkennen van mensen die anders zijn. Op enkele heethoofden en conservatieve groeperingen na, wordt het homohuwelijk in België door iedereen aanvaard. Ook geslachtsveranderingen werden recent nog een pak eenvoudiger.

Hoewel ik die veranderingen toejuich, vraag ik me af welke maatschappelijke rol ik als man in de toekomst zal spelen. In sneltempo worden de basisgeslachten man en vrouw geconfronteerd met nieuwe normen die invloed hebben op hun man of vrouw zijn.  Net zoals de emancipatie van vrouwen grote maatschappelijke veranderingen heeft teweeggebracht, zal ook de transgenderrevolutie zorgen voor nieuwe maatschappelijke verhoudingen. Om geslachtsconflicten in de toekomst te vermijden moet dan ook goed worden nagedacht over de maatregelen die worden genomen met betrekking tot de integratie van al die verschillende seksen.

Rekening houden met de gevoelens van transgenders en geslachtsneutraliteit impliceert immers ook dat er rekening gehouden wordt met cisgenders. Dat zijn mannen en vrouwen die ervoor kiezen als geboren man of vrouw door het leven te blijven gaan. In die optiek lijkt het dan ook niet aangewezen om “dames en heren” geheel af te schaffen. Evenmin lijkt het mij een goed idee om mannelijke of vrouwelijke woorden te vervangen door genderneutrale voornaamwoorden zoals dat in Zweden het geval is. Ik ben namelijk een man en voel me daar zeer goed bij. Ik vind het dus bijgevolg ook leuk om aangesproken te worden met meneer. Ook vrouwen maken die redenering. Catherine Deneuve legde na de heisa rond Harvey Weinstein heel sterk de nadruk op het recht zich vrouw te kunnen blijven voelen.

Genderneutraliteit waarbij elke uiting van een geslacht ongewenst is doet denken aan gendercommunisme en kan onmogelijk de oplossing zijn in een open en gezonde samenleving. Geslachten afschaffen of doodzwijgen (zoals sommigen voorstellen) gaat helemaal in tegen het liberaal principe om te kunnen zijn wie je wil. Laat ons geslachten toevoegen in plaats van mannen en vrouwen te laten inboeten. Laat ons situaties vermijden waarin mensen niet meer vrij zijn zich man of vrouw te voelen en als geslachtsloze zombies door het leven moeten gaan. Laat ons op een liberale manier omgaan met nieuwe maatschappelijke gegevens en vooral niet vervallen in situaties waarbij iedereen hetzelfde moet zijn. Enkel dan zal maatschappelijke integratie voor elk individu een feit zijn.

David Van Turnhout

Dit opiniestuk verscheen eerst op de website van VRT.NWS

reacties naar davidmvt@hotmail.com