I Trump my case - Sara de Mulder
In het debat over quota’s voor vrouwen vind je steevast dezelfde pro’s en contra’s. Een groep die zegt: het is nodig, er zijn niet genoeg vrouwen in topposities en hoewel ostentatieve voorbeelden van degenerende houdingen tegenover vrouwen ons tegenwoordig veelal bespaard blijven, de reclame voor sugar daddy’s niet meegerekend, loopt het voor ons westerse vrouwen niet echt op rolletjes. Aan de andere kant heb je diegenen die al deze zaken ontkennen. Zelf vind ik het intriest dat er in raden van bestuur, de overheid of aan het hoofd van topbedrijven nog steeds een meerderheid aan mannen zitten.
In debatten over dit thema vind je altijd enkele standaard uitspraken terug. Zo ook in de column van Darya Safai in De Standaard van dinsdag 26 september 2017 http://www.standaard.be/cnt/dmf20170925_03094869. Daarin zegt ze: “Man of vrouw; het zou nooit een doorslaggevend criterium mogen zijn in de beoordeling van iemands kwaliteiten.” Uiteraard zou dat niet mogen, maar het gebeurt iedere dag, met duizenden vrouwen. Net daarom dat voorvechters van quota ook veelal pleiten voor anonieme sollicitaties. Niet omdat dit één of andere mening is van een dolgedraaide feministe maar omdat wetenschappelijk onderzoek in diverse domeinen van de samenleving, een systematische afkeuring van vrouwelijke kandidaten heeft vastgesteld, indien sollicitaties niet anoniem gebeuren tot en met de selecties voor het symfonieorkest. Lees hierover: http://www.nber.org/papers/w5903.
Voor- en tegenstanders zijn het er dus over eens dat geslacht geen criterium kan zijn, alleen erkent de tweede groep het feit dat dit gebeurt en leeft de eerste in één of andere roze bubbel.
Die bubbel wil ik dan ook doorprikken met een belangrijk advies, lees de ondertussen overvloedig beschikbare wetenschappelijke literatuur over dit onderwerp even door. Voor vrouwenrechtenactivistes, wat ik zelf overigens ook ben, is dat een sine qua non. Stel vast dat wij westerse vrouwen misschien onze geslachtsdelen nog hebben en geen doek op ons hoofd dragen, maar dat ook zonder deze uiterlijke kenmerken van misogynie, onze samenleving doordrenkt is van negatieve vooroordelen over vrouwen, van het laagste tot het allerhoogste niveau.
Dit terzijde, vestig ik nu graag uw aandacht op de opmerking die mij ertoe bracht toch weer op mijn klavier te tokkelen. “Waarom zou de VUB een vrouwelijke docent aannemen die minder bekwaam is dan de mannelijke kandidaat?” Laat voor eens en altijd duidelijk zijn dat voorstanders van quota, nooit en nergens eisen dat een minder bekwaam kandidaat het zou halen van een meer bekwame kandidaat. Wat zij wel stellen is dat ondanks de grotere bekwaamheid van vrouwen in vele functies en ondanks hun inderdaad overvloedige aanwezigheid in universiteiten en op hogescholen, hun hogere scores en diploma’s, zij steevast het onderspit delven voor mannelijke collega’s, die louter op basis van vooroordelen als “bekwamer” worden gecategoriseerd. Het is namelijk compleet absurd te denken, laat staan te geloven dat tussen die 51% vrouwen waaruit de menselijke populatie bestaat, echt geen enkel geschikt(er) exemplaar te vinden is. Vandaar quota, het dwingt jury en management om bewust op zoek te gaan naar die geschikte exemplaren.
Het meest opmerkelijke aan het hele stuk is wel dat de auteur Hillary Clinton als voorbeeld aanhaalt, om te bewijzen dat competente vrouwen het op eigen kracht kunnen halen van minder bekwame mannelijke exemplaren. Laat Hillary nu net het voorbeeld bij uitstek zijn, om aan te tonen dat dit heel duidelijk nog altijd niet zo is. I Trump my case.
Sara de Mulder
Kernlid van Liberales
