Dit is geen strijd om populariteit - Ann Brusseel
Ish Ait Hamou schreef maandag een open brief in De Standaard, in naam van een groot deel van de bevolking. In naam van de open samenleving, die liberalen en open geesten van verschillende gezindten sinds lang verdedigen, wil ik zijn schrijven graag beantwoorden.
Beste Ish,
Laten we om te beginnen het semantisch spelletje over het woordje ‘normaal’ stopzetten. Het gaat niet om wie extravagant is of wie niet in een vastgelegde burgerlijke pas wil lopen, en het gaat niet om fatsoenlijk versus onfatsoenlijk, maar wel om wat we als norm gerealiseerd hebben en wat we als norm willen behouden: fundamentele vrijheden en kernwaarden zoals ze in de grondwet verankerd zijn. Deze waarden, zoals de vrije meningsuiting of de gelijkheid van man en vrouw, wil ik niet op de helling zetten uit schrik op de tenen te trappen van zij die ze aan hun laars lappen. Als je mij vraagt ‘iemand met een paar andere waarden en normen ook als normaal’ te beschouwen en te vertegenwoordigen, wil ik graag weten over wie je het hebt en op welke waarden en normen je dan precies doelt. Ik zie immers geen enkele reden waarom ik de waarden en normen van de salafisten – waarover Gwendolyn Rutten het had – als evenwaardig zou moeten beschouwen. Was dat jouw eis? Of scheerde je zelf alle moslims over één kam?
Politici moeten de samenleving gezonder maken, schrijf je. Dat is zeker zo. Daarom moeten we problemen ook benoemen, dat is een eerste stap richting een oplossing. Je kan erop vertrouwen dat wij, Vlaamse liberalen, alle mensen willen verbinden en discriminatie willen bestrijden. We kunnen daarin echter alleen slagen als tussen al die burgers wederzijds respect heerst en als elkeen gelijke kansen krijgt. Ik vind het gevaarlijk voor de open samenleving dat in naam van een religieuze overtuiging homoseksuelen lastig worden gevallen, dat mannen weigeren om een vrouwelijke schepen van burgerlijke stand de hand te geven, dat dieren onverdoofd geslacht mogen worden, dat meisjes niet samen met jongens mogen zwemmen, dat leraars angst hebben om nog langer te onderwijzen over de evolutieleer en over de Holocaust, dat jonge vrouwen tegen hun wil uitgehuwelijkt worden, dat kinderen besneden of genitaal verminkt worden, dat ziekenhuizen steeds meer hersteloperaties moeten uitvoeren om de maagdelijkheid van een vrouw te ‘herstellen’, dat een lezing aan de universiteit in naam van Allah en zijn profeet onderbroken wordt of dat schoolexamens verplaatst zouden moeten worden omwille van de ramadan. Al deze zaken doen immers afbreuk aan een goede verstandhouding tussen burgers van verschillende achtergronden en bemoeilijken het vertrouwen in elkaar.
Dat ik deze problemen nog eens op een rijtje zet, moet je niet zien als mijn drang om op Twitter te scoren. Neen, dit is geen strijd om populariteit. Het zijn mijn diepste bekommernissen. Veel te lang werd over dergelijke problemen gezwegen, uit angst het verwijt racist naar het hoofd geslingerd te krijgen. Dat niemand reageert op het feit dat Gwendolyn Rutten in haar open brief ook extreem rechts, extreem links en asociale belastingontduikers aanvalt, toont dit perfect aan. Je mag als politicus zowat iedereen op zijn of haar ideeën aanspreken, maar niet de moslimgemeenschap, ook als het enkel gaat over de meest radicale of extremistische strekking daarbinnen. Zowel mijn voorzitter Gwendolyn Rutten als ikzelf hebben de eerlijkheid en het lef om consequent te zijn: we eisen van en voor alle ‘groepen’ in de samenleving respect voor onze waarden: voor gelijkheid, solidariteit en vrijheid. En weet je Ish, als ik pleit voor seksuele vrijheid binnen de islamitische wereld, dan doe ik dat niet om mezelf te plezieren. Ik ben een vrije vrouw. Veel meisjes en vrouwen in de stad zijn dat niet. Voor hen trek ik van leer tegen een oerconservatief patriarchaat.
Ik begrijp je niet als je schrijft dat we de Vlaamse moslims en andere minderheden niet zouden vertegenwoordigen. Ik kom op voor de rechten van alle Vlamingen - dus ook van de Vlaamse moslims - en keer mij virulent tegen elke vorm van discriminatie. Ik ben actief in diverse verenigingen en een partij die de individuele vrijheden verdedigt. Het ideaal van de individuele vrijheid en emancipatie is sterker dan om het even welk doctrinair geloof. De voldoening, de vooruitgang en de resultaten die volgen uit het besef dat elk individu recht heeft op zijn eigen life, liberty and the pursuit of happiness is groter en completer dan een voorgeschreven leven volgens de letter van om het even welk historisch bepaald schrift. Precies daarom kom ik op voor die Vlaamse moslims en andere minderheden. Daarom keer ik mij tegen salafisten en andere extremisten die hun gif spuien in de geesten van vooral jongere mensen, hen aanzet om zich niet te integreren, hen aanleert dat vrouwen aan de haard moeten staan, en die homoseksuelen het liefst van een hoog gebouw zouden willen gooien.
De oproep van Rutte en Rutten om de gewone regels van het fatsoen te volgen, om respectloos gedrag te verwerpen en om in harmonie samen te leven is me recht uit het hart gegrepen. Dat is de politica die ik ben. Aan jou nu de keuze of je mij daarin wilt volgen of niet.
Ann Brusseel
De auteur is Vlaams parlementslid en senator voor Open VLD.
Dit opiniestuk verscheen in De Standaard van 26 januari 2017.
