Wie in dit boek begint, kan niet anders dan het in één ruk uitlezen. Het tempo ligt hoog, het ritme is staccatissimo en de stijl is rauw, nu en dan hilarisch maar heel vaak donker en ontroerend. Het wordt al snel duidelijk dat Feline iets van haar af wil schrijven, een hoofdstuk van haar leven wil eindigen, komaf wil maken met een kinderjeugd die dat eigenlijk nooit geweest is. Medea en ik is geen vrolijke roman, maar een bitter authentiek levensverhaal die de lezer naar de keel grijpt. Recensie door Dirk Verhofstadt.