Belgische rechters zijn aan vervanging toe - Sara De Mulder

Maandag is het opnieuw acht maart, dan vieren we naar aloude traditie weer eens onze vrouwenrechten of eerder het gebrek eraan. Ik heb het altijd een raar fenomeen gevonden omdat vrouwenrechten neerkomen op mensenrechten. Dat heeft een zeer specifieke biologische oorzaak, met name het feit dat vrouwen toevallig ook mensen zijn en dus (minstens) dezelfde rechten hebben als mannen. Dit blijkt in realiteit een uitzonderlijk moeilijk te vatten concept te zijn en daarom gaan we maandag met zijn allen, overal ter wereld, weer naar onze hoofdsteden trekken. Op de vooravond van deze heugelijke global day vol ‘jolijt’ en ‘leuke oneliners’, staat er opnieuw een hallucinant doch toepasselijk artikel in de krant, waar ik even een reactie over kwijt wil.

In 2018 werd een jonge vrouw van negentien verkracht door twee mannen van twintig. Er kan wel wat over gezegd worden dat het tot 2021 duurde voor deze misdadigers eindelijk een uitspraak kregen van de rechter. Het is echter vooral de uitspraak zelf die alle grenzen der verbeelding tart.

Ons olijke verkrachters-duo krijgt respectievelijk twintig en zestien maanden voorwaardelijk en de rechter houdt daarbij rekening met de context. De feiten zijn inderdaad gruwelijk, het meisje is getraumatiseerd en liep diverse seksueel overdraagbare ziektes op. (Nu moet u weten dat dit soort ziektes in meerdere gevallen kunnen leiden tot permanente onvruchtbaarheid bij de vrouw, maar wie kan dat wat schelen.) Edoch besliste de rechter dat er geen effectieve celstraf moet uitgezeten worden want de intenties van beide misdadigers (die door de rechter op wonderbaarlijke wijze werden gereconstrueerd) waren weliswaar onbezonnen maar niet crimineel.
Ik richt mij met volgende vragen daarom graag tot alle Belgische rechters die mij de laatste jaren massaal op de zenuwen hebben gewerkt met dit soort vonnissen in de meest uiteenlopende verkrachtingszaken.

Wat bezielt jullie?

Welk deel van verkrachting begrijpen jullie niet?

En hebben jullie er ooit al eens over nagedacht hoe het voelt, of hoe u zich zou voelen wanneer men met een niet nader gedefinieerd voorwerp; een komkommer, een penis, een staaf, in uw kontgat zit en daar x-aantal tijd op en neer beweegt, tot de persoon die deze handeling stelt seksueel bevredigd is, met andere woorden een zaadlozing krijgt en klaarkomt.

Want dat benadert zo ongeveer de gruwelijke ervaring die een vrouw ondergaat. Een verkrachting is nooit leuk, het is altijd een inbreuk op de fysieke integriteit van een andere persoon. Het is een inbraak…letterlijk en het doet pijn. Om te beginnen, los van de andere traumatische zaken die eruit voortvloeien.

Mijn moeder is ook verkracht; één keer als kind, later nog eens als jonge vrouw. De verkrachter vond het leuk om de sjaal die ze aan had aan te spannen. Mijn moeder heeft nooit nog een coltrui kunnen dragen, want ze is getraumatiseerd. Ze kan het gevoel van iets rond haar hals niet meer verdragen, nooit meer, voor de rest van haar leven niet. Ze zal sterven en nooit nog een coltrui gedragen hebben, ook al is het koud. Dat is wat een verkrachting kan doen en meestal ook doet met een vrouw: haar leven voor altijd negatief beïnvloeden, onverwachte triggers en taboes vermengd met angst en zelfverachting.

Het andere wat ik niet begrijp, dames en heren rechters, is welke pedagogisch didactische boodschap ik mijn twee zonen eigenlijk moet geven op basis van jullie vonnissen? Want jullie hebben een jongeman niet veroordeeld omdat hij een dertienjarig meisje op een bed had vastgebonden en verkracht. Jullie hebben hem niet gestraft omdat hij gestopt is toen het meisje begon te huilen. Jullie laten een andere volwassen man die een veertienjarig schoolkameraadje van zijn dochter verkracht, gewoon weer vrij. Die lijst gaat eindeloos door.

Jullie zorgen ervoor dat verkrachters die kinderen en vrouwen molesteren, doodleuk de volgende dag terug de maatschappij mogen inwandelen. Terwijl wij verkrachte vrouwen constant moeten uitkijken wie de volgende verkrachter is. Wij moeten een lijst bijhouden van de afkortingen van jullie daders die in de kranten staan, om uit te zoeken welke S.N. dit is en welke V.B. dat is.

We weten dat ze in Gent wonen.

We weten dat ze in de Overpoort uitgaan maar wie zijn ze?

Wie is het?

Want dat wij weten niet!

Wij weten niet wie ons straks, ‘s nachts zal achtervolgen, wie weer zin heeft om te verkrachten en wie weet dat als hij dat doet, hij hooguit een reprimande krijgt van jullie rechters, over hoe hij dat misschien beter niet meer zou doen, maar zolang hij geen criminele intenties heeft er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht is. Dat is wat u tegen daders zegt en dat is wat u aan mijn zonen zegt.

Op basis van uw uitspraken kan ik perfect beargumenteren dat ze mogen verkrachten, molesteren, lastig vallen, betasten, doen wat ze willen, zolang het maar ‘onbezonnen’ is en 'niet met ‘criminele intenties’.

Wat ik ook graag van u zou willen horen is op welke manier een verkrachting géén criminele daad kan zijn? Het gaat namelijk wel degelijk over een inbraak in het lichaam van een vrouw., ongewenst, ongevraagd, meestal gepaard gaande met geweld en dwang. Misschien ben ik te dom en begrijp ik de juridische omkadering niet, kan ik de justitiële logica niet volgen maar wat ik eerlijk gezegd echt denk, is dat jullie gewoon een gore bende achterlijke seksisten zijn. Hou daarom de eer aan uzelf, neem ontslag en laat mensen met wat meer menselijk inlevingsvermogen oordelen over de ‘criminele intenties’ van verkrachters en de impact op hun slachtoffers. Laat anderen een billijke strafmaat bepalen in het besef dat die vooral in verhouding dient te staan tot het tweede en niet tot het eerste. Misschien gaat er dan vanaf heden geen verkrachter meer opnieuw de straat op en hoeven wij op acht maart eindelijk niet meer naar onze hoofdsteden omdat we verkracht, misbruikt, te weinig betaald en mishandeld worden. Nog altijd…constant…overal ter wereld.

Aan elke dochter, elke vrouw, zus, nicht, vriendin die ik heb, geef ik tot nader order graag het volgende juridische advies. Alstublieft leer jezelf verdedigen, neem een zakmes mee en als er ook maar één klootzak met zijn poten aan je lijf zit, verdedig je dan met alle kracht die je in je lijf hebt. Zorg er gewoon voor dat je actie onbezonnen is en geen enkele criminele intentie bevat.

Sara De Mulder is antropologe