Koehandel op de kap van de vrouw - Assita Kanko
Surrealistisch. Met 47 stemmen is Saudi-Arabië tijdens een laffe geheime stemming verkozen als lid van de VN-Vrouwenrechtencommissie, en dat voor een periode van vier jaar (DS 24 april). Wie heeft het in zijn hoofd gehaald dat notoir misogyne regime, waar de vrouw steevast als een onmondig kind wordt behandeld, aan een zitje te helpen? Feit is dat Saoedi-Arabië voortaan in de raad zal zetelen die wereldwijd adviezen geeft over vrouwenrechten.
Waarom zouden we, nu we toch bezig zijn, Noord-Korea niet opnemen in het VN-Ontwapeningsbureau, zoals iemand op Facebook hoonde. Moet ik werkelijk nog beklemtonen dat Saoedi-Arabië een van de ergste landen op aarde is waar je als vrouw geboren kunt worden? Waar vrouwen niet alleen opgesloten zitten in de gevangenis van hun kleren, maar ook binnen de muren van hun huis. Een land waar ze alleen de straat op mogen, als ze vergezeld zijn door een mannelijk familielid. Hoe oud die man is, maakt niet uit: door zijn geslacht is hij automatisch superieur aan haar. Als een vrouw er verkracht wordt, loopt ze het gevaar gestenigd te worden in plaats van beschermd.
Helaas blijven die ideeën en opvattingen niet beperkt tot het Arabische schiereiland alleen. Zitten de Saoedi’s dan niet achter de propaganda en financiering van het salafisme – zelfs in Europa – in, bijvoorbeeld, de Brusselse Grote Moskee? Is het niet normaal dat ik me in mijn koffie verslik, als ik zie hoe het Westen zijn ziel verkoopt aan de duivel, als het Saoedi-Arabië de kans geeft te lobbyen voor de onderdrukking van de vrouw en dat vanuit een structuur die geacht wordt haar te verdedigen? Volgens UN-Watch zouden vijf Europese lidstaten de Saoedische kandidatuur hebben goedgekeurd en zouden ze het land die macht hebben gegeven. Verbijsterend toch, mocht dat kloppen. Over welke landen gaat het eigenlijk?
Verraad tegenover alle vrouwen
Als Europese en als vrouw is de idee van een verlicht Europa me dierbaar. Ik hou van het Europa van Nicolas de Condorcet, Charles Montesquieu en Simone de Beauvoir, maar ik stel vast dat ons werelddeel tegenwoordig de ravages van het salafisme op zijn grondgebied moet dulden – denk maar aan de aanslag op Charlie Hebdo. Het maakt me misselijk dat enkele lidstaten van dit Europa, dat bekendstaat om zijn humane waarden, zich aan intellectuele prostitutie te buiten zijn gegaan door te stemmen voor een staat die op zijn zachtst genomen allesbehalve vrouwvriendelijk is.
Ik wil weten over welke vijf landen het gaat, zodat ik hun kan zeggen hoezeer ik me schaam dat ze Europees zijn, zoals ik. Vijf landen, die in mijn ogen niet meer het recht hebben zich op het Europese Gemeenschapsrecht te laten voorstaan. Vijf EU-landen, die zo laf waren een stem uit te brengen tégen de vrouw? Ik beschuldig hen van verraad tegenover alle vrouwen die onder religieus fanatisme te lijden hebben. Ik beschuldig hen van verraad tegenover het werelddeel dat ze horen te verdedigen en dat zo veel inspanningen levert om zijn waarden, of wat ervan rest, te verdedigen – waarden die meer dan ooit onder druk staan. Ik beschuldig hen van lafheid, aangezien ze niet eens de moed hadden hun verraad open en bloot te plegen. Ik beschuldig hen van medeplichtigheid. Want zoals een gezegde luidt: ‘Het ergste is niet het kwaad van de slechteriken, wel de stilte van de goede mensen.’ In dit geval hebben de ‘goeden’ niet alleen gezwegen, wat op zich al misdadig is, ze zijn gewoon medeverantwoordelijk.
Dun laagje vernis
Ik wil dat ze naar buiten treden en uitleg geven. Hun Europese engagement is maar een dun laagje vernis, als ze hun handelsbelangen of andere opportunistische overwegingen op onze waardigheid en op de universele rechten van de vrouw laten primeren. Helaas maken Europese landen niet voor het eerst een knieval voor hen die geen enkele van onze belangrijkste waarden eerbiedigen. Hebben we onze vrouwen en onze kunstwerken dan niet verstopt, toen de Iraanse president Hassan Rohani zijn Europese rondreis maakte?
De foto van zijn ontmoeting met de Franse ondernemersvereniging Medef behoeft geen commentaar. Hebben we ons dan niet te schuchter opgesteld, toen het over de wapenverkoop moest gaan? En dan heb ik het niet eens over de dubbelhartigheid van sommigen op het vlak van de internationale handel. Vanuit diplomatiek, militair en commercieel oogpunt hebben we dringend evenwichtiger verhoudingen nodig. Voorlopig zien we alleen ontelbare signalen dat Europa zich voortdurend aanpast, helaas niet dat het zijn eigen aard onderstreept.
Assita Kanko
De auteur is gemeenteraadslid in Elsene (MR) en kernlid Liberales. Deze tekst verscheen in De Standaard van 27 april.
