Slachthuizen moeten veel beter gecontroleerd worden - Johannes Derboven
Het filmpje van Animal Rights over de dierenmishandeling in het slachthuis van Tielt is haast ondraaglijk om te bekijken. In enkele minuten wordt hierin het resultaat getoond van wat een klokkenluider undercover kon registreren in slecht één maand. Varkens die onverdoofd worden gekeeld. Een varken dat levend in een bad van 60 graden terecht komt en hierdoor levend verdrinkt en verbrandt. Varkens die worden geschopt en geslagen, die bij volle bewustzijn een oormerk uit hun oor gesneden wordt, die spartelend liggen te sterven in hun eigen bloed, … Het gekrijs van deze varkens hierbij gaat door merg en been en toont aan dat deze dieren zeer sterke pijn hebben ondergaan. Enkel wie over geen empathische vermogens beschikt blijft hierbij onbewogen.
Deze undercoveroperatie van Animal Rights is zeer moedig en valt zeer sterk te bewonderen. Het heeft ook al resultaat opgeleverd: als reactie heeft de minister van dierenwelzijn Ben Weyts de vergunning van dit slachthuis ingetrokken. Maar hoe moet het nu verder met de overige slachthuizen. Het bekijken van het filmpje leidt namelijk automatisch tot de volgende vraag: hoe kan worden voorkomen dat dergelijke praktijken blijven gebeuren? Het zou namelijk van zeer grote naïviteit getuigen om te denken dat het hier over een alleenstaand geval gaat.
Animal Rights oppert in haar filmpje om te stoppen met het eten van vlees. Het is zeer nobel om mensen hiertoe aan te zetten, maar het is een illusie om te denken dat alle mensen zullen stoppen met het consumeren van vlees. De mens heeft het recht om zelf te kiezen om al dan niet vlees te eten. Daarnaast kan er hopelijk van worden uitgegaan dat de meeste vleeseters helemaal niet willen dat er dierenleed komt kijken bij de productie van hun lapje vlees. Of toch op zijn minst dat zoveel mogelijk leed wordt voorkomen.
Om hiervoor te zorgen zal er gekeken moeten worden naar het productie- en slachtingsproces in de vleesindustrie. Een van de mogelijke oplossingen volgens Febev – de federatie van slachthuizen en uitsnijderijen – is meer inzetten op de automatisering van het slachtingsproces. Maar deze automatisering en de hierbij samengaande efficiëntieverhoging lijkt net een van de oorzaken van de problemen. De continue werking van de productielijnen lijkt er net voor te zorgen dat wanneer een dier toch niet volledig is verdoofd, de situatie ontstaat waarin het bij volledig bewustzijn kan worden geslacht. Daarnaast zorgt de aanwezigheid van een continue productie ervoor dat er niet altijd voldoende tijd is om het welzijn van de dieren te garanderen. De ‘efficiënte’ en geautomatiseerde productieprocessen lijken dus moeilijk te combineren met dierenwelzijn.
Dat productieprocessen steeds efficiënter worden door specialisatie en automatisatie, is in de meeste industrieën zeer positief, aangezien dit kan leiden tot innovatieve en goedkopere producten. Maar het resoluut doortrekken van deze methoden naar de vleesindustrie is echter fout. Het grote verschil is namelijk dat er daar gewerkt wordt met levende wezens die in tegenstelling tot andere producten gevoelens hebben, kunnen lijden, en dat ze stress en angst kunnen ervaren.
Omdat dieren zelf niet kunnen opkomen voor hun rechten, moeten mensen dit in hun plaats doen. De overheid heeft daarom als taak om te bepalen wat wel en wat niet mag. Hierbij kan de vraag worden gesteld of er niet te ver is doorgeslagen in de richting van automatisering en efficiëntieverbetering. Wanneer het dierenwelzijn niet voldoende kan worden gegarandeerd, zou steeds de kant van de dieren moeten worden gekozen. Het resultaat hiervan zou moeten zijn dat de processen in hun voordeel worden aangepast. Dit kan natuurlijk tot hogere prijzen leiden. Maar ongeveer alles heeft een prijs, ook het garanderen van dierenwelzijn. Dit zou geen reden mogen zijn om hier niets aan te doen.
Er kan ook de vraag worden gesteld of het toezicht op slachthuizen niet zou moeten worden opgedreven. Het huidige toezicht lijkt niet te volstaan. Hoe is het anders mogelijk dat deze wanpraktijken nog niet aan het licht waren gekomen? Camera’s plaatsen die continue alles registreren, zoals GAIA voorstelt, zou hiervoor ideaal zijn. Dit zou het namelijk mogelijk maken om voor de rechten van de dieren op te komen, door in hun plaats te rapporteren wanneer er mistoestanden plaatsvinden. Dit kan leiden tot minder privacy voor de werknemers in de slachthuizen. Maar, over welke privacy gaat het hier? Het ongezien mishandelen van dieren?
Mahatma Gandi heeft ooit gesteld dat de beschaving van een samenleving valt af te meten aan de wijze waarop ze omgaat met dieren. Als we kijken naar de choquerende praktijken in het filmpje van Animal Rights, kunnen we vaststellen dat het hiermee slecht gesteld is. Het is daarom hoog tijd dat er grondig werk wordt gemaakt van het verbeteren van het welzijn van de dieren in de slachthuizen. Essentieel hierbij is dat de beulen die hen gruwelijk mishandelen zullen worden ontmaskerd.
Johannes Derboven
De auteur is kernlid van Liberales
Links
