De partij die rechtvaardigheid en fairness hoog in het vaandel draagt, ziet helemaal geen probleem in wat waarschijnlijk een wereldrecord is van regressieve belastingheffing. De partij heeft wel wat last met een aantal bijkomstigheden in de voorgestelde meerwaardebelasting, maar niet met het meest opvallende, namelijk dat die belasting de sterkste schouders op een ongelofelijke manier ontlast. De partij blijft in de regering.

Rob van der Linden schreef een prachtige geschiedenis waarin hij gebeurtenissen en voorvallen, namen en personages op een knappe wijze aan elkaar knoopt. Uiteindelijk heeft hij mij overtuigd ook al zie ik wel enkele tekortkomingen en word je op een gegeven moment duizelig van al die verhalen, dreigt de overdaad te gaan storen. Recensie door Enno Nuy.

De echte liberale strijd is niet enkel politiek of economisch. Ze is ook cultureel, ethisch en esthetisch. Het gaat over het recht om jezelf te zijn, niet alleen achter de voordeur, maar ook op straat, op het scherm, en op het podium van de samenleving. Wie vandaag knikt bij het verbod op transparante stoffen, knikt morgen misschien bij het verbod op vrije meningsuiting, omdat die “ongepast” zou zijn.

Wij hebben geen behoefte aan een karikatuur van liberalisme die zich vermomt als daadkracht, maar in werkelijkheid morele helderheid verruilt voor effectbejag. Geen behoefte ook aan een stijl die polarisatie verkiest boven argumentatie, en controverse boven verantwoordelijkheid. Wat zich vandaag als hard liberalisme voordoet, is in wezen een uitholling ervan: luid, snel, oppervlakkig, maar zonder hart, zonder anker, zonder richting.

Het liberale verhaal is niet dood. Het is zoekende. En dat is een kans. Een kans om te stoppen met communicatiestijl nummer zoveel, maar te starten met een inhoudelijk project geworteld in overtuiging, niet in de drang om te besturen. Het liberalisme moet opnieuw durven consequent te zijn. Geen dogma’s, maar als kader. Niet als lifestyle, maar als visie. Geen middenweg om het zichzelf gemakkelijk te maken, maar consequent met ruggengraat.

Het standaardargument van de adepten van vrijhandel is dat importtarieven het land schaden dat ze toepast. Er is geen reden waarom andere landen hun importtarieven als vergelding zouden moeten verhogen, want het enige wat hiermee wordt bereikt, is dat deze landen zichzelf schade berokkenen. Laat de VS zichzelf beschadigen. Andere landen hoeven die dwaasheid niet te kopiëren.

Trump overschrijdt de grenzen van de uitvoerende macht om de enige bescherming tegen zijn autoritarisme – advocaten, rechters en rechtbanken – te verzwakken en in diskrediet te brengen. Alle politieke partijen moeten zich luid en duidelijk uitspreken: deze aanvallen zijn fout en moeten stoppen. Onze constitutionele democratie is afhankelijk van een onafhankelijke rechterlijke macht die de wet handhaaft tegen iedereen die deze overtreedt.