In zijn inmiddels vierde boek over de hoofdstad bezingt en bekritiseert Luckas Vander Taelen Brussel, de stad waarvan hij houdt. Soms leest zijn architectuurkritiek teveel als een echo van Prince Charles die met weinig nuance sprak over elke vorm van moderne architectuur maar even vaak slaat hij spijkers met koppen. Vander Taelen zou Vander Taelen niet zijn als hij de multiculturele problematiek van Brussel niet zou aankaarten.